#108. Fotografên Nan Goldin û Major

Min ji MUBIyê All The Beauty And The Bloodshed sêr kir. Fîlm bi bîyografîya Nan Goldin, bi fotografên wê, heyatên bêhizûr û mekanîzmayên mucadeleyê raber dike. Fotografên Nan Goldin îlham dan min ku ez hema makîneya xwe rakim û derkevim herim fotografan bikişînim. Lê Nan Goldin portre kişandine, ew jî ne îşê min e: Ez ti carî nêzîkî însanan nebûm ewqas û min ti carî portreyên pir xweşik nekişandin herhal. Makîneya min ya mezin, ewa Fujifilm X-T5, min seba firotanê şand Stenbolê. Belgeya garantîyê xwestin ji min, garantî, lê ka ez çi zanim min ew belge avêt kîjan qutîyê, kîjan quncikî, belge tune, garantîya me tune, em îro hene, siba tune ne. Ez niha bi makîneyeka kompakt, ku markaya wê Olympus e, fotografan dikişînim. Bo van makîneyên kevn gava hereket hebe hinekî problem e, fotograf rind, zelal dernakevin. Bi xumamîya di fotografan de car caran tiştên xweş çêdibin. Pêla deklanşorê bike û berde, çi derket ew e, ew e ma ne heyat jî.. Nan Goldin di fîlmê de behsa derman, eroîn û metamfetamînê dike. Jiber muhafazakarîya mala ez lê mezin bûme, eroîn û alkol li dera han, tew nedihat aqilê min ku ez rokê cixarekê bibim ber devê xwe bikişînim. Serê salên 2010î li ser israran, min cara pêşî li terasa kafeyeka Mêrdînê qedehek şerab vexwar. Dûra, bi halên depresyonên major ez bi dermanan ketim û min bi derbên xwekuştinê sek û sek vexwar. Faydeya dermanan û vexwarinê ew bû ku ez pê têr radiketim. Ne alkol heye di heyata min de niha, ne derman, lê ez pir, pir bêrîya xewa şevan dikim. Jiber ku min dermanên depresyona major xwarin pir tişt çûn ji heyata min, paşê sirf seba ku min xwarina dermanên depresyona major nexwest, red kir dîsa pir tişt çûn ji heyata min. A min fehm kirî ji Nan Goldin, tiştên şaş û fahş çêdibin di heyata herkesî de, lê gerek ew nebin sir. Ez jî hatime dewreke heyata xwe ku barên siran radikim ji ser xwe, ji xwe re hinek siran eşkere dikim û eşkere dibêjim.