و کلمه بود و جهان مسیر تکوین بود و دوست داشتن آن کلمه ی نخستین بود 💖 حسین منزوی 💖 فرخ نعمتی

غزل یکصد و شصت و چهارم .....و کلمه بود و جهان مسیر تکوین بود و دوست داشتن آن کلمه ی نخستین بود و عشق روشنی کائنات بود و هنوز چراغ های کواکب ، تمام پایین بود خدا ، امانت خود را به آدمی بخشید که بار عشق برای فرشته سنگین بود و زندگانی و مرگ آمدند و گفته نشد کزین دو ، حادثه ی اولی ، کدامین بود اگر نبود ، به جزپیش پا نمی دیدیم همیشه عشق ، همان دیده ی جهان بین بود به عشق ازغم و شادی کسی نمی گیرد که هرچه کرد ، پسندیده و به آیین بود اگر که عشق نمی بود ، داستان حیات چگونه قابل توجیه و شرح و تبیین بود ؟ و آمدیم که عاشق شویم و در گذریم که راز زندگی و مرگ آدمی ، این بود