خنده جاويدان - اثر پار لاگرکویست - راوي استاد بهروز رضوي
پَر فابیان لاگِرکْویست ، شاعر و نویسندهٔ سوئدی بود که در سال ۱۹۵۱ برندهٔ جایزهٔ نوبل ادبیات شد. لاگرکویست در آثارش بیشتر با مسائل سیاسی و اجتماعی و عقیدتی مانند مسئله خوب و شر در وجود انسان درگیر بود .او کوچکترین پسر از هفت پسر یک خدمتکار راه آهن بود که به تحصیل مذهبی – سنتی پرداخت و در خانه ای بزرگ شد که تنها کتاب های انجیل و مناجات در آن بود.در نوجوانی در پیرامون خانواده ای مذهبی، از باورهای دینی سختگیرانه ی آن دوران جدا شد، اما برخلاف بسیاری از نویسندگان و متفکران زمان خود،باورهای دینی را به صلابه ی نقد نکشید و تصمیم داشت که نویسنده شود. از این رو، از زمان دانش آموزی در تاریخ، آغاز به نوشتن در مطبوعات محلی کرد. پار لاگرکویست از ۱۹۱۰ تا ۱۹۱۲ به تحصیل تاریخ هنر و ادبیات در دانشگاه اوپسالا پرداخت و در ۱۹۱۲ میلادی، نخستین مجموعه داستان های خود را نوشت سپس در ۱۹۱۳ به پاریس رفت و برای یک سال در رشته هنر تحصیل کرد. زمانی دراز در آن جا زندگی و به جنبشی که در باره هنر ایجاد می شد، علاقه پیدا کرد. بنا بر این مکتب های خود را کوبیسم و اکسپرسیونیسم انتخاب نمود. در طی زمان جنگ جهانی اول، او در کپنهاگ زندگی کرد و در آن جا به نوشتن نمایشنامه مشغول بود که با کارن زورنسن آشنا شد و در ۱۹۱۸ با او ازدواج کرد.این ازدواج در ۱۹۲۵ به پایان رسید . او پس از مدتی با بیوه گوستا زاندلس – نقاش – به نام الاینه لوئلا ازدواج کرد و 5 سال بعد با خانواده اش به سوئد بازگشت و در جزیره ای به نام لیدیگو زندگی کرد. پس از بازگشت به سوئد، به رواج نظریه های تازه در زیباشناسی پرداخت و در نوشتاری به نام هنر سخن که نوشت، کوشید تا نشان دهد که در ادبیات نیز باید جنبشی به وجود آید، در پی این نظریه پردازی ها ، پار لاگرکویست در سال ۱۹۴۰ به عضویت آکادمی سوئد برگزیده شد. اما در ۱۹۴۴ میلادی بود که با نوشتن داستان بلند خود، برای نخستین بار به جهانیان شناخته شد. وی با نوشتن باراباس، مشهورترین اثرش در ۱۹۵۰ میلادی، برنده جایزه نوبل در ادبیات در۱۹۵۱شد. او مقاله، نمایشنامه، داستان های کوتاه و بلند بسیار نوشته است که در آنها – به عنوان یک اخلاق گرا – انگیزه های مسیحیت سنتی بدون پیروی از نظریه پردازی کلیسا را به کار برده است و با وجود اینکه، از دیدگاه سوسیالیسی در سیاست برخوردار بود، اما هیچگاه دین را افیون مردم نمی دانست. بیشتر نوشته او در باره علاقمندی های آدمی، نمادهایش و خدایان، و در جایگاه بشر – به عنوان فرد و نوع آدمی – در دنیایی که شیطان جا و حرفی ندارد، می باشد. نکته مهم در نوشته های او جدال بین خوبی و بدی است. پار فابیان لاگرکویست در ۱۱ جولای ۱۹۷۴ در سن ۸۳ سالگی و در استکهلم – سوئد –درگذشت.
Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.