شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت ۰۸۵

«««««می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۰۸۵

فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلان

شربتی از لب لعلش نچشيديم و برفت

روی مه‌پيکر او سير نديديم و برفت

گويی از صحبت ما نيک به تنگ آمده بود

بار بربست و به گردش نرسيديم و برفت

بس که ما فاتحه و حرز يمانی خوانديم

وز پی‌اش سوره اخلاص دميديم و برفت

عشوه دادند که بر ما گذری خواهی کرد

(عشوه می‌داد که از کوی ملامت نرویم)

ديدی آخر که چنين عشوه خريديم و برفت

شد چمان در چمن حسن و لطافت ليکن (وانگه)

در گلستان وصالش (جمالش) نچميديم و برفت

همچو حافظ همه شب ناله و زاری کرديم

کای دريغا به وداعش نرسيديم و برفت

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

Advertising Inquiries: https://redcircle.com/brands

Privacy & Opt-Out: https://redcircle.com/privacy