رادیو گردسوز

نوشته ی صحر صمیمی

نوشته ی سحر صمیمی

نوشته ی پریسا زابلی پور

نوشته ی هالیناپوشویاتوسکا

نامه هایی به فلیسه
نوشته کافکا

نوشته ی فهیم عطار

نوشته ی داستایفسکی

برشی از رمان خداحافظ گاری کوپر نوشته ی رومن گاری

نوشته ی حامد عسکری

نوشته ی گلی ترقی

نوشته ی برتولت برشت

شازده کوچولو
ترجمه ی محمد قاضی
اجرای کمال کلانتر

برشی از داستان کوتاه "مد و مه"
نوشته ی ابراهیم گلستان

نوشته ی پویان اوحدی

نوشته ی روزبه معین

پرتقال های یواشکی

نوشته ی سحر صمیمی

نوشته ی احمدرضا احمدی

اگر نام نویسنده اش را می دانستید ، ما را هم ازین سوال بی جواب چند ساله برهانید :)
#کیک_شکلاتی

_گفت : اینا که هی بالا پایین میکنن؛ میرن اون بالابالاها توو آسمون و میان پایین، اینا اسمشون چیه؟
.
_گفتم : پرنده ن
.
_گفت : نه! اینا که هی بی قرارن، هی بال بال میزنن، دلشون انگار تنگِ یکیه، اینا اسمشون چیه؟
.
_گفتم : پرنده ن
.
_گفت : اینا که روزی صد دفه با دریا خدافظی میکنن و قسم میخورن که برنگردن، اینا که با چشِ گریون دریا رو میبوسن، میرن توو آسمون، بعد دلشون طاقت نمیاره و دوباره برمیگردن سمت دریا، اینا اسمشون چیه؟
.
_گفتم : پرنده ن
.
_گفت : اینا که به هیشکی اعتماد ندارن، اینا که از دست هیشکی دونه نمیخورن، از همه میترسن؛
اینا که انگار یکی قالشون گذاشته،
اینا که هی لب اسکله می شینن،
زل میزنن اون دور دورا،
هی منتظرِ یکی أن که بیاد
اون یکی هم هی نمیاد،
اینا که انگار هی یکی رو صدا می زنن
بعد اون یکی هی نمیشنفه صداشونو،
اینا ینی پرنده ن؟
.
_گفتم : آره، پرنده ن
.
_گفت : هه! من این همه سال فک میکردم اسمم مَمَدِ ، نگو منم پرنده م!
.
.
#بابک_زمانی
از کتاب
#لطفا_یکی_مرا_از_مرگ_نجات_بدهد

...

‎هیچ وقت احساس دلتنگی نکرده ام. در یک اتاق تنها بوده ام. تمایل به خودکشی داشته ام. افسرده بوده ام. حالم بد بوده. بدتر از بد. ولی هرگز احساسی نکردم که کسی می تونه از در بیاد تو و من رو از دست دردم خلاص کنه. راحتتر بگم، دلتنگی هیچ وقت آزارم نداده چون همیشه تمایل وحشتناکی به گوشه گیری داشته ام. توی یک مهمانی یا یک ورزشگاه که همه در حال هلهله کردن اند، دلتنگی میاد سراغم. به قول ایبسن «قوی .ترین آدمها، تنهاترین آدم ها هستند

‎ولی من تنھا نیستم خودم رو دوست دارم. خودم برای خودم بهترین شکل سرگرمی ام.
بیا.. بیا.. یه کمی بنوشیم

چارلز بوکفسکی

در دنیای تو ساعت چند است؟
برشی از دیالوگ های فیلم
نوشته  ی صفی یزدانیان

نوشته ی حسین لاهیجی

نوشته ی امیر حسین هاشمی

من

تو را لمس کرده ام
من که متبرک ام کرده اند از ترانه های شیراز
من که تمامی این سال ها
یکی لحظه حتی
خواب به راهم نبرده است

من دست برداشته و
پا بریده توام
تو ماه ابرینه پوش
من دست خط شفای سروش

هی دختر خواب های بی رخصت
بی تاب هرچه برهنگی
خوشه خزانی انگور
در این جهان
تنها یکی واژه کافی بود
تا آدمی از تماشای تو تمام

تو از دعای کدام حوای گندم پرست
به این پرده از عطر ملائک رسیده ای ؟
که رسولان هزاره زن
پا به رویای تو شاعر شدند ؟

هی دختر برف های هرچه بسیار تشنگی
در این دقیقه مکشوف
مسیر ماه
پر از مویه های مکرر من است

هنوز هم بر این باورم
که پسین یکی از روزهای دی
من تو را از تخیل خداوند ربوده ام
حالا هرچه پیش تر می آیم
باز تو دورتر
بر قوس مزارگاه ماه ایستاده ای

من در غیاب تو
با سنگ سخن گفته ام
من در غیاب تو
با صبح، با ستاره، با سلیمان سخن گفته ام
من در غیاب تو
زخم های بی شمار شب ایوب را شسته ام
من در غیاب تو
کلمات سربریده بسیاری را شفا داده ام
هنوز هم در غیاب تو
نماز ملائک قضا می شود
کبوتر از آرایش آسمان می ترسد
پروانه از روشنایی گل سرخ هراسان است

بگو کجا رفته ای
که بعد از تو
دیگر هیچ پیامبری از بیعت ستاره با نور
سخن نگفت.

"سید علی صالحی"

برایم بنویس، چه تنت هست؟ لباست گرم است؟

برایم بنویس، چطوری می‌خوابی؟ جایت نرم است؟

برایم بنویس، چه شکلی شده‌ای!

هنوز مثلِ آن وقت‌ها هستی؟

برایم بنویس، چه کم داری! بازوانِ مرا؟

برایم بنویس، حالت چطور است! خوش می‌گذرد؟

برایم بنویس، آن‌ها چه می‌کنند! دلیری‌ات پابرجاست؟

‌

برایم بنویس، چه می‌کنی! کارت خوب است؟

برایم بنویس، به چه فکر می‌کنی! به من؟

مسلماً فقط من از تو می‌پرسم!

و جواب‌ها را می‌شنوم

که از دهان و دستت می‌افتند

اگر خسته باشی، نمی‌توانم

باری از دوش‌ات بردارم.

اگر گرسنه باشی، چيزی ندارم که بخوری.

و بدين‌سان گويا از جهان ديگری هستم

چنان‌که انگار فراموش‌ات کرده‌ام.

برتولت برشت 

ترجمه‌: علی عبداللهی