یارب این شمع دل‌افروز ز کاشانه‌ی کیست ۰۶۷

«««««می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۰۶۷

فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلان

يا رب (آن) اين شمع دل افروز، ز کاشانه‌ی کيست؟

جان ما سوخت، بپرسيد که جانانه کيست

حاليا خانه‌برانداز دل و دين من است

تا در آغوش که می‌خسبد و همخانه کيست

باده‌ی لعل لبش، کز لب من دور مباد

راح روح که و پيمان‌ده پيمانه کيست؟

دولت صحبت آن شمع سعادت‌پرتو

بازپرسيد خدا را، که به پروانه کيست

(می‌دمد) می‌دهد هر کسش افسونی و معلوم نشد

که دل نازک او، مايل افسانه کيست

يا رب آن شاهوش ماهرخ زهره‌جبين (مهرفروغ)

در يکتای که و گوهر يک‌دانه کيست؟

گفتم آه از دل ديوانه‌ی حافظ بی تو

زير لب خنده‌زنان گفت که ديوانه کيست؟