در پیرامون تاریخ بیهقی- قطعۀ سیزدهم

سعید نفیسی چند حکایت از جامع التواریخ بیهقی به نقل از جوامع الحکایات محمد عوفی می آورد.

حکایت اول در باب دزدان بیابان کرمان است که امیر مسعود با حیله ای به آنها زهر خوراند و همه را کشت.

حکایت دوم تظلم خواهی مردی است نزد سلطان مسعود از حاکم غور و نامه نوشتن امیر به حاکم غور و اعتنا نکردن او به نامه.

حکایت سوم داستان مشهوری است از ابتدای بر تخت نشستن امیر مسعود که عطایایی که برادرش محمد به سران و سپاهیان داده بود را به توصیۀ بوسهل زوزنی از آنها پس گرفت و بدنامی بزرگ حاصل شد.

حکایت چهارم داستان مردی است که مالی از کسی گرفت و بعد از مرگ او آن را پس نمی داد و شیخی را به شفاعت بر انگیخت. شیخ به پیش امیر مسعود رفت برای شفاعت و امیر داستانی از انوشیروان ذکر کرد که شرح حال بیداری او بود و عدالت پیشه کردنش.

حکایت پنجم داستان غلام برکشیدۀ امیر عبدالرشید است که دراز دستی پیشه کرد و وزیر را بر انداخت و بر امور مسلط شد. گفته می شود که در این دوران ابوالفضل بیهقی صاحب دیوان رسالت بود و به دسیسه چینی این غلام اموالش مصادره شد و به زندان افتاد. بیهقی در جایی از تاریخش به این حادثه اشاره می کند.