امیر مسعود سپاهی فراهم می کند و به فرماندهی امیر مودود، فرزندش، به همراهی خواجه احمد عبدالصمد، وزیرش، به هُیبان (محل هُیبان دقیقاً معلوم نیست ولی باید در مناطق نزدیک بلخ باشد) می فرستد. قصدش آن است که مناطقی از خراسان که از دست نرفته است را حفاظت کند. بعد فرمان می دهد به بار کردن تمامی خزینه و آماده سازی اهل حرم برای سفر به هندوستان. هر چه اطرفیان او را از این کار بر حذر می دارند، از نظرش بر نمی گردد. از پیروزی های ترکمانان سخت ترسیده است و گمان می کند که ترکمانان تا غزنین هم خواهند آمد.