Det er lett å tenkja seg mennesket for 300-400 år sidan levde sine liv lokalt, uvitande om den store vide verda. Slik var det ikkje. Norge er eit land med eit stort overskot på nokre naturressursar, og eit akutt underskot på andre. Handel har difor alltid vore ein del av Dagleglivet på Vestlandet på 1600- og 1700-talet. Særleg på 1600-talet var handelen med Skottland og Nederland sentral for både økonomisk og kulturell utvikling. I Sunnhordland var skipstrafikken så stor at sørspissen av Bømlo vart kalla ‘den skotske port’ og ‘den frisiske port’ på tyske kart. Skipa som kom til Vestlandskysten hadde med seg varer som korn og mjøl, brennevin og sukker, farga band og perler. Med seg ut i verda tok dei særleg tømmer, hummar og falkar, men òg tønneband, hasselnøter og åklede. Men eventyr, songar og feleslåttar vart òg utveksla. Sjølv når det gjekk galt, gjorde denne handelen kysten rikare. Både bergingsløn og vrakplyndring gav ekstrainntekt, og alt frå fransk brennvin og kvitvinseddik, engelske sokkar og eikebord flaut i land saman med skipsbrotne sjøfolk.