بخش ۲ - ستایش خرد

كنون اى خردمند وصف خرد/بدين جايگه گفتن اندر خورد كنون تا چه دارى بيار از خرد/كه گوش نيوشنده زو بر خورد خرد بهتر از هر چه ايزد بداد/ستايش خرد را به از راه داد خرد رهنماى و خرد دلگشاى/خرد دست گيرد به هر دو سراى ازو شادمانى و زويت غميست/و زويت فزونى و زويت كميست خرد تيره و مرد روشن‌روان/نباشد همى شادمان يک زمان چه گفت آن خردمند مرد خرد/كه دانا ز گفتار او بر خورد كسى كو خرد را ندارد ز پيش/دلش گردد از كرده‌ی خويش ريش هشيوار ديوانه خواند ورا/همان خويش بيگانه داند ورا از اویى به هر دو سراى ارجمند/گسسته خرد پاى دارد ببند خرد چشم جانست چون بنگرى/تو بی‌چشم شادان جهان نسپرى نخست آفرينش خرد را شناس/نگهبان جانست و آن سه پاس سه پاس تو چشم است و گوش و زبان/كزين سه رسد نيک و بد بی‌گمان خرد را و جان را كه يارد ستود/و گر من ستايم كه يارد شنود حكيما، چو كس نيست گفتن چه سود/از اين پس بگو كه آفرينش چه بود تویى كرده‌ی كردگار جهان/ببينى همى آشكار و نهان به گفتار دانندگان راه جوى/به گيتى بپوى و به هر كس بگوى ز هر دانشى چون سخن بشنوى/از آموختن يک زمان نغنوى چو ديدار يابى به شاخ سخن/بدانى كه دانش نيايد به بن