هفت - شاهنامه ابومنصوری

فردوسی : گفتار اندر فراهم آوردن شاهنامه

سَخُن هرچه گویم همه گفته‌اند

بَرِ باغِ دانش همه رُفته‌اند

کسی کو شود زیرِ نَخل بلند

همان سایه زو باز دارد گزند

توانم مگر پایگـَه ساختن

بَرِ شاخِ آن سروِ سایه‌فکن

اگر بَر درختِ بَرومند جای

بیابم، به از بَرشدن نیست رای

ازین نامور نامه‌ی شهریار

بمانم به گیتی یکی یادگار

تو این را دروغ و فَسانه مدان

به یکسان رَوِشنِ زمانه مدان

ازو هرچه اندر خورد با خِرَد

دگر بر رَهِ رمز معنی بَرَد

یکی نامه بود از گـَهِ باستان

فراوان بدو اَندرون داستان

پراگنده در دستِ هر موبَدی

وَزو بهره‌ای نَزدِ هر بِخرَدی

 یکی پَهلوان بود دهقان‌نژاد

دَلیر و بزرگ و خردمند و راد

پژوهنده‌ی روزگارِ نُخُست

گذشته سَخُن‌ها همه باز جُست

زِ هر کشوری موبَدی سالخَورد

بیاور کین نامه را یاد کرد

بپرسیدشان از کَیان جهان

وُزآن نامبُردار فَرّخ‌مِهان

که گیتی به آغاز چون داشتند

که ایدون به ما خوار بگذاشتند؟

چگونه سرآمد به نیک‌اختری

بر ایشان بَر آن روزِ کُندآوری

بگفتند پیشش یکایک مِهان

سَخُن‌های شاهان و گَشتِ جهان

چو بشنید ازیشان سِپهبَد سَخُن

یکی نامورنامه افکند بُن

چُنین یادگاری شد اندر جهان

بر او آفرین از کِهان و مِهان

لینک های پادکست

پادکست بوطیقا – قسمت سوم : نامور نامه فردوسی

 شبکه های اجتماعی : اینستاگرام بوطیقا | تلگرام بوطیقا | توییتر بوطیقا

حمایت مالی از پادکست : حامی باش بوطیقا

تماس : [email protected]

Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.