อาณาจักรศรีวิชัยที่เริ่มต้นในศตวรรษที่ 5 และเจริญรุ่งเรืองจนถึงขีดสุดในศตวรรษที่ 8 กำลังจะต้องเผชิญกับจุดเริ่มต้นของจุดจบในศตวรรษที่ 11 เมื่อตั้งตนเป็นปรปักษ์กับทั้งอินเดีย และจีน จุดศูนย์กลางการค้า และระบบการค้าที่เปลี่ยนไปยังอาณาจักรใหม่ในภาคพื้นทวีปในนาม อยุธยา ที่ยอมรับระบบการค้าแบบจิ้มก้อง (จิ้มก้อง (進貢) จิ้ม (進) แปลว่า ให้, ก้อง (貢) แปลว่า ของกำนัล, จิ้มก้อง จึงหมายถึง การเจริญทางพระราชไมตรีด้วยการถวายเครื่องราชบรรณาการ) พร้อมๆ กับที่อินเดียต้องการคุมอ่าวเบงกอล และสงครามที่ต่อเนื่องยาวนานข้ามช่องแคบกับชวา ทำให้ในที่สุดมหาอาณาจักรแห่งนี้ปิดฉากลงในปลายศตวรรษที่ 14