Çağın idrakine seslenen bir ses..
Samimiyetle bestelenmiş duru bir nefes..
Gözyaşı ile tanıştı camiye gelen herkes..
Bülbül şakımasının heyecanı vardı sesinde..
Evladını kaybetmiş bir annenin feryadı vardı iniltisinde..
Bir derdi vardı. Derdini derdi bilecek birilerini arıyordu..
Minberden yükselen o ses, gözyaşına karışıp gönül dünyamızın yeşermesine vesile oluyordu..
Çoraklaşmış ruhlar o sesin ihtizâsıyla yeniden diriliyordu..
Gönül kâsesini kevserle dolduranlar, gittikleri beldelerde ab-ı hayat oluyorlardı..