"قلمرو"
از کتاب
"آب آرام، ماه نمایان"
--------------------------------------------------------
پ.ن:
از آنجاییکه ما دنیا را فقط از زاویهء دیدِ خودمان می بینیم، سرشار از تعبیر و تفسیر هستیم. ذهنِ ما باید هر چیزی را بر اساسِ الگوهایِ ذهنی ما تفسیر کند تا ما درکش کنیم.
ما از درک نکردن می ترسیم. نمی توانیم سئوال هایِ بی جواب را تحمل کنیم، چرا که درگیرِ بلا تکلیفی می شویم.
همه چیز را "سیاه یا سفید" می خواهیم در حالی که دنیایِ ما، دنیایِ "خاکستری" هاست.