این قطعه شرح وزارت دادن به خواجه احمد حسن است. او از بزرگان دوران محمود و وزیر او بود که محمود بر او خشم کرفت و او را به قلعه ای زندانی کرده بود. امیر مسعود فرمان داد او را آزاد کردند و به هرات به پیش او آوردند.
شرحی مبسوط داداه می شود از مذاکراتی که می رود برای وزارت دادن. رسم بوده که وزیر شروط خود را برای وزارت به صورت کتبی بیان کند، متنی که به آن مواضعه می گفتند، و امیر آن را بخواند و به خط خود پاسخ دهد و بعد امضا کند.
این کار صورت می گیرد و خواجه احمد حسن به وزارت می رسد، منصبی که "بجز نشاط و شراب و چوگان و جنگ" باقی امور بر فرمان او می رود.
بسیاری از درباریان که در دوران امیر محمود به واسطۀ خشم امیر بر احمد حسن، بر او جفا کرده بودند آشفته می شوند.