حسین آتش‌پرور از خطه خراسان است. نویسنده‌ای که راه خودش را می‌رود و خیال خودش را وارد داستانش می‌کند. می‌گویم خیال چون داستان چیزی غیر از خیال آدمی نیست. او اما واقعیت جغرافیای خودش را هم می‌شناسد و خیال و واقعیت را در هم می‌کند و آدم‌های خیالی‌اش را در این جغرافیا نمایش می‌دهد. رمان «خیابان بهار آبی بود» او را اگر بخوانید می‌بینید چقدر اقلیم در آن اهمیت دارد. یا مجموعه ماهی در باد که پر است از اتفاقات عجیب در جغرافیای خراسان. داستان «سند سوم» هم از همین «ماهی در باد» انتخاب شده است. داستانی که واقعیت و خیالش معلوم نیست اما جوری وانمود می‌کند که واقعی است.