این مجموعه متشکل از نوشتارهایی است پراکنده که به شیوهی "تاریخ روایت" و "تاریخ طنز" بازگو شده است. به تصریح نگارنده: "از جباران نوشتم و از غاصبان؛ که تعرض و پرخاشگری جزء خمیرهشان شده است و از مردم نوشهر؛ مدرمی صبور و نجیب که در طول تاریخ، چنان با غم آمیخته شده بودند که واکندشان از هم محال مینمود. در خیل دهها، صدها، بلکه هم هزارها رویداد خونبار به لحظههایی برخوردم، یا حادثههایی رویارو شدم که نمیتوانستم عکسالعمل مشخصی در برابرشان داشته باشم. از سویی آن حادثهها و لحظهها، اندوهزا بودند و از سوی دیگر خندهآور مضحک، دیدم تاریخ به کرات، شیطانت به خرج داده است، مصیبتها را در پوشش طنز فرو برده است و شادیها را در قالب مصیبت". از جمله حوادث یاد شده در کتاب میتوان به ظلم شاهان قاجار، مرگ فردوسی، ذکر ماجراهایی از دیوژن، خشم خسروپرویز بر نعمان و ستم شاهان صفوی اشاره کرد.از متن کتاب:تصمیم نوشتن چنین کتابی از مدتها پیش در من بود. اما هرگاه که دستی به قلم می بردم، می دیدم دلم به این کار رضا نمی دهد؛ نوشتن را تصویب نمی کند، واژه ها را در قلمم نمی گذارد و نیروی انتقال فکرم را به روی کاغذ، به دستم هدیه نمی کند. چه سخت است، آکنده از تصمیمی بودن، سرشار از خواستن انجام کاری بودن و نتوانستن. این تصمیم سالها با من بود و همراه من، پیر شد. تا اینکه تالیف کتاب "سرنوشت انسان در تاریخ ایران" به دادم رسید. برای تالیف آن کتاب ناچار بودم، مطالعه ای گسترده در تاریخ ایران زمین و مردمش به عمل آورم. به دوره های گونه گون سرک بکشم و در جستجوی واقعیاتی باشم که در کتابهای تاریخی "زینت یافته به تملق" رد گم کرده اند. چه نتیجه ها گرفتم از این مطالعات. انسان را مهجور یافتم و مظلوم که از پیرامون و پیرامونیاتش بریده بود و به خود پیوسته...--- Send in a voice message: https://podcasters.spotify.com/pod/show/hazardastan/message
Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.