زِ باغِ پیرهنت، چون دریچه ها، وا شد بهارِ گُم شده، پشتِ دریچه، پیدا شد 💖 حسین منزوی 💖 محمد مصدق

زِ باغِ پیرهنت، چون دریچه ها، وا شد بهارِ گُم شده، پشتِ دریچه، پیدا شد رها زِ سلطهٔ پاییز، در بهارِ اتاق گلی به نام تو، بر بازوانِ من، وا شد به دیدن تو، همه ذرّه هایِ من، شد چشم و چشم ها، همه سر تا به پا، تماشا شد تمامِ منظره، پوشیده از تو شد، یعنی جهان به چشمِ دلِ من، دوباره زیبا شد زمانه ریخت به جامم هرآنچه تلخانه به نام تو که درآمیختم، گوارا شد فرشته ها، تو و من را به هم نشان دادند میان زهره و ماه، از تو گفتگوها شد تنت هنوز به اندازه ای لطافت داشت، که گل در آینه از دیدنش، شکوفا شد شتابِ خواستنت، این چنین که می بالد به دوریِ تو، مگر می توان شکیبا شد؟ اُمیدوار نبودم دوباره از دلِ تو که مهربان بشود با دلِ من، امّا شد دوباره طوطیکِ شوکرانیِ شعرم به خنده خندهٔ شیرینِ تو، شکرخا شد قرارنامهٔ وصلِ من و تو بود، آن که به رویِ شانهٔ تو، با لبِ من امضا شد. حسین منزوی 💖 #رادیو_شعر_پارسی#سهراب_سپهری #فروغ_فرخزاد #هوشنگ_ابتهاج #نیما_یوشیج#حسین_منزوی #سعید_بیابانکی#علیرضا_آذر#سید_علی_صالحی#کاظم_بهمنی#فریدون_مشیری#کیوان_شاهبداغی#سید_تقی_سیدی#آثار_ماندگار#غزل_فاخر#نوستالوژی#شعر#ترانه#شاعر_جوان#شعر_امروز#دکلمه#شعر_سپید#احمد_شاملو#نریشن