این پیک نامور که رسید از دیار دوست ۰۶۰

«««««می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۰۶۰

مفعول و فاعلات و مفاعیل و فاعلان

آن (این) پيک نامور (نامه‌بر)، که رسيد از ديار دوست

و آورد حرزِ جان، ز خط مشکبار دوست

خوش می‌دهد نشانِ جلال و جمال يار

خوش می‌کند حکايت عز و وقار دوست

(تا در طلب شود دل امیدوار دوست)

دل دادمش به مژده و خجلت همی‌برم

زين نقد قلبِ خويش که کردم نثار دوست

شکر خدا که از مدد بخت کارساز

بر حسب آرزوست همه کار و بار دوست

سير سپهر و دور قمر را چه اختيار

در گردشند بر حسب اختيار دوست

گر باد فتنه هر دو جهان را به هم زند

ما و چراغ چشم و ره انتظار دوست

کحل الجواهری به من آر ای نسيم صبح

زان خاک نيکبخت که شد رهگذار دوست

ماييم و آستانه‌ی عشق و سر نياز

تا خواب خوش که را برد اندر کنار دوست

دشمن به قصد حافظ اگر دم زند چه باک

منت خدای را که نيم شرمسار دوست

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

Advertising Inquiries: https://redcircle.com/brands

Privacy & Opt-Out: https://redcircle.com/privacy