Pulp Fiction

Η σειρά «Adolescence» δεν είναι απλώς ένα καλοφτιαγμένο αστυνομικό δράμα· είναι μια ωμή απεικόνιση της σύγχρονης εφηβείας και των σκοτεινών διαδρομών που μπορεί να ακολουθήσει. Η σκηνοθεσία της, με τα συνεχόμενα μονοπλάνα και την αίσθηση αμεσότητας, τοποθετεί τον θεατή στο κέντρο της δράσης, δημιουργώντας μια σχεδόν κλειστοφοβική ατμόσφαιρα. 
 

Όμως, δεν είναι μόνο η τεχνική δεξιοτεχνία που την έκανε παγκόσμιο φαινόμενο. Η σειρά αγγίζει βαθιά ριζωμένες κοινωνικές ανησυχίες: την τοξική αρρενωπότητα, που τροφοδοτείται από διαδικτυακές κοινότητες, τη ριζοσπαστικοποίηση των νέων μέσα από τα social media και τον αόρατο, αλλά πανίσχυρο, διαδικτυακό εκφοβισμό. 
 

Οι γονείς βλέπουν σε αυτήν έναν εφιάλτη που παραμονεύει στα δωμάτια των παιδιών τους, πίσω από τις οθόνες. Είναι αυτή η κοινωνική διάσταση που προκάλεσε έντονες συζητήσεις και έκανε την «Adolescence» κάτι παραπάνω από μια απλή σειρά—μια πολιτισμική εμπειρία.

Ο Ντέιβιντ Λιντς είναι ένας από τους πιο ιδιαίτερους και αινιγματικούς σκηνοθέτες στην ιστορία του κινηματογράφου. Η φιλμογραφία του χαρακτηρίζεται από ονειρική λογική, σουρεαλιστικές εικόνες, βαθιά υπαρξιακά θέματα και έναν μοναδικό συνδυασμό τρόμου και ομορφιάς.

Μια σειρά από αφιερώματα και ειδικές προβολές της φιλμογραφίας του Nτέβιντ Λιντς έγιναν sold out στις αθηναϊκές αίθουσες με αφορμή τον πρόσφατο θάνατο του σπουδαίου Αμερικανού σκηνοθέτη. 

O Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος επιχειρεί με τον ψυχίατρο, δραματοθεραπευτή και σκηνοθέτη Στέλιο Κρασανάκη  μια προσέγγιση από  ψυχαναλυτική σκοπιά αφού τα έργα του σκηνοθέτη αποκαλύπτουν πλούσιες αναφορές στο ασυνείδητο, τους φόβους, τις επιθυμίες και τις διαταραχές της ανθρώπινης ψυχής.

Δυο αγρίως διαφορετικά μιούζικαλ, η «Emilia Pérez» και το «Wicked», προηγούνται στην κούρσα των φετινών Όσκαρ, με 13 και 10 υποψηφιότητες αντίστοιχα. Από κοντά, επίσης με 10, το «Brutalist»γίνεται καταλυτικός διεκδικητής για τα κορυφαία βραβεία, σε μια χρονιά χωρίς ορατά φαβορί, με αντίθεση με το «Οπενχάιμερ» και τα «Πάντα Όλα» που σάρωσαν στις προηγούμενες τελετές με 7 αγαλματίδια.

Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος και ο Αλέξανδρος Διακοσάββας επισημαίνουν τα δυνατά ονόματα και τις ηχηρές παραλείψεις, και αναλύουν το πνεύμα των φετινών υποψηφιοτήτων στις βασικές κατηγορίες, συζητώντας τις πιθανότητες που έχουν οι άλλες ταινίες με σημαντική παρουσία, όπως το «Κονκλάβιο» και το «A Complete Uknown», καθώς και τις ενδεχόμενες ανατροπές, με δεδομένες τις αντιρρήσεις γύρω από την ανάπτυξη του τρανς χαρακτήρα της Κάρλα Σοφία Γκασκόν ως Εμίλια Πέρεζ και τη χρήση τεχνητής νοημοσύνης στο «Brutalist».

Ποιες είναι οι πρώτες ταινίες που θυμάται να έχει παρακολουθήσει στα σινεμά και γιατί προτιμά τις ανοικτές αίθουσες σε σχέση με τις χειμερινές; Ποιες από τις φετινές πρεμιέρες ανυπομονεί να δει στη μεγάλη οθόνη και πώς ήταν η συνεργασία του με τον Βασίλη Κεκάτο στην πρόσφατη τηλεοπτική καμπάνια της Fischer, της οποίας είναι το κεντρικό πρόσωπο;

Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος κάνει τις ερωτήσεις και ο ηθοποιός Αντίνοος Αλμπάνης απαντάει με ειλικρίνεια και μία παγωμένη μπύρα Fischer στο χέρι.

Από  το «Kinds of Kindness» του Γιώργου Λάνθιμου και τα χολιγουντιανά «Deadpool and Wolverine» και «The Crow» μέχρι τις πιο… ευρωπαϊκές «Η Κυρία του Προέδρου» και «Wicked Little Letter» αλλά και τις πιο… ελληνικές όπως «Ο Τελευταίος Ταξιτζής» και ο «Νυχτερινός Εκφωνητής», το κινηματογραφικό μενού των θερινών σινεμά της Αθήνας είναι και φέτος το καλοκαίρι, πλούσιο και πολυσυλλεκτικό. Ακούστε τις προτάσεις του Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλου, σημειώστε αυτές που σας ταιριάζουν και σπεύστε να τις απολαύσετε κάτω από τα αστέρια, συνοδεία μίας (πολύ) παγωμένης μπίρας Fischer.

Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος συζητά με τον Θοδωρή Δημητρόπουλο για την ταινία-φαινόμενο που σημάδεψε κινηματογραφικά (και όχι μόνο) το φετινό καλοκαίρι.

O Θοδωρής Κουτσoγιαννόπουλος μας θυμίζει υπέροχες ταινίες που εξύμνησαν το αιώνιο ελληνικό καλοκαίρι και διαφήμισαν τη χώρα μας στο εξωτερικό. Από το «Ποτέ την Κυριακή» μέχρι το «Απέραντο Γαλάζιο» και από το «Mamma Mia» μέχρι το «Before Midnight», πρόκειται για ταινίες που αγαπήθηκαν πολύ από το κοινό, αλλά ακόμα και γι’ αυτούς που δεν είχαν την ευκαιρία να τις δουν όταν κυκλοφόρησαν, τι καλύτερο από το να επισκεφθούν ένα θερινό σινεμά και να τις απολαύσουν, παρέα με μία παγωμένη Fischer.

Ο Κουέντιν Ταραντίνο ανακοίνωσε πως στα εξήντα του χρόνια, κι ενώ παραμένει ενθουσιώδης, κρεμάει οριστικά τα διόλου φθαρμένα κινηματογραφικά του γάντια γυρίζοντας την 10η ταινία του με τίτλο TheMovieCritic. Παράλληλα ο βασικός κριτικός των NewYorkTimes, oΆντονι Σκοτ, παραδίδει δια παντός την πένα του.

Τελικά, οι κριτικοί «έκαψαν» τη γέφυρα με το κοινό ή απλά το ίδιο το σινεμά τους ξεπέρασε και τους εγκατέλειψε;