وداع با اسلحه نسخه رادیویی
همینگوی توده انبوه صفات عالی و آه و ناله ها و زاری ها را، که مایه و ابزار کار نویسندگان و شاعران «حساس» بود، به عنوان «آشغال» به دور ریخت. حقیقت این بود که در آثار این نویسندگان دیگر از تجربه خالص و مستقیم، که هسته اصلی هر کار هنری است، چیزی باقی نمانده بود؛ یا اگر هم احیانا چیزی مانده بود، در پوششی چنان ضخیم از الفاظ «بی آبرو» پنهان می گشت که اثری در دلها نمیگذاشت.
همینگوی دست به انقلاب بزرگی زد و راه بسیار دشواری در پیش پای خود نهاد. در زمان ما مجموعه چند داستان یا «طرح، بسیار کوتاه بود. ظاهر داستانها چندان مهم و قابل توجه به نظر نمی رسید؛ اما تأثیر آنها فوری و قوی و بادوام بود.
نویسنده مناظری، غالبأ وحشتناک، را با چند جمله کوتاه وصف می کند و آنگاه کنار می رود. در برابر چشم خواننده، منظره از هر طرف گسترده است. تا
چشمش کار میکند و نیروی خیالش او را می برد، ادامه دارد. این اثر را همینگوی در حقیقت نه با گفتار، بلکه با سکوت پدید می آورد. خواننده همینگوی عنصر راکد و منفعل نیست، بلکه خود در خلق آدم یا شیء یا منظره ای که موضوع بحث نویسنده است شرکت فعالانه دارد. این است که او نیز در حاصل کار که
تجربه هنری باشد به اندازه نویسنده سهیم است. این است که این تجربه را روشن و نیرومند احساس می کند. و این است که همینگوی را دوست می دارد…..
Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.