Hafez Artistry – هنر حافظ

سحرم دولت بیدار به بالین آمد

گفت برخیز که آن خسرو شیرین آمد

قدحی درکش و سرخوش به تماشا بخرام

تا ببینی که نگارت به چه آیین آمد

مژدگانی بده ای خلوتی نافه گشای

که ز صحرای ختن آهوی مشکین آمد

گریه آبی به رخ سوختگان بازآورد

ناله فریادرس عاشق مسکین آمد

مرغ دل باز هوادار کمان ابروییست

ای کبوتر نگران باش که شاهین آمد

ساقیا می بده و غم مخور از دشمن و دوست

که به کام دل ما آن بشد و این آمد

رسم بدعهدی ایام چو دید ابر بهار

گریه‌اش بر سمن و سنبل و نسرین آمد

چون صبا گفتۀ حافظ بشنید از بلبل

عنبرافشان به تماشای ریاحین آمد

موسیقی این قسمت برگرفته از آلبومهای:

«ایران من» همایون شجریان

«چنگ اورنگ» فرهنگ شریف

حمایت مالی از هنر حافظ

لینک حمایت برای خارج از ایران

توییتر هنر حافظ

اینستاگرام هنر حافظ

خرّم آن روز کز این منزل ویران بروم

راحت جان طلبم وز پی جانان بروم

گرچه دانم که به جایی نبرد راه غریب

من به بوی سر آن زلف پریشان بروم

دلم از وحشت زندان سکندر بگرفت

رخت بربندم و تا ملک سلیمان بروم

چون صبا با تن بیمار و دل بی‌طاقت

به هواداری آن سرو خرامان بروم

در ره او چو قلم گر به سرم باید رفت

با دل زخم‌کش و دیدۀ گریان بروم

نذر کردم گر از این غم به‌درآیم روزی

تا در میکده شادان و غزل‌خوان بروم

به هواداری او ذره‌صفت رقص‌کنان

تا لب چشمۀ خورشید درخشان بروم

تازیان را غم احوال گران‌باران نیست

پارسایان مددی تا خوش و آسان بروم

ور چو حافظ ز بیابان نبرم ره بیرون

همره کوکبۀ آصف دوران بروم

حمایت مالی از هنر حافظ

لینک حمایت برای خارج از ایران

توییتر هنر حافظ

اینستاگرام هنر حافظ

زلف آشفته و خوی کرده و خندان لب و مست

پیرهن چاک و غزل خوان و صراحی در دست

نرگسش عربده جوی و لبش افسوس کنان

نیم شب دوش به بالین من آمد بنشست

سر فرا گوش من آورد به آواز حزین

گفت ای عاشق دیرینۀ من خوابت هست

عاشقی را که چنین بادۀ شبگیر دهند

کافر عشق بود گر نشود باده پرست

برو ای زاهد و بر دردکشان خرده مگیر

که ندادند جز این تحفه به ما روز الست

آن چه او ریخت به پیمانۀ ما نوشیدیم

اگر از خمر بهشت است وگر بادۀ مست

خندۀ جام می و زلف گره گیر نگار

ای بسا توبه که چون توبۀ حافظ بشکست

حمایت مالی از هنر حافظ

لینک حمایت برای خارج از ایران

توییتر هنر حافظ

اینستاگرام هنر حافظ

زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

راه هزار چاره‌گر از چار سو ببست

تا عاشقان به بوی نسیمش دهند جان

بگشود نافه‌ای و در آرزو ببست

شیدا از آن شدم که نگارم چو ماه نو

ابرو نمود و جلوه‌گری کرد و رو ببست

ساقی به چند رنگ می اندر پیاله ریخت

این نقش‌ها نگر که چه خوش در کدو ببست

یا رب چه غمزه کرد صراحی که خون خم

با نعره‌های قلقلش اندر گلو ببست

مطرب چه پرده ساخت که در پرده سماع

بر اهل وجد و حال در های و هو ببست

حافظ هرآنکه عشق نورزید و وصل خواست

احرام طوف کعبۀ دل بی وضو ببست

موسیقی این قسمت برگرفته از تکنوازان 155 به نوازندگی پرویز یاحقی و جعفر محجوبی، و آلبوم نوید بهاری به نوازندگی جلیل شهناز در مایۀ اصفهان

حمایت مالی از هنر حافظ

لینک حمایت برای خارج از ایران

توییتر هنر حافظ

اینستاگرام هنر حافظ

روشنی طلعت تو ماه ندارد

پیش تو گل رونق گیاه ندارد

گوشۀ ابروی توست منزل جانم

خوش‌تر از این گوشه پادشاه ندارد

تا چه کند با رخ تو دود دل من

آینه دانی که تاب آه ندارد

شوخی نرگس نگر که پیش تو بشکفت

چشم دریده ادب نگاه ندارد

دیدم و آن چشم دل سیه که تو داری

جانب هیچ آشنا نگاه ندارد

رطل گرانم ده ای مرید خرابات

شادی شیخی که خانقاه ندارد

خون خور و خامش نشین که آن دل نازک

طاقت فریاد دادخواه ندارد

گو برو و آستین به خون جگر شوی

هرکه در این آستانه راه ندارد

نی من تنها کشم تطاول زلفت

کیست که او داغ آن سیاه ندارد

حافظ اگر سجدۀ تو کرد مکن عیب

کافر عشق ای صنم گناه ندارد

موسیقی این قسمت برگرفته از آلبوم آینه و آه با صدای حسام الدین سراج و آلبوم شور و زندگی به نوازندگی جلیل شهناز در دستگاه شور

حمایت مالی از هنر حافظ

لینک حمایت برای خارج از ایران

توییتر هنر حافظ

اینستاگرام هنر حافظ

طفیل هستی عشق‌اند آدمی و پری

ارادتی بنما تا سعادتی ببری

بکوش خواجه و از عشق بی‌نصیب نباش 

که بنده را نخرد کس به عیب بی‌هنری

می صبوح و شکرخواب صبحدم تا چند

به عذر نیم‌شبی کوش و گریۀ سحری

تو خود چه لعبتی ای شهسوار شیرین‌کار 

که در برابر چشمی و غایب از نظری

هزار جان مقدس بسوخت زین غیرت

که هر صباح و مسا شمع مجلس دگری

ز من به حضرت آصف که می‌برد پیغام؟

که یاد گیر دو مصرع ز من به نظم دری

چو هر خبر که شنیدم رهی به حیرت داشت

از این سپس من و مستی و وضع بی‌خبری

بیا که وضع جهان را چنان که من دیدم

گر امتحان بکنی می خوری و غم نخوری

کلاه سروری‌ات کج مباد بر سر حسن

که زیب بخت و سزاوار ملک و تاج سری

به بوی زلف و رخت می‌روند و می‌آیند

صبا به غالیه‌سایی و گل به جلوه‌گری

چو مستعد نظر نیستی وصال مجوی

که جام جم نکند سود وقت بی‌بصری

دعای گوشه‌نشینان بلا بگرداند

چرا به گوشۀ چشمی به ما نمی‌نگری

بیا و سلطنت از ما بخر به مایۀ حسن

وز این معامله غافل مشو که حیف خوری

طریق عشق طریقی عجب خطرناک است

نعوذبالله اگر ره به مقصدی نبری

به یمن همت حافظ امید هست که باز

اری اسامر لیلای لیلة القمر

موسیقی این قسمت برگرفته از گلهای تازه 104 و آلبوم پیوند مهر - هر دو با صدای محمدرضا شجریان و تار فرهنگ شریف در مایۀ ابوعطا

حمایت مالی از هنر حافظ

توییتر هنر حافظ

اینستاگرام هنر حافظ

رواق منظر چشم من آشیانۀ توست

کرم نما و فرود آ که خانه خانۀ توست

به لطف خال و خط از عارفان ربودی دل

لطیفه‌های عجب زیر دام و دانۀ توست

دلت به وصل گل ای بلبل سحر خوش باد

که در چمن همه گلبانگ عاشقانۀ توست

علاج ضعف دل ما به لب حوالت کن

که این مفرّح یاقوت در خزانۀ توست

به تن مقصرم از دولت ملازمتت

ولی خلاصۀ جان خاک آستانۀ توست

من آن نیم که دهم نقد دل به هر شوخی

در خزانه به مهر تو و نشانۀ توست

تو خود چه لعبتی ای شهسوار شیرین‌کار

که توسنی چو فلک رام تازیانۀ توست

چه جای من که بلغزد سپهر شعبده‌باز

از این حیل که در انبانۀ بهانۀ توست

سرود مجلست اکنون فلک به رقص آرد

که شعر حافظ شیرین‌سخن ترانۀ توست

***

خوانندۀ شعر این قسمت: عبدالوهاب شهیدی

نوازندۀ عود: عبدالوهاب شهیدی، حسین بهروزی‌نیا

در مایۀ ماهور

***

حمایت مالی از هنر حافظ

لینک حمایت برای خارج از ایران

توییتر هنر حافظ

اینستاگرام هنر حافظ

راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

آنجا جز آن که جان بسپارند چاره نیست

هر گه که دل به عشق دهی خوش دمی بود

در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست

ما را ز منع عقل مترسان و می بیار

کان شحنه در ولایت ما هیچ کاره نیست

از چشم خود بپرس که ما را که می‌کشد

جانا گناه طالع و جرم ستاره نیست

او را به چشم پاک توان دید چون هلال

هر دیده جای جلوۀ آن ماه‌پاره نیست

فرصت شمر طریقۀ رندی که این نشان

چون راه گنج بر همه کس آشکاره نیست

نگرفت در تو گریۀ حافظ به هیچ روی

حیران آن دلم که کم از سنگ خاره نیست

موسیقی این قسمت برگرفته از آلبوم مرغ خوشخوان محمدرضا شجریان

و کنسرت محمدرضا لطفی در نیاوران

حمایت مالی از هنر حافظ

لینک حمایت برای خارج از ایران

توییتر هنر حافظ

اینستاگرام هنر حافظ

صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

که سر به کوه و بیابان تو داده‌ای ما را

شکرفروش که عمرش دراز باد چرا

تفقدی نکند طوطی شکرخا را

غرور حسنت اجازت مگر نداد ای گل

که پرسشی نکنی عندلیب شیدا را

به خلق و لطف توان کرد صید اهل نظر

به بند و دام نگیرند مرغ دانا را

ندانم از چه سبب رنگ آشنایی نیست

سهی‌قدان سیه‌چشم ماه‌سیما را

چو با حبیب نشینی و باده پیمایی

به یاد دار محبان بادپیما را

جز این قدر نتوان گفت در جمال تو عیب

که وضع مهر و وفا نیست روی زیبا را

در آسمان نه عجب گر به گفتۀ حافظ

سرود زهره به رقص آورد مسیحا را

حمایت مالی از هنر حافظ

لینک حمایت برای خارج از ایران

توییتر هنر حافظ

اینستاگرام هنر حافظ

سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

پری‌رویان قرار از دل چو بستیزند بستانند

به فتراک جفا دل‌ها چو بربندند بربندند

ز زلف عنبرین جان‌ها چو بگشایند بفشانند

به عمری یک نفس با ما چو بنشینند برخیزند

نهال شوق در خاطر چو برخیزند بنشانند

سرشک گوشه‌گیران را چو دریابند در یابند

رخ مهر از سحرخیزان نگردانند اگر دانند

ز چشمم لعل رمانی چو می‌خندند می‌بارند

ز رویم راز پنهانی چو می‌بینند می‌خوانند

دوای درد عاشق را کسی کو سهل پندارد

ز فکر آنان که در تدبیر درمانند درمانند

چو منصور از مراد آنان که بردارند بر دارند

بدین درگاه حافظ را چو می‌خوانند می‌رانند

در این حضرت چو مشتاقان نیاز آرند ناز آرند

که با این درد اگر در بند درمانند درمانند

موسیقی استفاده شده در این قسمت، برگرفته از آلبوم‌های «فریاد»، «هم‌نوا با بم»، و «چشمۀ نوش» با صدای استاد شجریان

حمایت مالی از هنر حافظ

لینک حمایت برای خارج از ایران

توییتر هنر حافظ

اینستاگرام هنر حافظ

سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی

دل ز تنهایی به جان آمد خدا را همدمی

چشم آسایش که دارد از سپهر تیزرو

ساقیا جامی به من ده تا بیاسایم دمی

زیرکی را گفتم این احوال بین خندید و گفت

صعب روزی بوالعجب کاری پریشان عالمی

سوختم در چاه صبر از بهر آن شمع چگل

شاه ترکان فارغ است از حال ما کو رستمی

در طریق عشقبازی امن و آسایش بلاست

ریش باد آن دل که با درد تو خواهد مرهمی

اهل کام و ناز را در کوی رندی راه نیست

رهروی باید جهان سوزی نه خامی بی‌غمی

آدمی در عالم خاکی نمی‌آید به دست

عالمی دیگر بباید ساخت و از نو آدمی

خیز تا خاطر بدان ترک سمرقندی دهیم

کز نسیمش بوی جوی مولیان آید همی

گریۀ حافظ چه سنجد پیش استغنای عشق

کاندر این طوفان نماید هفت دریا شبنمی

حمایت مالی از هنر حافظ

لینک حمایت برای خارج از ایران

توییتر هنر حافظ

اینستاگرام هنر حافظ

دل از من برد و روی از من نهان کرد

خدا را با که این بازی توان کرد

شب تنهایی‌ام در قصد جان بود

خیالش لطف‌های بی‌کران کرد

چرا چون لاله خونین‌دل نباشم

که با ما نرگس او سر گران کرد

که را گویم که با این درد جان‌سوز

طبیبم قصد جان ناتوان کرد

بدان سان سوخت چون شمعم که بر من

صراحی گریه و بربط فغان کرد

صبا گر چاره داری وقت وقت است

که درد اشتیاقم قصد جان کرد

میان مهربانان کی توان گفت

که یار ما چنین گفت و چنان کرد

عدو با جان حافظ آن نکردی

که تیر چشم آن ابروکمان کرد

حمایت مالی از هنر حافظ

لینک حمایت برای خارج از ایران

توییتر هنر حافظ

اینستاگرام هنر حافظ

ما درس سحر در ره میخانه نهادیم

محصول دعا در ره جانانه نهادیم

در خرمن صد زاهد عاقل زند آتش

این داغ که ما بر دل دیوانه نهادیم

سلطان ازل گنج غم عشق به ما داد

تا روی در این منزل ویرانه نهادیم

در دل ندهم ره پس از این مهر بتان را

مهر لب او بر در این خانه نهادیم

در خرقه از این بیش منافق نتوان بود

بنیاد از این شیوه رندانه نهادیم

چون می‌رود این کشتی سرگشته که آخر

جان در سر آن گوهر یکدانه نهادیم

المنة لله که چو ما بی‌دل و دین بود

آن را که لقب عاقل و فرزانه نهادیم

قانع به خیالی ز تو بودیم چو حافظ

یا رب چه گداهمت و بیگانه نهادیم

حمایت مالی از هنر حافظ

لینک حمایت برای خارج از ایران

توییتر هنر حافظ

اینستاگرام هنر حافظ

گلعذاری ز گلستان جهان ما را بس

زین چمن سایۀ آن سرو چمان ما را بس

من و هم‌صحبتی اهل ریا؟ دورم باد

از گرانان جهان رطل گران ما را بس

قصر فردوس به پاداش عمل می‌بخشند

ما که رندیم و گدا دیر مغان ما را بس

بنشین بر لب جوی و گذر عمر ببین

کاین اشارت ز جهان گذران ما را بس

نقد بازار جهان بنگر و آزار جهان

گر شما را نه بس این سود و زیان ما را بس

یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم

دولت صحبت آن مونس جان ما را بس

از در خویش خدا را به بهشتم مفرست

که سر کوی تو از کون و مکان ما را بس

حافظ از مشرب قسمت گله بی‌انصافی‌ست

طبع چون آب و غزل‌های روان ما را بس

حمایت مالی از هنر حافظ

لینک حمایت برای خارج از ایران

توییتر هنر حافظ

اینستاگرام هنر حافظ

بنال بلبل اگر با منت سر یاری است

که ما دو عاشق زاریم و کار ما زاری است

در آن زمین که نسیمی وزد ز طرۀ دوست

چه جای دم زدن از نافه‌های تاتاری است

بیار باده که رنگین کنیم جامۀ زرق

که مست جام غروریم و نام هشیاری است

خیال زلف تو پختن نه کار هر خامی است

که زیر سلسله رفتن طریق عیاری است

لطیفه‌ای است نهانی که عشق از او خیزد

که نام آن نه لب لعل و خط زنگاری است

جمال شخص نه چشم است و زلف و عارض و خال

هزار نکته در این کار و بار دلداری است

قلندران حقیقت به نیم جو نخرند

قبای اطلس آن‌کس که از هنر عاری است

بر آستان تو مشکل توان رسید آری

عروج بر فلک سروری به دشواری است

سحر کرشمۀ چشمت به خواب می‌دیدم

زهی مراتب خوابی که به ز بیداری است

دلش به ناله میازار و ختم کن حافظ

که رستگاری جاوید در کم‌آزاری است

حمایت مالی از هنر حافظ

لینک حمایت برای خارج از ایران

توییتر هنر حافظ

اینستاگرام هنر حافظ

دوش رفتم به در میکده خواب آلوده

خرقه تردامن و سجاده شراب آلوده

آمد افسوس‌کنان مغبچۀ باده‌فروش

گفت بیدار شو ای رهرو خواب‌آلوده

شست‌وشویی کن و آنگه به خرابات خرام

تا نگردد ز تو این دیر خراب آلوده

به هوای لب شیرین‌پسران چند کنی

جوهر روح به یاقوت مذاب آلوده

به طهارت گذران منزل پیری و مکن

خلعت شیب چو تشریف شباب آلوده

پاک و صافی شو و از چاه طبیعت به‌در آی

که صفایی ندهد آب تراب‌آلوده

گفتم ای جان جهان دفتر گل عیبی نیست

که شود فصل بهار از می ناب آلوده

آشنایان ره عشق در این بحر عمیق

غرقه گشتند و نگشتند به آب آلوده

گفت حافظ لغز و نکته به یاران مفروش

آه از این لطف به انواع عتاب آلوده

حمایت مالی از هنر حافظ

لینک حمایت برای خارج از ایران

توییتر هنر حافظ

اینستاگرام هنر حافظ

خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

به قصد جان من زار ناتوان انداخت

نبود نقش دو عالم که رنگ الفت بود

زمانه طرح محبت نه این زمان انداخت

به یک کرشمه که نرگس به خودفروشی کرد

فریب چشم تو صد فتنه در جهان انداخت

شراب خورده و خوی کرده می‌روی به چمن

که آب روی تو آتش در ارغوان انداخت

به بزمگاه چمن دوش مست بگذشتم

چو از دهان توام غنچه در گمان انداخت

بنفشه طره مفتول خود گره می‌زد

صبا حکایت زلف تو در میان انداخت

ز شرم آن که به روی تو نسبتش کردم

سمن به دست صبا خاک در دهان انداخت

من از ورع می و مطرب ندیدمی زین پیش

هوای مغبچگانم در این و آن انداخت

کنون به آب می لعل خرقه می‌شویم

نصیبۀ ازل از خود نمی‌توان انداخت

مگر گشایش حافظ در این خرابی بود

که بخشش ازلش در می مغان انداخت

جهان به کام من اکنون شود که دور زمان

مرا به بندگی خواجۀ جهان انداخت

حمایت مالی از هنر حافظ

لینک حمایت برای خارج از ایران

توییتر هنر حافظ

اینستاگرام هنر حافظ

جز آستان توام در جهان پناهی نیست

سر مرا به جز این در حواله‌گاهی نیست

عدو چو تیغ کشد من سپر بیندازم

که تیغ ما به جز از ناله‌ای و آهی نیست

چرا ز کوی خرابات روی برتابم

کز این بهم به جهان هیچ رسم و راهی نیست

زمانه گر بزند آتشم به خرمن عمر

بگو بسوز که بر من به برگ کاهی نیست

غلام نرگس جماش آن سهی سروم

که از شراب غرورش به کس نگاهی نیست

مباش در پی آزار و هر چه خواهی کن

که در شریعت ما غیر از این گناهی نیست

عنان کشیده رو ای پادشاه کشور حسن

که نیست بر سر راهی که دادخواهی نیست

چنین که از همه سو دام راه می‌بینم

به از حمایت زلفت مرا پناهی نیست

خزینۀ دل حافظ به زلف و خال مده

که کارهای چنین حد هر سیاهی نیست

حمایت مالی از هنر حافظ

لینک حمایت برای خارج از ایران

توییتر هنر حافظ

اینستاگرام هنر حافظ

کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

در رهگذر کیست که دامی ز بلا نیست

چون چشم تو دل می‌برد از گوشه نشینان

همراه تو بودن گنه از جانب ما نیست

روی تو مگر آینه لطف الهیست

حقا که چنین است و در این روی و ریا نیست

نرگس طلبد شیوه چشم تو زهی چشم

مسکین خبرش از سر و در دیده حیا نیست

از بهر خدا زلف مپیرای که ما را

شب نیست که صد عربده با باد صبا نیست

بازآی که بی روی تو ای شمع دل افروز

در بزم حریفان اثر نور و صفا نیست

تیمار غریبان سبب ذکر جمیل است

جانا مگر این قاعده در شهر شما نیست

دی می‌شد و گفتم صنما عهد به جای آر

گفتا غلطی خواجه در این عهد وفا نیست

گر پیر مغان مرشد من شد چه تفاوت

در هیچ سری نیست که سری ز خدا نیست

عاشق چه کند گر نکشد بار ملامت

با هیچ دلاور سپر تیر قضا نیست

در صومعه زاهد و در خلوت صوفی

جز گوشه ابروی تو محراب دعا نیست

ای چنگ فروبرده به خون دل حافظ

فکرت مگر از غیرت قرآن و خدا نیست

حمایت مالی از هنر حافظ

لینک حمایت برای خارج از ایران

توییتر هنر حافظ

اینستاگرام هنر حافظ

فاش می‌گویم و از گفته خود دلشادم

بندۀ عشقم و از هر دو جهان آزادم

طایر گلشن قدسم چه دهم شرح فراق

که در این دامگه حادثه چون افتادم

من ملک بودم و فردوس برین جایم بود

آدم آورد در این دیر خراب آبادم

سایه طوبی و دلجویی حور و لب حوض

به هوای سر کوی تو برفت از یادم

نیست بر لوح دلم جز الف قامت دوست

چه کنم حرف دگر یاد نداد استادم

کوکب بخت مرا هیچ منجم نشناخت

یا رب از مادر گیتی به چه طالع زادم

تا شدم حلقه به گوش در میخانه عشق

هر دم آید غمی از نو به مبارکبادم

می‌خورد خون دلم مردمک چشم و سزاست

که چرا دل به جگرگوشه مردم دادم

پاک کن چهرۀ حافظ به سر زلف ز اشک

ور نه این سیل دمادم ببرد بنیادم

حمایت مالی از هنر حافظ

لینک حمایت برای خارج از ایران

توییتر هنر حافظ

اینستاگرام هنر حافظ

سال‌ها پیروی مذهب رندان کردم

تا به فتوای خرد حرص به زندان کردم

من به سرمنزل عنقا نه به خود بردم راه

قطع این مرحله با مرغ سلیمان کردم

سایه‌ای بر دل ریشم فکن ای گنج روان

که من این خانه به سودای تو ویران کردم

توبه کردم که نبوسم لب ساقی و کنون

می‌گزم لب که چرا گوش به نادان کردم

در خلاف آمد عادت بطلب کام که من

کسب جمعیت از آن زلف پریشان کردم

نقش مستوری و مستی نه به دست من و توست

آن چه سلطان ازل گفت بکن آن کردم

دارم از لطف ازل جنت فردوس طمع

گر چه دربانی میخانه فراوان کردم

این که پیرانه سرم صحبت یوسف بنواخت

اجر صبری‌ست که در کلبه احزان کردم

صبح خیزی و سلامت طلبی چون حافظ

هرچه کردم همه از دولت قرآن کردم

گر به دیوان غزل صدرنشینم چه عجب

سال‌ها بندگی صاحب دیوان کردم

حمایت مالی از هنر حافظ

لینک حمایت برای خارج از ایران

توییتر هنر حافظ

اینستاگرام هنر حافظ

دوستان وقت گل آن به که به عشرت کوشیم

سخن اهل دل است این و به جان بنیوشیم

نیست در کس کرم و وقت طرب می‌گذرد

چاره آن است که سجاده به می بفروشیم

خوش هوایی‌ست فرح‌بخش خدایا بفرست

نازنینی که به رویش می گلگون نوشیم

ارغنون‌ساز فلک رهزن اهل هنر است

چون از این غصه ننالیم و چرا نخروشیم؟

گل به جوش آمد و از می نزدیمش آبی

لاجرم ز آتش حرمان و هوس می‌جوشیم

می‌کشیم از قدح لاله شرابی موهوم

چشم بد دور که بی مطرب و می مدهوشیم

حافظ این حال عجب با که توان گفت که ما

بلبلانیم که در موسم گل خاموشیم

حمایت مالی از هنر حافظ

لینک حمایت برای خارج از ایران

توییتر هنر حافظ

اینستاگرام هنر حافظ

یوسف گم گشته بازآید به کنعان غم مخور

کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور

ای دل غم‌دیده حالت به شود دل بد مکن

وین سر شوریده باز آید به سامان غم مخور

گر بهار عمر باشد باز بر تخت چمن

چتر گل در سر کشی ای مرغ خوش‌خوان غم مخور

دور گردون گر دو روزی بر مراد ما نرفت

دائماً یکسان نباشد حال دوران غم مخور

هان مشو نومید چون واقف نه‌ای از سر غیب

باشد اندر پرده بازیهای پنهان غم مخور

ای دل ار سیل فنا بنیاد هستی بر کند

چون تو را نوح است کشتی‌بان ز طوفان غم مخور

در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم

سرزنش‌ها گر کند خار مغیلان غم مخور

گرچه منزل بس خطرناک است و مقصد بس بعید

هیچ راهی نیست کان را نیست پایان غم مخور

حال ما در فرقت جانان و ابرام رقیب

جمله می‌داند خدای حال‌گردان غم مخور

حافظا در کنج فقر و خلوت شب‌های تار

تا بود وردت دعا و درس قرآن غم مخور

حمایت مالی از هنر حافظ

لینک حمایت برای خارج از ایران

توییتر هنر حافظ

اینستاگرام هنر حافظ

راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

شعری بخوان که با او رطل گران توان زد

بر آستان جانان گر سر توان نهادن

گلبانگ سربلندی بر آسمان توان زد

قدّ خمیدۀ ما سهلت نماید اما

بر چشم دشمنان تیر از این کمان توان زد

در خانقه نگنجد اسرار عشقبازی

جام می مغانه هم با مغان توان زد

درویش را نباشد برگ سرای سلطان

ماییم و کهنه‌دلقی کآتش در آن توان زد

اهل نظر دو عالم در یک نظر ببازند

عشق است و داو اول بر نقد جان توان زد

گر دولت وصالت خواهد دری گشودن

سرها بدین تخیل بر آستان توان زد

عشق و شباب و رندی مجموعۀ مراد است

چون جمع شد معانی گوی بیان توان زد

شد رهزن سلامت زلف تو وین عجب نیست

گر راهزن تو باشی صد کاروان توان زد

حافظ به حق قرآن کز شید و زرق بازآی

باشد که گوی عیشی در این جهان توان زد

حمایت مالی از هنر حافظ

لینک حمایت برای خارج از ایران

توییتر هنر حافظ

اینستاگرام هنر حافظ

دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

تکیه بر عهد تو و باد صبا نتوان کرد

آنچه سعی است من اندر طلبت بنمایم

این قدر هست که تغییر قضا نتوان کرد

دامن دوست به صد خون دل افتاد به دست

به فسوسی که کند خصم رها نتوان کرد

عارضش را به مثل ماه فلک نتوان گفت

نسبت دوست به هر بی سر و پا نتوان کرد

سروبالای من آن گه که درآید به سماع

چه محل جامۀ جان را که قبا نتوان کرد

نظر پاک تواند رخ جانان دیدن

که در آیینه نظر جز به صفا نتوان کرد

مشکل عشق نه در حوصلۀ دانش ماست

حل این نکته بدین فکر خطا نتوان کرد

غیرتم کشت که محبوب جهانی لیکن

روز و شب عربده با خلق خدا نتوان کرد

من چه گویم که تو را نازکی طبع لطیف

تا به حدی‌ست که آهسته دعا نتوان کرد

بجز ابروی تو محراب دل حافظ نیست

طاعت غیر تو در مذهب ما نتوان کرد

حمایت مالی از هنر حافظ

لینک حمایت برای خارج از ایران

توییتر هنر حافظ

اینستاگرام هنر حافظ

زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

از سر پیمان برفت با سر پیمانه شد

صوفی مجلس که دی جام و قدح می‌شکست

باز به یک جرعه می عاقل و فرزانه شد

شاهد عهد شباب آمده بودش به خواب

باز به پیرانه سر عاشق و دیوانه شد

مغبچه‌ای می‌گذشت راهزن دین و دل

در پی آن آشنا از همه بیگانه شد

آتش رخسار گل خرمن بلبل بسوخت

چهرۀ خندان شمع آفت پروانه شد

گریۀ شام و سحر شکر که ضایع نگشت

قطرۀ باران ما گوهر یک‌دانه شد

نرگس ساقی بخواند آیت افسونگری

حلقۀ اوراد ما مجلس افسانه شد

منزل حافظ کنون بارگه پادشاست

دل بر دلدار رفت جان بر جانانه شد

حمایت مالی از هنر حافظ

لینک حمایت برای خارج از ایران

توییتر هنر حافظ

اینستاگرام هنر حافظ

سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

وآنچه خود داشت ز بیگانه تمنا می‌کرد

گوهری کز صدف کون و مکان بیرون است

طلب از گم‌شدگان لب دریا می‌کرد

مشکل خویش بر پیر مغان بردم دوش

کو به تأیید نظر حل معما می‌کرد

دیدمش خرم و خندان قدح باده به دست

و اندر آن آینه صد گونه تماشا می‌کرد

گفتم این جام جهان بین به تو کی داد حکیم؟

گفت آن روز که این گنبد مینا می‌کرد

بی دلی در همه احوال خدا با او بود

او نمی‌دیدش و از دور خدا را می‌کرد

این همه شعبده خویش که می‌کرد اینجا

سامری پیش عصا و ید بیضا می‌کرد

گفت آن یار کز او گشت سر دار بلند

جرمش این بود که اسرار هویدا می‌کرد

فیض روح القدس ار باز مدد فرماید

دیگران هم بکنند آنچه مسیحا می‌کرد

گفتمش سلسلۀ زلف بتان از پی چیست

گفت حافظ گله‌ای از دل شیدا می‌کرد

آواز: استاد بنان

حمایت مالی از هنر حافظ

لینک حمایت برای خارج از ایران

توییتر هنر حافظ

اینستاگرام هنر حافظ