اي هفت سالگي اي لحظه هاي شگفت عزيمت بعد از تو هرچه رفت ، 💖 فروغ فرخزاد 💖 زهرا محمودی

                                                          اي هفت سالگي اي لحظه هاي شگفت عزيمت بعد از تو هرچه رفت ، در انبوهي از جنون و جهالت رفت    بعد از تو پنجره که رابطه اي بود سخت زنده و روشن ميان ما و پرنده ميان ما و نسيم شکست شکست شکست بعد از تو آن عروسک خاکي که هيچ چيز نمي گفت ، هيچ چيز بجز آب ، آب ، آب در آب غرق شد.   بعد از تو ما صداي زنجره ها را کشتيم و بصداي زنگ ، که از روي حرف هاي الفبا بر مي خاست و به صداي سوت کارخانه هاي اسلحه سازي ، دل بستيم .   بعد از تو که جاي بازيمان زير ميز بود از زير ميزها به پشت ها ميزها و از پشت ميزها به روي ميزها رسيديم و روي ميزها بازي کرديم و باختيم، رنگ ترا باختيم ، اي هفت سالگي .    بعد از تو ما به هم خيانت کرديم بعد از تو ما تمام يادگاري ها را با تکه هاي سرب ، و با قطره هاي منفجر شده ي خون از گيجگاه هاي گچ گرفته ي ديوارهاي کوچه زدوديم . بعد از تو ما به ميدان ها رفتيم و داد کشيديم : " زنده باد    ،،،     مرده باد "    و در هياهوي ميدان ، براي سکه هاي کوچک آوازه خوان که زيرکانه به ديدار شهر آمده بودند ، دست زديم. بعد از تو ما که  قاتل يکديگر بوديم براي عشق قضاوت کرديم و همچنان که قلب هامان در جيب هايمان  نگران بودند براي سهم عشق قضاوت کرديم .     بعد از تو ما به قبرستان ها رو آورديم و مرگ ، زير چادر مادربزرگ نفس ميکشيد و مرگ ، آن درخت تناور بود که زنده هاي اينسوي آغاز به شاخه هاي  ملولش دخيل مي بستند ومرده هاي آن سوي پايان به ريشه هاي فسفريش چنگ مي زدند و مرگ روي ان ضريح مقدس نشسته بود که در چهار زاويه اش ، ناگهان چهار لاله ي آبي روشن شدند.     صداي باد مي آيد صداي باد مي آيد، اي هفت سالگي    برخاستم و آب نوشيدم و ناگهان به خاطر آوردم که کشتزارهاي جوان تو از هجوم ملخ ها چگونه ترسيدند. چقدر بايد پرداخت چقدر بايد براي رشد اين مکعب سيماني پرداخت ؟    ما هرچه را که بايد از دست داده باشيم ، از دست داده ايم ما بي چراغ به راه افتاديم و ماه ، ماه ، ماده ي مهربان ، هميشه در آنجا بود در خاطرات کودکانه ي يک پشت بام کاهگلي و بر فراز کشتزارهاي جواني که از هجوم ملخ ها مي ترسيدند    چقدر بايد پرداخت؟...