چهل‌ نامه‌ی کوتاه به همسرم اثر نادر ابراهیمی

درباره کتاب چهل‌ نامه‌ی کوتاه به همسرم

کتاب چهل نامه‌ی کوتاه به همسرم اثری عاشقانه و شاعرانه از نادر ابراهیمی است که نثری دلنشین و تاثیرگذار‌ دارد. این کتاب دربرگیرنده‌ی چهل نامه‌ی کوتاه است که نادر ابراهیمی در مدت دو سال دوری  ۶۳-۶۵ با خط نستعلیق برای همسر خود «فرزانه منصوری» نوشته است. نادر ابراهیمی درباره‌ی روزهای نوشتن چهل نامه‌ی کوتاه به همسرم، در مقدمه‌ی کتاب آورده است: «آن روزها که تازه تمرین خطاطی را شروع کرده بودم، حدود سال‌های ۶۳-۶۵، به هنگام نوشتن، در تنهایی، در فضایی که بوی تلخ مرکب ایرانی در آن می‌‌پیچید و صدای سنتی قلم نی، تسکین دهنده‌ی خاطرم می‌‌شد. غالبا به یاد همسرم می‌‌افتادم که او نیز همچون من و شاید نه همچون من اما به شکلی، گهگاه و بیش از گهگاه، دلگرفتگی، قلبش را خاکستری رنگ می‌‌کرد و می‌‌کوشیدم که به جستجو در به امید رسیدن به ریشه‌‌های گیاه بالنده و سرسخت اندوه و دانستن این که این روینده‌ی بی‌ پروا از چه چیزها تغذیه می‌‌کند و شناختن شرایط رشد و دوامش آن را نابود کنم بل زیر سلطه و در اختیار بگیرم. پس، یکی از خوب‌ ترین راه‌های رسیدن به این مقصود را در این دیدم که متن تمرین‌‌های خطاطی‌ام را تا آن جا که مقدور باشد اختصاص دهم به نامه‌‌‌ی کوتاهی به همسرم».

بعدها نادر ابراهیمی تصمیم گرفت این نامه‌ها را تبدیل به کتاب کند تا عموم مردم از عاشقانه‌های او و مسائلی که برای همسرش بازگو می‌کرد، استفاده کنند. خواندن کتاب چهل نامه‌ی کوتاه به همسرم، نه تنها برای فارسی زبانان بسیار دوست‌داشتنی و لذت‌بخش است بلکه «امیر مرعشی» کتاب چهل نامه‌ی کوتاه به همسرم را به زبان انگلیسی ترجمه کرد تا گروه بیشتری از ککتاب‌خوان‌ها از خواندن عاشقانه‌های نادر ابراهیمی مسرور شوند.

سبک نگارشی نادر ابراهیمی در چهل نامه‌ی کوتاه به همسرم

تنها با یک بار تورق کتاب‌های معروف نادر ابراهیمی متوجه هجوم کلمات و تعبیرات شاعرانه و لطیف او می‌شویم. به عبارتی سبک نادر ابراهیمی در لحن منحصر‌به فرد اوست. لحن ابراهیمی هرچند که نثر است و ویژگی‌های تکنیکی شعر را ندارند اما حالت وزین و شعرگونه‌ی آن، متن را از حالت روایت خارج کرده و به نثری شاعرانه و لطیف تبدیل کرده است.

ابراهیمی معمولا از توصیفات طولانی، مفاهیم عاشقانه و اخلاقی در نوشته‌هایش استفاده می‌کند. با این حال محتوای مطالب او شیرین و دلنشین هستند و هربار روح مخاطب را با خود همراه می‌کنند. نثر شاعرانه و خیال‌انگیز نادرابراهیمی دریچه‌ای برای اوست تا مخاطب خود را به جهانی از دغدغه‌ها و افکار بزرگ انسانی هدایت کند.

نادر ابراهیمی در کتاب چهل نامه کوتاه به همسرم با حفظ لحن و نثر شاعرانه‌اش درباره‌ی  مسائل مختلفی مثل امور روزمره سخن می‌گوید، او در بعضی از نامه‌ها از زبان نصیحت و فلسفه وارد می‌شود اما مضمونی که در همه‌ی نامه‌ها به زیبایی و سادگی خلاصه می‌شود، «عشق» است.

برخی از نامه‌های کتاب چهل نامه کوتاه به همسرم نه تنها سرشار از عشق خالص و پاک است بلکه مفاهیم ناب زندگی را هم مطرح می‌کند. مفاهیمی چون این‌که با وجود سختی‌ها در زندگی نباید تسلیم شد و نباید گذاشت سختی و مشکلات بین عاشق و معشوق فاصله بیندازد، با عشق می‌توان زندگی را ساخت. عشق عنصری حیاتی است که مرزهای جهان  نادر ابراهیمی را جابه‌جا می‌کند و زبان روایت او را متفاوت و غیرقابل تکرار جلوه می‌دهد: «زندگی، بدون روزهای بد نمی شود؛ بدون روزهای اشک و درد و خشم و غم. اما، روزهای بد، همچون برگ‌های پائیزی، باور کن که شتابان فرو می‌ریزند، و در زیر پاهای تو، اگر بخواهی، استخوان می‌شکنند، و درخت، استوار و مقاوم بر جای می‌ماند».

یا در جایی برای همسر خود می‌نویسد که نباید از قضاوت‌های دیگران ناراحت شد: «در شرایطی که امکان وصول به قضاوتی عادلانه برای همه کس وجود ندارد، این مطلقا مهم نیست که دیگران ما را چگونه قضاوت می‌کنند؛ بلکه مهم این است که ما، در خلوتی سرشار از صداقت، و در نهایتِ قلبمان، خویشتن را چگونه داوری می‌کنیم».