در این قطعه دو داستان از دوران مامون، خلیفۀ عباسی، روایت می شود در مورد طاهر ذوالیمینین. یکی در مورد بالا آمدن او و دیگری در مورد ولایت عهدی فردی از "علویان" یعنی علی بن موسی الرضا "که امام روزگار است".
بعد روزگار حاجب غازی، سپاه سالار مسعود روایت می شود که محبوب امیر شد و حسادت "محمودیان" یعنی درباریانی که در دورۀ امیر محمود مقامات بزرگ داشتند، را بر انگیخت.
در انتها شرحی مبسوط داده می شود از اوضاع دیوان رسالت و رقابتهایی که در این دیوان می رفت.