صادق زیباکلام

معرفی کتاب“شاه کشتار نکرد” با صدای نویسنده: صادق زیباکلام انتخاب و تدوین موسیقی: پیروز ارجمند [برگرفته از اپرای مانا و مانی اثر حسین دهلوی] رهبر ارکستر: علی رهبری ارکستر فیلارمونیک براتیسلاوا، اسلواکی انتشارات کانال یک - انتشارات شرکت کتاب لس آنجلس آمریکا | فوریه ۲۰۲۲ چرانوشتن پیرامون محمدرضا شاه پهلوی دشواراست؟ نوشتن پیرامون ایران قبل ازانقلاب امربسیاردشواری است ونوشتن پیرامون پهلوی‌ها دشوارتر.همه‌مان مملو از احساسات وبغض وکینه‌های سیاسی هستیم وکمتر جایی برای انصاف وجود دارد. نظام بعدازانقلاب ۴۳ سال بجز تخریب ونفیِ پهلوی‌ها مطلبِ دیگری درمورد آنان نگفته و ننوشته. از آموزش و پرورش ابتدایی تا دبیرستان و دانشگاه، همایشهایِ ملّی و بین‌المللی فیلم‌های سینمایی وسریال‌هایِ تلویزیونی، یکسره درتخریب پهلوی هاست. هرچه کرده‌اند خراب بوده و نادرست. بقدرت رسیدن شان هم بکمک غربی‌ها بوده و بالطبع هرچه کرده‌اند درجهت خدمت به بیگانگان. مخالفین و میهن‌پرستان را هم سرکوب کردند و بالاخره در دوران انقلاب هم از کشته پشته ساختند اما عزم و ارده مردم سرانجام بر آنها وحامیان غربی‌شان پیروز شد. این چکیده روایت ۵۷سال تاریخ پهلوی ها ازسوی نظام اسلامی است. یک سطر، یک پاراگراف هم مطلب مثبت درمورد آنان وجود ندارد. هرچه هست تخریب و نفی است. نه فقط پیرامونِ عملکردشان درجایگاهِ قدرت، بلکه ازنظرفردی هم تلاش شده آنان را شخصیت‌های فاسد، خودخواه و عیاش نشان دهند. امّا "از قضا سرکنگبین صفرا فزوده" و تبلیغاتِ جمهوری اسلامی نتیجه عکس داده. برای نخستین باردراعتراضات دیماه۹۶عبارت "رضاشاه روحت شاد" توسط معترضین سرداده شد. بعد بتدریج نوبت به محمدرضاشاه پهلوی رسیده و از او هم تجلیل میشود. حاجت به گفتن نیست که این تغییردرنتیجه آگاهی و مطالعه ازعملکرد پهلوی ها اتفاق نیفتاده. جامعه ما در علوم انسانی عقب مانده‌تر از آنست که ازطریقِ مطالعه به آگاهی‌های تازه‌ایی برسد. بعلاوه بجز آثاریکسویه نظام، منابعِ دیگری نبوده. این تغییر درحقیقت معلول سرخوردگیِ نسل‌های بعد ازانقلاب ازعملکرد نظام است که پهلوی‌ها را برای‌شان تبدیل به اسطوره نموده. برخی از رسانه‌های فارسی زبان هم که روی دیگرِ سکه صداوسیما هستند فرصت را غنیمت شمرده و با سوارشدن بر رویِ امواجِ بغض و کینه سیاسی مردم نسبت به نظام از آبِ گل آلود ماهی گرفته و با پوشاندنِ لباسِ تقدّس به پهلوی‌ها، تاریخ را بشکل دیگری تحریف نمایند. من مدعی نیستم که توانسته ام این کتاب را مصون ازجهت گیریهای سیاسی رایج میان ایرانیان تدوین نمایم.فقط میتوانم بگویم سعی کرده ام حتی الامکان آنرا ازباورهاوگرایشات سیاسی ام دور نگه دارم....

معرفی کتاب“شاه کشتار نکرد” با صدای نویسنده: صادق زیباکلام انتخاب و تدوین موسیقی: پیروز ارجمند [برگرفته از اپرای مانا و مانی اثر حسین دهلوی] رهبر ارکستر: علی رهبری ارکستر فیلارمونیک براتیسلاوا، اسلواکی انتشارات کانال یک - انتشارات شرکت کتاب لس آنجلس آمریکا | فوریه ۲۰۲۲ چرانوشتن پیرامون محمدرضا شاه پهلوی دشواراست؟ نوشتن پیرامون ایران قبل ازانقلاب امربسیاردشواری است ونوشتن پیرامون پهلوی‌ها دشوارتر.همه‌مان مملو از احساسات وبغض وکینه‌های سیاسی هستیم وکمتر جایی برای انصاف وجود دارد. نظام بعدازانقلاب ۴۳ سال بجز تخریب ونفیِ پهلوی‌ها مطلبِ دیگری درمورد آنان نگفته و ننوشته. از آموزش و پرورش ابتدایی تا دبیرستان و دانشگاه، همایشهایِ ملّی و بین‌المللی فیلم‌های سینمایی وسریال‌هایِ تلویزیونی، یکسره درتخریب پهلوی هاست. هرچه کرده‌اند خراب بوده و نادرست. بقدرت رسیدن شان هم بکمک غربی‌ها بوده و بالطبع هرچه کرده‌اند درجهت خدمت به بیگانگان. مخالفین و میهن‌پرستان را هم سرکوب کردند و بالاخره در دوران انقلاب هم از کشته پشته ساختند اما عزم و ارده مردم سرانجام بر آنها وحامیان غربی‌شان پیروز شد. این چکیده روایت ۵۷سال تاریخ پهلوی ها ازسوی نظام اسلامی است. یک سطر، یک پاراگراف هم مطلب مثبت درمورد آنان وجود ندارد. هرچه هست تخریب و نفی است. نه فقط پیرامونِ عملکردشان درجایگاهِ قدرت، بلکه ازنظرفردی هم تلاش شده آنان را شخصیت‌های فاسد، خودخواه و عیاش نشان دهند. امّا "از قضا سرکنگبین صفرا فزوده" و تبلیغاتِ جمهوری اسلامی نتیجه عکس داده. برای نخستین باردراعتراضات دیماه۹۶عبارت "رضاشاه روحت شاد" توسط معترضین سرداده شد. بعد بتدریج نوبت به محمدرضاشاه پهلوی رسیده و از او هم تجلیل میشود. حاجت به گفتن نیست که این تغییردرنتیجه آگاهی و مطالعه ازعملکرد پهلوی ها اتفاق نیفتاده. جامعه ما در علوم انسانی عقب مانده‌تر از آنست که ازطریقِ مطالعه به آگاهی‌های تازه‌ایی برسد. بعلاوه بجز آثاریکسویه نظام، منابعِ دیگری نبوده. این تغییر درحقیقت معلول سرخوردگیِ نسل‌های بعد ازانقلاب ازعملکرد نظام است که پهلوی‌ها را برای‌شان تبدیل به اسطوره نموده. برخی از رسانه‌های فارسی زبان هم که روی دیگرِ سکه صداوسیما هستند فرصت را غنیمت شمرده و با سوارشدن بر رویِ امواجِ بغض و کینه سیاسی مردم نسبت به نظام از آبِ گل آلود ماهی گرفته و با پوشاندنِ لباسِ تقدّس به پهلوی‌ها، تاریخ را بشکل دیگری تحریف نمایند. من مدعی نیستم که توانسته ام این کتاب را مصون ازجهت گیریهای سیاسی رایج میان ایرانیان تدوین نمایم.فقط میتوانم بگویم سعی کرده ام حتی الامکان آنرا ازباورهاوگرایشات سیاسی ام دور نگه دارم....

معرفی کتاب“شاه کشتار نکرد” با صدای نویسنده: صادق زیباکلام انتخاب و تدوین موسیقی: پیروز ارجمند [برگرفته از اپرای مانا و مانی اثر حسین دهلوی] رهبر ارکستر: علی رهبری ارکستر فیلارمونیک براتیسلاوا، اسلواکی انتشارات کانال یک - انتشارات شرکت کتاب لس آنجلس آمریکا | فوریه ۲۰۲۲ چرانوشتن پیرامون محمدرضا شاه پهلوی دشواراست؟ نوشتن پیرامون ایران قبل ازانقلاب امربسیاردشواری است ونوشتن پیرامون پهلوی‌ها دشوارتر.همه‌مان مملو از احساسات وبغض وکینه‌های سیاسی هستیم وکمتر جایی برای انصاف وجود دارد. نظام بعدازانقلاب ۴۳ سال بجز تخریب ونفیِ پهلوی‌ها مطلبِ دیگری درمورد آنان نگفته و ننوشته. از آموزش و پرورش ابتدایی تا دبیرستان و دانشگاه، همایشهایِ ملّی و بین‌المللی فیلم‌های سینمایی وسریال‌هایِ تلویزیونی، یکسره درتخریب پهلوی هاست. هرچه کرده‌اند خراب بوده و نادرست. بقدرت رسیدن شان هم بکمک غربی‌ها بوده و بالطبع هرچه کرده‌اند درجهت خدمت به بیگانگان. مخالفین و میهن‌پرستان را هم سرکوب کردند و بالاخره در دوران انقلاب هم از کشته پشته ساختند اما عزم و ارده مردم سرانجام بر آنها وحامیان غربی‌شان پیروز شد. این چکیده روایت ۵۷سال تاریخ پهلوی ها ازسوی نظام اسلامی است. یک سطر، یک پاراگراف هم مطلب مثبت درمورد آنان وجود ندارد. هرچه هست تخریب و نفی است. نه فقط پیرامونِ عملکردشان درجایگاهِ قدرت، بلکه ازنظرفردی هم تلاش شده آنان را شخصیت‌های فاسد، خودخواه و عیاش نشان دهند. امّا "از قضا سرکنگبین صفرا فزوده" و تبلیغاتِ جمهوری اسلامی نتیجه عکس داده. برای نخستین باردراعتراضات دیماه۹۶عبارت "رضاشاه روحت شاد" توسط معترضین سرداده شد. بعد بتدریج نوبت به محمدرضاشاه پهلوی رسیده و از او هم تجلیل میشود. حاجت به گفتن نیست که این تغییردرنتیجه آگاهی و مطالعه ازعملکرد پهلوی ها اتفاق نیفتاده. جامعه ما در علوم انسانی عقب مانده‌تر از آنست که ازطریقِ مطالعه به آگاهی‌های تازه‌ایی برسد. بعلاوه بجز آثاریکسویه نظام، منابعِ دیگری نبوده. این تغییر درحقیقت معلول سرخوردگیِ نسل‌های بعد ازانقلاب ازعملکرد نظام است که پهلوی‌ها را برای‌شان تبدیل به اسطوره نموده. برخی از رسانه‌های فارسی زبان هم که روی دیگرِ سکه صداوسیما هستند فرصت را غنیمت شمرده و با سوارشدن بر رویِ امواجِ بغض و کینه سیاسی مردم نسبت به نظام از آبِ گل آلود ماهی گرفته و با پوشاندنِ لباسِ تقدّس به پهلوی‌ها، تاریخ را بشکل دیگری تحریف نمایند. من مدعی نیستم که توانسته ام این کتاب را مصون ازجهت گیریهای سیاسی رایج میان ایرانیان تدوین نمایم.فقط میتوانم بگویم سعی کرده ام حتی الامکان آنرا ازباورهاوگرایشات سیاسی ام دور نگه دارم....

معرفی کتاب“شاه کشتار نکرد” با صدای نویسنده: صادق زیباکلام انتخاب و تدوین موسیقی: پیروز ارجمند [برگرفته از اپرای مانا و مانی اثر حسین دهلوی] رهبر ارکستر: علی رهبری ارکستر فیلارمونیک براتیسلاوا، اسلواکی انتشارات کانال یک - انتشارات شرکت کتاب لس آنجلس آمریکا | فوریه ۲۰۲۲ چرانوشتن پیرامون محمدرضا شاه پهلوی دشواراست؟ نوشتن پیرامون ایران قبل ازانقلاب امربسیاردشواری است ونوشتن پیرامون پهلوی‌ها دشوارتر.همه‌مان مملو از احساسات وبغض وکینه‌های سیاسی هستیم وکمتر جایی برای انصاف وجود دارد. نظام بعدازانقلاب ۴۳ سال بجز تخریب ونفیِ پهلوی‌ها مطلبِ دیگری درمورد آنان نگفته و ننوشته. از آموزش و پرورش ابتدایی تا دبیرستان و دانشگاه، همایشهایِ ملّی و بین‌المللی فیلم‌های سینمایی وسریال‌هایِ تلویزیونی، یکسره درتخریب پهلوی هاست. هرچه کرده‌اند خراب بوده و نادرست. بقدرت رسیدن شان هم بکمک غربی‌ها بوده و بالطبع هرچه کرده‌اند درجهت خدمت به بیگانگان. مخالفین و میهن‌پرستان را هم سرکوب کردند و بالاخره در دوران انقلاب هم از کشته پشته ساختند اما عزم و ارده مردم سرانجام بر آنها وحامیان غربی‌شان پیروز شد. این چکیده روایت ۵۷سال تاریخ پهلوی ها ازسوی نظام اسلامی است. یک سطر، یک پاراگراف هم مطلب مثبت درمورد آنان وجود ندارد. هرچه هست تخریب و نفی است. نه فقط پیرامونِ عملکردشان درجایگاهِ قدرت، بلکه ازنظرفردی هم تلاش شده آنان را شخصیت‌های فاسد، خودخواه و عیاش نشان دهند. امّا "از قضا سرکنگبین صفرا فزوده" و تبلیغاتِ جمهوری اسلامی نتیجه عکس داده. برای نخستین باردراعتراضات دیماه۹۶عبارت "رضاشاه روحت شاد" توسط معترضین سرداده شد. بعد بتدریج نوبت به محمدرضاشاه پهلوی رسیده و از او هم تجلیل میشود. حاجت به گفتن نیست که این تغییردرنتیجه آگاهی و مطالعه ازعملکرد پهلوی ها اتفاق نیفتاده. جامعه ما در علوم انسانی عقب مانده‌تر از آنست که ازطریقِ مطالعه به آگاهی‌های تازه‌ایی برسد. بعلاوه بجز آثاریکسویه نظام، منابعِ دیگری نبوده. این تغییر درحقیقت معلول سرخوردگیِ نسل‌های بعد ازانقلاب ازعملکرد نظام است که پهلوی‌ها را برای‌شان تبدیل به اسطوره نموده. برخی از رسانه‌های فارسی زبان هم که روی دیگرِ سکه صداوسیما هستند فرصت را غنیمت شمرده و با سوارشدن بر رویِ امواجِ بغض و کینه سیاسی مردم نسبت به نظام از آبِ گل آلود ماهی گرفته و با پوشاندنِ لباسِ تقدّس به پهلوی‌ها، تاریخ را بشکل دیگری تحریف نمایند. من مدعی نیستم که توانسته ام این کتاب را مصون ازجهت گیریهای سیاسی رایج میان ایرانیان تدوین نمایم.فقط میتوانم بگویم سعی کرده ام حتی الامکان آنرا ازباورهاوگرایشات سیاسی ام دور نگه دارم....

معرفی کتاب“شاه کشتار نکرد” با صدای نویسنده: صادق زیباکلام انتخاب و تدوین موسیقی: پیروز ارجمند [برگرفته از اپرای مانا و مانی اثر حسین دهلوی] رهبر ارکستر: علی رهبری ارکستر فیلارمونیک براتیسلاوا، اسلواکی انتشارات کانال یک - انتشارات شرکت کتاب لس آنجلس آمریکا | فوریه ۲۰۲۲ چرانوشتن پیرامون محمدرضا شاه پهلوی دشواراست؟ نوشتن پیرامون ایران قبل ازانقلاب امربسیاردشواری است ونوشتن پیرامون پهلوی‌ها دشوارتر.همه‌مان مملو از احساسات وبغض وکینه‌های سیاسی هستیم وکمتر جایی برای انصاف وجود دارد. نظام بعدازانقلاب ۴۳ سال بجز تخریب ونفیِ پهلوی‌ها مطلبِ دیگری درمورد آنان نگفته و ننوشته. از آموزش و پرورش ابتدایی تا دبیرستان و دانشگاه، همایشهایِ ملّی و بین‌المللی فیلم‌های سینمایی وسریال‌هایِ تلویزیونی، یکسره درتخریب پهلوی هاست. هرچه کرده‌اند خراب بوده و نادرست. بقدرت رسیدن شان هم بکمک غربی‌ها بوده و بالطبع هرچه کرده‌اند درجهت خدمت به بیگانگان. مخالفین و میهن‌پرستان را هم سرکوب کردند و بالاخره در دوران انقلاب هم از کشته پشته ساختند اما عزم و ارده مردم سرانجام بر آنها وحامیان غربی‌شان پیروز شد. این چکیده روایت ۵۷سال تاریخ پهلوی ها ازسوی نظام اسلامی است. یک سطر، یک پاراگراف هم مطلب مثبت درمورد آنان وجود ندارد. هرچه هست تخریب و نفی است. نه فقط پیرامونِ عملکردشان درجایگاهِ قدرت، بلکه ازنظرفردی هم تلاش شده آنان را شخصیت‌های فاسد، خودخواه و عیاش نشان دهند. امّا "از قضا سرکنگبین صفرا فزوده" و تبلیغاتِ جمهوری اسلامی نتیجه عکس داده. برای نخستین باردراعتراضات دیماه۹۶عبارت "رضاشاه روحت شاد" توسط معترضین سرداده شد. بعد بتدریج نوبت به محمدرضاشاه پهلوی رسیده و از او هم تجلیل میشود. حاجت به گفتن نیست که این تغییردرنتیجه آگاهی و مطالعه ازعملکرد پهلوی ها اتفاق نیفتاده. جامعه ما در علوم انسانی عقب مانده‌تر از آنست که ازطریقِ مطالعه به آگاهی‌های تازه‌ایی برسد. بعلاوه بجز آثاریکسویه نظام، منابعِ دیگری نبوده. این تغییر درحقیقت معلول سرخوردگیِ نسل‌های بعد ازانقلاب ازعملکرد نظام است که پهلوی‌ها را برای‌شان تبدیل به اسطوره نموده. برخی از رسانه‌های فارسی زبان هم که روی دیگرِ سکه صداوسیما هستند فرصت را غنیمت شمرده و با سوارشدن بر رویِ امواجِ بغض و کینه سیاسی مردم نسبت به نظام از آبِ گل آلود ماهی گرفته و با پوشاندنِ لباسِ تقدّس به پهلوی‌ها، تاریخ را بشکل دیگری تحریف نمایند. من مدعی نیستم که توانسته ام این کتاب را مصون ازجهت گیریهای سیاسی رایج میان ایرانیان تدوین نمایم.فقط میتوانم بگویم سعی کرده ام حتی الامکان آنرا ازباورهاوگرایشات سیاسی ام دور نگه دارم....

معرفی کتاب“شاه کشتار نکرد” با صدای نویسنده: صادق زیباکلام انتخاب و تدوین موسیقی: پیروز ارجمند [برگرفته از اپرای مانا و مانی اثر حسین دهلوی] رهبر ارکستر: علی رهبری ارکستر فیلارمونیک براتیسلاوا، اسلواکی انتشارات کانال یک - انتشارات شرکت کتاب لس آنجلس آمریکا | فوریه ۲۰۲۲ چرانوشتن پیرامون محمدرضا شاه پهلوی دشواراست؟ نوشتن پیرامون ایران قبل ازانقلاب امربسیاردشواری است ونوشتن پیرامون پهلوی‌ها دشوارتر.همه‌مان مملو از احساسات وبغض وکینه‌های سیاسی هستیم وکمتر جایی برای انصاف وجود دارد. نظام بعدازانقلاب ۴۳ سال بجز تخریب ونفیِ پهلوی‌ها مطلبِ دیگری درمورد آنان نگفته و ننوشته. از آموزش و پرورش ابتدایی تا دبیرستان و دانشگاه، همایشهایِ ملّی و بین‌المللی فیلم‌های سینمایی وسریال‌هایِ تلویزیونی، یکسره درتخریب پهلوی هاست. هرچه کرده‌اند خراب بوده و نادرست. بقدرت رسیدن شان هم بکمک غربی‌ها بوده و بالطبع هرچه کرده‌اند درجهت خدمت به بیگانگان. مخالفین و میهن‌پرستان را هم سرکوب کردند و بالاخره در دوران انقلاب هم از کشته پشته ساختند اما عزم و ارده مردم سرانجام بر آنها وحامیان غربی‌شان پیروز شد. این چکیده روایت ۵۷سال تاریخ پهلوی ها ازسوی نظام اسلامی است. یک سطر، یک پاراگراف هم مطلب مثبت درمورد آنان وجود ندارد. هرچه هست تخریب و نفی است. نه فقط پیرامونِ عملکردشان درجایگاهِ قدرت، بلکه ازنظرفردی هم تلاش شده آنان را شخصیت‌های فاسد، خودخواه و عیاش نشان دهند. امّا "از قضا سرکنگبین صفرا فزوده" و تبلیغاتِ جمهوری اسلامی نتیجه عکس داده. برای نخستین باردراعتراضات دیماه۹۶عبارت "رضاشاه روحت شاد" توسط معترضین سرداده شد. بعد بتدریج نوبت به محمدرضاشاه پهلوی رسیده و از او هم تجلیل میشود. حاجت به گفتن نیست که این تغییردرنتیجه آگاهی و مطالعه ازعملکرد پهلوی ها اتفاق نیفتاده. جامعه ما در علوم انسانی عقب مانده‌تر از آنست که ازطریقِ مطالعه به آگاهی‌های تازه‌ایی برسد. بعلاوه بجز آثاریکسویه نظام، منابعِ دیگری نبوده. این تغییر درحقیقت معلول سرخوردگیِ نسل‌های بعد ازانقلاب ازعملکرد نظام است که پهلوی‌ها را برای‌شان تبدیل به اسطوره نموده. برخی از رسانه‌های فارسی زبان هم که روی دیگرِ سکه صداوسیما هستند فرصت را غنیمت شمرده و با سوارشدن بر رویِ امواجِ بغض و کینه سیاسی مردم نسبت به نظام از آبِ گل آلود ماهی گرفته و با پوشاندنِ لباسِ تقدّس به پهلوی‌ها، تاریخ را بشکل دیگری تحریف نمایند. من مدعی نیستم که توانسته ام این کتاب را مصون ازجهت گیریهای سیاسی رایج میان ایرانیان تدوین نمایم.فقط میتوانم بگویم سعی کرده ام حتی الامکان آنرا ازباورهاوگرایشات سیاسی ام دور نگه دارم....

معرفی کتاب“شاه کشتار نکرد” با صدای نویسنده: صادق زیباکلام انتخاب و تدوین موسیقی: پیروز ارجمند [برگرفته از اپرای مانا و مانی اثر حسین دهلوی] رهبر ارکستر: علی رهبری ارکستر فیلارمونیک براتیسلاوا، اسلواکی انتشارات کانال یک - انتشارات شرکت کتاب لس آنجلس آمریکا | فوریه ۲۰۲۲ چرانوشتن پیرامون محمدرضا شاه پهلوی دشواراست؟ نوشتن پیرامون ایران قبل ازانقلاب امربسیاردشواری است ونوشتن پیرامون پهلوی‌ها دشوارتر.همه‌مان مملو از احساسات وبغض وکینه‌های سیاسی هستیم وکمتر جایی برای انصاف وجود دارد. نظام بعدازانقلاب ۴۳ سال بجز تخریب ونفیِ پهلوی‌ها مطلبِ دیگری درمورد آنان نگفته و ننوشته. از آموزش و پرورش ابتدایی تا دبیرستان و دانشگاه، همایشهایِ ملّی و بین‌المللی فیلم‌های سینمایی وسریال‌هایِ تلویزیونی، یکسره درتخریب پهلوی هاست. هرچه کرده‌اند خراب بوده و نادرست. بقدرت رسیدن شان هم بکمک غربی‌ها بوده و بالطبع هرچه کرده‌اند درجهت خدمت به بیگانگان. مخالفین و میهن‌پرستان را هم سرکوب کردند و بالاخره در دوران انقلاب هم از کشته پشته ساختند اما عزم و ارده مردم سرانجام بر آنها وحامیان غربی‌شان پیروز شد. این چکیده روایت ۵۷سال تاریخ پهلوی ها ازسوی نظام اسلامی است. یک سطر، یک پاراگراف هم مطلب مثبت درمورد آنان وجود ندارد. هرچه هست تخریب و نفی است. نه فقط پیرامونِ عملکردشان درجایگاهِ قدرت، بلکه ازنظرفردی هم تلاش شده آنان را شخصیت‌های فاسد، خودخواه و عیاش نشان دهند. امّا "از قضا سرکنگبین صفرا فزوده" و تبلیغاتِ جمهوری اسلامی نتیجه عکس داده. برای نخستین باردراعتراضات دیماه۹۶عبارت "رضاشاه روحت شاد" توسط معترضین سرداده شد. بعد بتدریج نوبت به محمدرضاشاه پهلوی رسیده و از او هم تجلیل میشود. حاجت به گفتن نیست که این تغییردرنتیجه آگاهی و مطالعه ازعملکرد پهلوی ها اتفاق نیفتاده. جامعه ما در علوم انسانی عقب مانده‌تر از آنست که ازطریقِ مطالعه به آگاهی‌های تازه‌ایی برسد. بعلاوه بجز آثاریکسویه نظام، منابعِ دیگری نبوده. این تغییر درحقیقت معلول سرخوردگیِ نسل‌های بعد ازانقلاب ازعملکرد نظام است که پهلوی‌ها را برای‌شان تبدیل به اسطوره نموده. برخی از رسانه‌های فارسی زبان هم که روی دیگرِ سکه صداوسیما هستند فرصت را غنیمت شمرده و با سوارشدن بر رویِ امواجِ بغض و کینه سیاسی مردم نسبت به نظام از آبِ گل آلود ماهی گرفته و با پوشاندنِ لباسِ تقدّس به پهلوی‌ها، تاریخ را بشکل دیگری تحریف نمایند. من مدعی نیستم که توانسته ام این کتاب را مصون ازجهت گیریهای سیاسی رایج میان ایرانیان تدوین نمایم.فقط میتوانم بگویم سعی کرده ام حتی الامکان آنرا ازباورهاوگرایشات سیاسی ام دور نگه دارم....

معرفی کتاب“شاه کشتار نکرد” با صدای نویسنده: صادق زیباکلام انتخاب و تدوین موسیقی: پیروز ارجمند [برگرفته از اپرای مانا و مانی اثر حسین دهلوی] رهبر ارکستر: علی رهبری ارکستر فیلارمونیک براتیسلاوا، اسلواکی انتشارات کانال یک - انتشارات شرکت کتاب لس آنجلس آمریکا | فوریه ۲۰۲۲ چرانوشتن پیرامون محمدرضا شاه پهلوی دشواراست؟ نوشتن پیرامون ایران قبل ازانقلاب امربسیاردشواری است ونوشتن پیرامون پهلوی‌ها دشوارتر.همه‌مان مملو از احساسات وبغض وکینه‌های سیاسی هستیم وکمتر جایی برای انصاف وجود دارد. نظام بعدازانقلاب ۴۳ سال بجز تخریب ونفیِ پهلوی‌ها مطلبِ دیگری درمورد آنان نگفته و ننوشته. از آموزش و پرورش ابتدایی تا دبیرستان و دانشگاه، همایشهایِ ملّی و بین‌المللی فیلم‌های سینمایی وسریال‌هایِ تلویزیونی، یکسره درتخریب پهلوی هاست. هرچه کرده‌اند خراب بوده و نادرست. بقدرت رسیدن شان هم بکمک غربی‌ها بوده و بالطبع هرچه کرده‌اند درجهت خدمت به بیگانگان. مخالفین و میهن‌پرستان را هم سرکوب کردند و بالاخره در دوران انقلاب هم از کشته پشته ساختند اما عزم و ارده مردم سرانجام بر آنها وحامیان غربی‌شان پیروز شد. این چکیده روایت ۵۷سال تاریخ پهلوی ها ازسوی نظام اسلامی است. یک سطر، یک پاراگراف هم مطلب مثبت درمورد آنان وجود ندارد. هرچه هست تخریب و نفی است. نه فقط پیرامونِ عملکردشان درجایگاهِ قدرت، بلکه ازنظرفردی هم تلاش شده آنان را شخصیت‌های فاسد، خودخواه و عیاش نشان دهند. امّا "از قضا سرکنگبین صفرا فزوده" و تبلیغاتِ جمهوری اسلامی نتیجه عکس داده. برای نخستین باردراعتراضات دیماه۹۶عبارت "رضاشاه روحت شاد" توسط معترضین سرداده شد. بعد بتدریج نوبت به محمدرضاشاه پهلوی رسیده و از او هم تجلیل میشود. حاجت به گفتن نیست که این تغییردرنتیجه آگاهی و مطالعه ازعملکرد پهلوی ها اتفاق نیفتاده. جامعه ما در علوم انسانی عقب مانده‌تر از آنست که ازطریقِ مطالعه به آگاهی‌های تازه‌ایی برسد. بعلاوه بجز آثاریکسویه نظام، منابعِ دیگری نبوده. این تغییر درحقیقت معلول سرخوردگیِ نسل‌های بعد ازانقلاب ازعملکرد نظام است که پهلوی‌ها را برای‌شان تبدیل به اسطوره نموده. برخی از رسانه‌های فارسی زبان هم که روی دیگرِ سکه صداوسیما هستند فرصت را غنیمت شمرده و با سوارشدن بر رویِ امواجِ بغض و کینه سیاسی مردم نسبت به نظام از آبِ گل آلود ماهی گرفته و با پوشاندنِ لباسِ تقدّس به پهلوی‌ها، تاریخ را بشکل دیگری تحریف نمایند. من مدعی نیستم که توانسته ام این کتاب را مصون ازجهت گیریهای سیاسی رایج میان ایرانیان تدوین نمایم.فقط میتوانم بگویم سعی کرده ام حتی الامکان آنرا ازباورهاوگرایشات سیاسی ام دور نگه دارم....

معرفی کتاب“شاه کشتار نکرد” با صدای نویسنده: صادق زیباکلام انتخاب و تدوین موسیقی: پیروز ارجمند [برگرفته از اپرای مانا و مانی اثر حسین دهلوی] رهبر ارکستر: علی رهبری ارکستر فیلارمونیک براتیسلاوا، اسلواکی انتشارات کانال یک - انتشارات شرکت کتاب لس آنجلس آمریکا | فوریه ۲۰۲۲ چرانوشتن پیرامون محمدرضا شاه پهلوی دشواراست؟ نوشتن پیرامون ایران قبل ازانقلاب امربسیاردشواری است ونوشتن پیرامون پهلوی‌ها دشوارتر.همه‌مان مملو از احساسات وبغض وکینه‌های سیاسی هستیم وکمتر جایی برای انصاف وجود دارد. نظام بعدازانقلاب ۴۳ سال بجز تخریب ونفیِ پهلوی‌ها مطلبِ دیگری درمورد آنان نگفته و ننوشته. از آموزش و پرورش ابتدایی تا دبیرستان و دانشگاه، همایشهایِ ملّی و بین‌المللی فیلم‌های سینمایی وسریال‌هایِ تلویزیونی، یکسره درتخریب پهلوی هاست. هرچه کرده‌اند خراب بوده و نادرست. بقدرت رسیدن شان هم بکمک غربی‌ها بوده و بالطبع هرچه کرده‌اند درجهت خدمت به بیگانگان. مخالفین و میهن‌پرستان را هم سرکوب کردند و بالاخره در دوران انقلاب هم از کشته پشته ساختند اما عزم و ارده مردم سرانجام بر آنها وحامیان غربی‌شان پیروز شد. این چکیده روایت ۵۷سال تاریخ پهلوی ها ازسوی نظام اسلامی است. یک سطر، یک پاراگراف هم مطلب مثبت درمورد آنان وجود ندارد. هرچه هست تخریب و نفی است. نه فقط پیرامونِ عملکردشان درجایگاهِ قدرت، بلکه ازنظرفردی هم تلاش شده آنان را شخصیت‌های فاسد، خودخواه و عیاش نشان دهند. امّا "از قضا سرکنگبین صفرا فزوده" و تبلیغاتِ جمهوری اسلامی نتیجه عکس داده. برای نخستین باردراعتراضات دیماه۹۶عبارت "رضاشاه روحت شاد" توسط معترضین سرداده شد. بعد بتدریج نوبت به محمدرضاشاه پهلوی رسیده و از او هم تجلیل میشود. حاجت به گفتن نیست که این تغییردرنتیجه آگاهی و مطالعه ازعملکرد پهلوی ها اتفاق نیفتاده. جامعه ما در علوم انسانی عقب مانده‌تر از آنست که ازطریقِ مطالعه به آگاهی‌های تازه‌ایی برسد. بعلاوه بجز آثاریکسویه نظام، منابعِ دیگری نبوده. این تغییر درحقیقت معلول سرخوردگیِ نسل‌های بعد ازانقلاب ازعملکرد نظام است که پهلوی‌ها را برای‌شان تبدیل به اسطوره نموده. برخی از رسانه‌های فارسی زبان هم که روی دیگرِ سکه صداوسیما هستند فرصت را غنیمت شمرده و با سوارشدن بر رویِ امواجِ بغض و کینه سیاسی مردم نسبت به نظام از آبِ گل آلود ماهی گرفته و با پوشاندنِ لباسِ تقدّس به پهلوی‌ها، تاریخ را بشکل دیگری تحریف نمایند. من مدعی نیستم که توانسته ام این کتاب را مصون ازجهت گیریهای سیاسی رایج میان ایرانیان تدوین نمایم.فقط میتوانم بگویم سعی کرده ام حتی الامکان آنرا ازباورهاوگرایشات سیاسی ام دور نگه دارم....

معرفی کتاب“شاه کشتار نکرد” با صدای نویسنده: صادق زیباکلام انتخاب و تدوین موسیقی: پیروز ارجمند [برگرفته از اپرای مانا و مانی اثر حسین دهلوی] رهبر ارکستر: علی رهبری ارکستر فیلارمونیک براتیسلاوا، اسلواکی انتشارات کانال یک - انتشارات شرکت کتاب لس آنجلس آمریکا | فوریه ۲۰۲۲ چرانوشتن پیرامون محمدرضا شاه پهلوی دشواراست؟ نوشتن پیرامون ایران قبل ازانقلاب امربسیاردشواری است ونوشتن پیرامون پهلوی‌ها دشوارتر.همه‌مان مملو از احساسات وبغض وکینه‌های سیاسی هستیم وکمتر جایی برای انصاف وجود دارد. نظام بعدازانقلاب ۴۳ سال بجز تخریب ونفیِ پهلوی‌ها مطلبِ دیگری درمورد آنان نگفته و ننوشته. از آموزش و پرورش ابتدایی تا دبیرستان و دانشگاه، همایشهایِ ملّی و بین‌المللی فیلم‌های سینمایی وسریال‌هایِ تلویزیونی، یکسره درتخریب پهلوی هاست. هرچه کرده‌اند خراب بوده و نادرست. بقدرت رسیدن شان هم بکمک غربی‌ها بوده و بالطبع هرچه کرده‌اند درجهت خدمت به بیگانگان. مخالفین و میهن‌پرستان را هم سرکوب کردند و بالاخره در دوران انقلاب هم از کشته پشته ساختند اما عزم و ارده مردم سرانجام بر آنها وحامیان غربی‌شان پیروز شد. این چکیده روایت ۵۷سال تاریخ پهلوی ها ازسوی نظام اسلامی است. یک سطر، یک پاراگراف هم مطلب مثبت درمورد آنان وجود ندارد. هرچه هست تخریب و نفی است. نه فقط پیرامونِ عملکردشان درجایگاهِ قدرت، بلکه ازنظرفردی هم تلاش شده آنان را شخصیت‌های فاسد، خودخواه و عیاش نشان دهند. امّا "از قضا سرکنگبین صفرا فزوده" و تبلیغاتِ جمهوری اسلامی نتیجه عکس داده. برای نخستین باردراعتراضات دیماه۹۶عبارت "رضاشاه روحت شاد" توسط معترضین سرداده شد. بعد بتدریج نوبت به محمدرضاشاه پهلوی رسیده و از او هم تجلیل میشود. حاجت به گفتن نیست که این تغییردرنتیجه آگاهی و مطالعه ازعملکرد پهلوی ها اتفاق نیفتاده. جامعه ما در علوم انسانی عقب مانده‌تر از آنست که ازطریقِ مطالعه به آگاهی‌های تازه‌ایی برسد. بعلاوه بجز آثاریکسویه نظام، منابعِ دیگری نبوده. این تغییر درحقیقت معلول سرخوردگیِ نسل‌های بعد ازانقلاب ازعملکرد نظام است که پهلوی‌ها را برای‌شان تبدیل به اسطوره نموده. برخی از رسانه‌های فارسی زبان هم که روی دیگرِ سکه صداوسیما هستند فرصت را غنیمت شمرده و با سوارشدن بر رویِ امواجِ بغض و کینه سیاسی مردم نسبت به نظام از آبِ گل آلود ماهی گرفته و با پوشاندنِ لباسِ تقدّس به پهلوی‌ها، تاریخ را بشکل دیگری تحریف نمایند. من مدعی نیستم که توانسته ام این کتاب را مصون ازجهت گیریهای سیاسی رایج میان ایرانیان تدوین نمایم.فقط میتوانم بگویم سعی کرده ام حتی الامکان آنرا ازباورهاوگرایشات سیاسی ام دور نگه دارم....

معرفی کتاب“شاه کشتار نکرد” با صدای نویسنده: صادق زیباکلام انتخاب و تدوین موسیقی: پیروز ارجمند [برگرفته از اپرای مانا و مانی اثر حسین دهلوی] رهبر ارکستر: علی رهبری ارکستر فیلارمونیک براتیسلاوا، اسلواکی انتشارات کانال یک - انتشارات شرکت کتاب لس آنجلس آمریکا | فوریه ۲۰۲۲ چرانوشتن پیرامون محمدرضا شاه پهلوی دشواراست؟ نوشتن پیرامون ایران قبل ازانقلاب امربسیاردشواری است ونوشتن پیرامون پهلوی‌ها دشوارتر.همه‌مان مملو از احساسات وبغض وکینه‌های سیاسی هستیم وکمتر جایی برای انصاف وجود دارد. نظام بعدازانقلاب ۴۳ سال بجز تخریب ونفیِ پهلوی‌ها مطلبِ دیگری درمورد آنان نگفته و ننوشته. از آموزش و پرورش ابتدایی تا دبیرستان و دانشگاه، همایشهایِ ملّی و بین‌المللی فیلم‌های سینمایی وسریال‌هایِ تلویزیونی، یکسره درتخریب پهلوی هاست. هرچه کرده‌اند خراب بوده و نادرست. بقدرت رسیدن شان هم بکمک غربی‌ها بوده و بالطبع هرچه کرده‌اند درجهت خدمت به بیگانگان. مخالفین و میهن‌پرستان را هم سرکوب کردند و بالاخره در دوران انقلاب هم از کشته پشته ساختند اما عزم و ارده مردم سرانجام بر آنها وحامیان غربی‌شان پیروز شد. این چکیده روایت ۵۷سال تاریخ پهلوی ها ازسوی نظام اسلامی است. یک سطر، یک پاراگراف هم مطلب مثبت درمورد آنان وجود ندارد. هرچه هست تخریب و نفی است. نه فقط پیرامونِ عملکردشان درجایگاهِ قدرت، بلکه ازنظرفردی هم تلاش شده آنان را شخصیت‌های فاسد، خودخواه و عیاش نشان دهند. امّا "از قضا سرکنگبین صفرا فزوده" و تبلیغاتِ جمهوری اسلامی نتیجه عکس داده. برای نخستین باردراعتراضات دیماه۹۶عبارت "رضاشاه روحت شاد" توسط معترضین سرداده شد. بعد بتدریج نوبت به محمدرضاشاه پهلوی رسیده و از او هم تجلیل میشود. حاجت به گفتن نیست که این تغییردرنتیجه آگاهی و مطالعه ازعملکرد پهلوی ها اتفاق نیفتاده. جامعه ما در علوم انسانی عقب مانده‌تر از آنست که ازطریقِ مطالعه به آگاهی‌های تازه‌ایی برسد. بعلاوه بجز آثاریکسویه نظام، منابعِ دیگری نبوده. این تغییر درحقیقت معلول سرخوردگیِ نسل‌های بعد ازانقلاب ازعملکرد نظام است که پهلوی‌ها را برای‌شان تبدیل به اسطوره نموده. برخی از رسانه‌های فارسی زبان هم که روی دیگرِ سکه صداوسیما هستند فرصت را غنیمت شمرده و با سوارشدن بر رویِ امواجِ بغض و کینه سیاسی مردم نسبت به نظام از آبِ گل آلود ماهی گرفته و با پوشاندنِ لباسِ تقدّس به پهلوی‌ها، تاریخ را بشکل دیگری تحریف نمایند. من مدعی نیستم که توانسته ام این کتاب را مصون ازجهت گیریهای سیاسی رایج میان ایرانیان تدوین نمایم.فقط میتوانم بگویم سعی کرده ام حتی الامکان آنرا ازباورهاوگرایشات سیاسی ام دور نگه دارم....

معرفی کتاب“شاه کشتار نکرد” با صدای نویسنده: صادق زیباکلام انتخاب و تدوین موسیقی: پیروز ارجمند [برگرفته از اپرای مانا و مانی اثر حسین دهلوی] رهبر ارکستر: علی رهبری ارکستر فیلارمونیک براتیسلاوا، اسلواکی انتشارات کانال یک - انتشارات شرکت کتاب لس آنجلس آمریکا | فوریه ۲۰۲۲ چرانوشتن پیرامون محمدرضا شاه پهلوی دشواراست؟ نوشتن پیرامون ایران قبل ازانقلاب امربسیاردشواری است ونوشتن پیرامون پهلوی‌ها دشوارتر.همه‌مان مملو از احساسات وبغض وکینه‌های سیاسی هستیم وکمتر جایی برای انصاف وجود دارد. نظام بعدازانقلاب ۴۳ سال بجز تخریب ونفیِ پهلوی‌ها مطلبِ دیگری درمورد آنان نگفته و ننوشته. از آموزش و پرورش ابتدایی تا دبیرستان و دانشگاه، همایشهایِ ملّی و بین‌المللی فیلم‌های سینمایی وسریال‌هایِ تلویزیونی، یکسره درتخریب پهلوی هاست. هرچه کرده‌اند خراب بوده و نادرست. بقدرت رسیدن شان هم بکمک غربی‌ها بوده و بالطبع هرچه کرده‌اند درجهت خدمت به بیگانگان. مخالفین و میهن‌پرستان را هم سرکوب کردند و بالاخره در دوران انقلاب هم از کشته پشته ساختند اما عزم و ارده مردم سرانجام بر آنها وحامیان غربی‌شان پیروز شد. این چکیده روایت ۵۷سال تاریخ پهلوی ها ازسوی نظام اسلامی است. یک سطر، یک پاراگراف هم مطلب مثبت درمورد آنان وجود ندارد. هرچه هست تخریب و نفی است. نه فقط پیرامونِ عملکردشان درجایگاهِ قدرت، بلکه ازنظرفردی هم تلاش شده آنان را شخصیت‌های فاسد، خودخواه و عیاش نشان دهند. امّا "از قضا سرکنگبین صفرا فزوده" و تبلیغاتِ جمهوری اسلامی نتیجه عکس داده. برای نخستین باردراعتراضات دیماه۹۶عبارت "رضاشاه روحت شاد" توسط معترضین سرداده شد. بعد بتدریج نوبت به محمدرضاشاه پهلوی رسیده و از او هم تجلیل میشود. حاجت به گفتن نیست که این تغییردرنتیجه آگاهی و مطالعه ازعملکرد پهلوی ها اتفاق نیفتاده. جامعه ما در علوم انسانی عقب مانده‌تر از آنست که ازطریقِ مطالعه به آگاهی‌های تازه‌ایی برسد. بعلاوه بجز آثاریکسویه نظام، منابعِ دیگری نبوده. این تغییر درحقیقت معلول سرخوردگیِ نسل‌های بعد ازانقلاب ازعملکرد نظام است که پهلوی‌ها را برای‌شان تبدیل به اسطوره نموده. برخی از رسانه‌های فارسی زبان هم که روی دیگرِ سکه صداوسیما هستند فرصت را غنیمت شمرده و با سوارشدن بر رویِ امواجِ بغض و کینه سیاسی مردم نسبت به نظام از آبِ گل آلود ماهی گرفته و با پوشاندنِ لباسِ تقدّس به پهلوی‌ها، تاریخ را بشکل دیگری تحریف نمایند. من مدعی نیستم که توانسته ام این کتاب را مصون ازجهت گیریهای سیاسی رایج میان ایرانیان تدوین نمایم.فقط میتوانم بگویم سعی کرده ام حتی الامکان آنرا ازباورهاوگرایشات سیاسی ام دور نگه دارم....

معرفی کتاب“شاه کشتار نکرد” با صدای نویسنده: صادق زیباکلام انتخاب و تدوین موسیقی: پیروز ارجمند [برگرفته از اپرای مانا و مانی اثر حسین دهلوی] رهبر ارکستر: علی رهبری ارکستر فیلارمونیک براتیسلاوا، اسلواکی انتشارات کانال یک - انتشارات شرکت کتاب لس آنجلس آمریکا | فوریه ۲۰۲۲ چرانوشتن پیرامون محمدرضا شاه پهلوی دشواراست؟ نوشتن پیرامون ایران قبل ازانقلاب امربسیاردشواری است ونوشتن پیرامون پهلوی‌ها دشوارتر.همه‌مان مملو از احساسات وبغض وکینه‌های سیاسی هستیم وکمتر جایی برای انصاف وجود دارد. نظام بعدازانقلاب ۴۳ سال بجز تخریب ونفیِ پهلوی‌ها مطلبِ دیگری درمورد آنان نگفته و ننوشته. از آموزش و پرورش ابتدایی تا دبیرستان و دانشگاه، همایشهایِ ملّی و بین‌المللی فیلم‌های سینمایی وسریال‌هایِ تلویزیونی، یکسره درتخریب پهلوی هاست. هرچه کرده‌اند خراب بوده و نادرست. بقدرت رسیدن شان هم بکمک غربی‌ها بوده و بالطبع هرچه کرده‌اند درجهت خدمت به بیگانگان. مخالفین و میهن‌پرستان را هم سرکوب کردند و بالاخره در دوران انقلاب هم از کشته پشته ساختند اما عزم و ارده مردم سرانجام بر آنها وحامیان غربی‌شان پیروز شد. این چکیده روایت ۵۷سال تاریخ پهلوی ها ازسوی نظام اسلامی است. یک سطر، یک پاراگراف هم مطلب مثبت درمورد آنان وجود ندارد. هرچه هست تخریب و نفی است. نه فقط پیرامونِ عملکردشان درجایگاهِ قدرت، بلکه ازنظرفردی هم تلاش شده آنان را شخصیت‌های فاسد، خودخواه و عیاش نشان دهند. امّا "از قضا سرکنگبین صفرا فزوده" و تبلیغاتِ جمهوری اسلامی نتیجه عکس داده. برای نخستین باردراعتراضات دیماه۹۶عبارت "رضاشاه روحت شاد" توسط معترضین سرداده شد. بعد بتدریج نوبت به محمدرضاشاه پهلوی رسیده و از او هم تجلیل میشود. حاجت به گفتن نیست که این تغییردرنتیجه آگاهی و مطالعه ازعملکرد پهلوی ها اتفاق نیفتاده. جامعه ما در علوم انسانی عقب مانده‌تر از آنست که ازطریقِ مطالعه به آگاهی‌های تازه‌ایی برسد. بعلاوه بجز آثاریکسویه نظام، منابعِ دیگری نبوده. این تغییر درحقیقت معلول سرخوردگیِ نسل‌های بعد ازانقلاب ازعملکرد نظام است که پهلوی‌ها را برای‌شان تبدیل به اسطوره نموده. برخی از رسانه‌های فارسی زبان هم که روی دیگرِ سکه صداوسیما هستند فرصت را غنیمت شمرده و با سوارشدن بر رویِ امواجِ بغض و کینه سیاسی مردم نسبت به نظام از آبِ گل آلود ماهی گرفته و با پوشاندنِ لباسِ تقدّس به پهلوی‌ها، تاریخ را بشکل دیگری تحریف نمایند. من مدعی نیستم که توانسته ام این کتاب را مصون ازجهت گیریهای سیاسی رایج میان ایرانیان تدوین نمایم.فقط میتوانم بگویم سعی کرده ام حتی الامکان آنرا ازباورهاوگرایشات سیاسی ام دور نگه دارم....

22 بهمن سال 97 انقلاب اسلامی ایران چهل سالگی خود را جشن می گیرد. بعد از گذشت این سالها می توان فراز و فرودهای این جنبش مردمی که از بزرگترین تحرکهای قرن بیستم میلادی بود را بررسی کنیم

انقلاب اسلامی ایران در آستانه چهل سالگی خود قرار دارد. اکنون می توان با بررسی سیاستهای اقتصادی اتخاذ شده در طول این سالها، پیروزی یا شکست اقتصاد ایران را بررسی و تحلیل کرد.

برنامه ی مناظره با موضوع بررسی رابطه ی 40 ساله انقلاب اسلامی ایران و آمریکا با حضور دکتر محمدحسن قدیری ابیانه سفیر سابق ایران در استرالیا و مکزیک و دکتر صادق زیبا کلام استاد دانشگاه تهران در محل سالن اجتماعات شهید علیزاده معاونت دانشجویی فرهنگی به همت انجمن اسلامی مستقل و انجمن اسلامی دانشگاه علوم پزشکی یزد در آبان 1397برگزار شد

از ایران در آغاز قرن نوزدهم میلادی و با ظهور سلسله قاجاریه به عنوان کشوری توسعه نیافته و به عبارتی عقب مانده توصیف می شود. آیا پادشاهان باعث به وجود آمدن و ادامه این روند در ایران بوده اند؟

مناظره با موضوع "سابقه تاریخی مذاکره با آمریکا" با حضور دکتر صادق زیباکلام و دکتر علی خضریان به دعوت انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه شاهد دکتر زیباکلام: بنده در مناظره‌ها به دوستان اصولگرا می‌گویم یک مورد نشان دهند که آمریکاستیزی در این چهل سال گذشته برای منافع ملی ما نفع داشته است، اما بنده در مقابل می‌توانم به یک دو جین مورد اشاره کنم که آمریکاستیزی چگونه در این چهل سال ریشه به تیشه ایران زده است. این مناظره با رکوردر موبایل ضبط شده است.

کودتای 28 مرداد سال 1332 از آن دسته اتفاقاتی ست که هر چه از آن سخن بر زبان آورده می شود از نکات ابهام آمیز آن نمی کاهد. موافقان و مخالفان آن اتفاق، هر کدام از ظن خود مسایل را بررسی می کنند و حکم به برحق بودن خود می دهند. در این مناظره نگاهی دیگر به اتفاقات آن روز تاریخی خواهیم داشت

این روزها همه که به من می رسند می پرسند: "آقای زیباکلام به کجا می رویم؟"، "آینده چه می شود؟". در این پادکست تلاش می کنم در رابطه با اینکه کجا قرار داریم و به کجا می رویم توضیحاتی را خدمت شما بیان کنم

این روزها همه که به من می رسند می پرسند: "آقای زیباکلام به کجا می رویم؟"، "آینده چه می شود؟". در این پادکست تلاش می کنم در رابطه با اینکه کجا قرار داریم و به کجا می رویم توضیحاتی را خدمت شما بیان کنم

این روزها همه که به من می رسند می پرسند: "آقای زیباکلام به کجا می رویم؟"، "آینده چه می شود؟". در این پادکست تلاش می کنم در رابطه با اینکه کجا قرار داریم و به کجا می رویم توضیحاتی را خدمت شما بیان کنم

این روزها همه که به من می رسند می پرسند: "آقای زیباکلام به کجا می رویم؟"، "آینده چه می شود؟". در این پادکست تلاش می کنم در رابطه با اینکه کجا قرار داریم و به کجا می رویم توضیحاتی را خدمت شما بیان کنم

فایل صوتی سخنرانی در همایش «بررسی زمانه و کارنامه عملکرد بیست ساله رضاشاه» موضوع سخنرانی: روی کار آمدن رضاشاه پهلوی: عوامل خارجی یا دلایل داخلی؟ سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران. 3شهریور1397

فایل صوتی کتاب رضاشاه اثر صادق زیباکلام

فایل صوتی کتاب رضاشاه اثر صادق زیباکلام

سال‌های 41-40 بود؛ دوران مرحوم دکتر علی امینی، آزادی بالنسبه فضای سیاسی کشور و تحرکات بازار، دانشگاه و جبهه ملی. من پسربچه‌ای 12، 13 ساله بودم. سال اول دبیرستان رهنما در خیابان منیریه تهران. یک‌هفته‌ای می‌شد که بین زنگ تفریح در حیاط مدرسه می‌آمدیم جلوی میله‌های دیوار مدرسه و پیاده‌رو. به‌اصطلاح خودمان شلوغ می‌کردیم و به نفع دکتر مصدق شعار می‌دادیم. چهار، پنج بار این کار را کرده بودیم و اتفاقی نیفتاده بود. شیر شده بودیم؛ و آن روز تعدادمان زیادتر شده بود. اما یک‌باره آقای بهرامی مدیرمان به همراه آقای محسنی ناظممان باعجله آمدند وسط حیاط و چهار نفر از بچه‌ها را به دفتر احضار کردند. من هم جزء احضارشده‌ها بودم. لدی الورود به دفتر هر چهار نفرمان را قطار کردند و به نوبت آقای بهرامی و سپس محسنی شروع کردند به‌ صورت‌هایمان کشیده زدن. دو تا از بچه‌ها بزرگ‌تر بودند و چیزی نمی‌گفتند اما من و پرویز موسسی که کلاس اولی بودیم گریه می‌کردیم و خواهش می‌کردیم ما را ببخشند و دیگر شعار نمی‌دهیم؛ اما آقای بهرامی گفت حالا بهتان نشان می‌دهم، الساعه از کلانتری ماموران می‌آیند و شما اراذل‌واوباش را تحویلشان می‌دهم تا بفهمید که دبیرستان رهنما جای این لات‌بازی‌ها نیست. با گفتن این جملات گریه و عجزولابه من و موسسی بیشتر می‌شد. با گریه التماس می‌کردیم که «آقا تو رو خدا ببخشین، غلط کردیم، نفهمیدیم.» آقای محسنی هم به کمک آقای بهرامی آمد و گفت اگر کلانتری هم شما را ول کند که محال است، اگر زندان نبرندتان که محال است، باید پدرتان بیاید اینجا و پرونده‌هایتان را بزنیم زیر بغلتان و کمترین مجازات شما آن است که از مدرسه اخراج هستید. تصور اینکه پدرم بیاید دفتر مدرسه و بفهمد من چه کرده‌ام برایم از کلانتری به‌مراتب هولناک‌تر بود. با مطرح‌شدن آمدن پدرم به مدرسه کارم دیگر از عجزولابه و التماس گذشته بود. بی‌اختیار دست به دامان آقای عقدایی دبیر فقه مان شدم. فکر می‌کنم تن صدا و عجزولابه‌ام آن‌قدر سوزناک می‌بود که آقای عقدایی به فکر وساطت می‌افتد. به مدیرمان می‌گوید عجالتاً به کلانتری اطلاع ندهید که پرونده برایشان درست نشود. اما آقای بهرامی ول کن نبود و گفت من باید از این الواط سرمشقی بسازم برای بچه‌های دیگر که دیگر هوس این... خوردن‌ها را نکنند. بعد به ما گفت می دونید اگر به اعلیحضرت شاهنشاه، به پدر تاجدارمان اطلاع دهند که شما چه‌حرف‌های خائنانه زده‌اید، چه بلایی سرتان می‌آورند؟ می دونید پدرانتان را هم خواهند برد به کلانتری، چون ما که به شما این چرندیات را یاد ندادیم و در خانه این حرف‌های خائنانه را یاد داده‌اند. یک ایرانی باشرف و وطن‌پرست برایش اعلیحضرت، خاک ایران و پرچم سه رنگمان اول و آخر است و اصلاً باید شرم کند که نام افراد خائن را ببرد. سخنان او را از فرط ترس‌ولرز درست نمی‌فهمیدم. از شدت ترس یادم رفته بود که نام چه کسانی را در حیاط شعار داده بودیم. دکتر مصدق را یادم می‌آمد اما از شدت ترس هیچ‌چیز دیگری یادم نمی‌آمد. آقای محسنی با عصبانیت رو به ما کرد و گفت اصلاً شماها این حرف‌هایی را که می‌زدید، معنی‌اش را می‌فهمیدید؟ خواستم بگویم نه، اما سیلی محکم آقای محسنی زبانم را بند آورد. خودش ادامه داد که مثلاً همین‌که داد می‌زدید مثل اراذل‌واوباش که «آقای ایران کیه، غلامرضای تختیه» اصلاً شما می دونین تختی کیه؟ خجالت نمی‌کشید مثل الواط‌ها اسم یک کشتی‌گیر را داد می زنین؟ ما در سکوت کامل بودیم و به سرنوشت نامعلوممان فکر می‌کردیم که یک‌مرتبه آقای بهرامی با نواختن یکسری کشیده‌های جدید به ما گفت؛ چرا لال شده‌اید...ها، چرا الآن دیگه داد نمی زنین واسه یک کشتی‌گیر لات؟ چرا حرف نمی زنین، اون لات چاله میدونی حالا سیاسی شده؟ اون خاک زیر پای اعلیحضرت هم نمیشه، اون مرتیکه اصلاً سواد نداره. شما الدنگ‌ها می دونین اون چند کلاس درس خونده؟ من بی‌اختیار گفتم نه آقا. آقای بهرامی کشیده دیگری زد به صورتم و گفت خب پدر... یک آدم بی‌سواد که اگر درس‌خوانده بود، اگر دکتر و مهندس بود لااقل آدم دلش نمی‌سوخت. تو... به همراه چند تا... بدتر از خودت آن‌وقت هوار می کشین که «آقای، آقاها کیه»، «هوار می کشین که «یک بی‌سواد آقای ایرانه.» با عصبانیت مثل شیر می‌غرید و به من می‌گفت صدای گریه تو ببر و حرف بزن. چرا برای یک بی‌سواد شعار می دادین. چرا می‌گفتین یک بی‌سواد آقای ایرانه؟ بعد یک‌مرتبه یقه مرا گرفت و درحالی‌که آن را محکم می‌کشید گفت اگر حرف نزنی می‌کشمت. خودم با دستای خودم خفه‌ات می‌کنم. چرا به یک بی‌سواد می‌گفتی آقای ایران؟ آقای میرفخرایی که دبیر هندسه‌مان بود هم آمده بود تو دفتر و دست‌های مدیرمان را از گردن من دور کرد و گفت آقای بهرامی خون تون را کثیف نکنید. خب حرف بزن و جواب آقای...

جامعه چگونه می تواند، از حالت تسخیری به حالت تدبیری تحوّل یابد. تا بتواند از یک مدیریت علمی و انتقال قدرت دموکراتیک و آگاهانه برخوردار باشد؟ چرا جامعه هایی نتوانسته اند از حالت زندگی در شرایطی که به آنها تحمیل شده، بیرون آمده جامعه دلخواه خودشان را با اراده و اقدام خود شکل دهند؟ چرا این جامعه ها با روش علمی و برنامه کارشناسی شده، اداره نمی شوند؟ صادق زیبا کلام در مورخ 20 آذر 96 در موسسه آموزش عالی غیرانتفاعی مهرالبرز، در سمیناری با عنوان «از تسخیر تا تدبیر» به سخنرانی پرداخت و به سوالاتی از قبیل تغییر دانشگاه ها و دانشجوها پاسخ می دهد.

نشست دانشجویی «دانشجو صفیر آزادی» عصر یکشنبه به مناسبت 16 آذر روز دانشجو در دانشگاه صنعتی امیرکبیر(پلی تکنیک تهران) برگزار شد. پروانه سلحشوری در این مراسم گفت: هم وظیفه شماست که مطالبه کنید که دانشجویانی چون شما چرا نباید تحصیل کنند و هم ما باید به عنوان نمایندگان مجلس وظیفه خود را که پیگیری مطالبات شماست دنبال کنیم. وی با اشاره به شعارهای دانشجویان درباره لزوم رفع حصر، اظهار کرد: جای سید مظلوم ما در حصر نیست، جای بانوی هنرمند ما در حصر نیست، جای شیخ شجاع ما در حصر نیست و نکته این است که پیام روشن شما دانشجویان در این زمینه به این دلیل است که نه میرحسین موسوی، نه مهدی کروبی نه زهرا رهنورد ضد نظام نیستند وگرنه کدام مخالف نظام است که در حصر پیام می دهد که در انتخابات شرکت کنید. اینها اگر تخلفی کرده‌اند، خودشان گفته‌اند که دادگاه علنی برگزار و ما را محاکمه کنید. ما بیش از این نباید برای این موضوع هزینه بپردازیم. مسعود پزشکیان تصریح کرد: کسی از ما سئوالی نمی پذیرد، در نتیجه سخت است با دانشجویان صحبت کردن و سووالات آنها را پاسخ دادن. ما رفتنی هستیم و فردا باید شما کشور را اداره کنید شما باید برای آن روز آماده باشید.

در کنار اکران مستند «قائم مقام» در واحد علوم وتحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی، صادق زیباکلام و محمد حسن قدیری ابیانه به مناظره پرداختند. این مراسم که از سوی بسیج دانشجویی این واحد طراحی شده، در سالن خوارزمی دانشکده فنی ومهندسی ساعت 12:45 شروع شد. این دو فرد در این رابطه و به کل از تحولات اتفاق افتاده در این 40 سال پس از انقلاب، به سوالاتی پاسخ می دهند، سوالاتی از قبیل نقاط ضعف و ویژگی های بارز مرحوم منتظری چه بود؟ و ... .

شما را دعوت میکنم تا سخنرانی دکتر زیبا کلام را در رابطه با حزب و وجود احزاب بشنوید و اینکه چرا و به چه دلیل در ایران با وجود عدم هیچ گونه مغایرت با قانون اساسی ، همچنان هیچ حزبی فعالیت نمی کند. و همراه ما باشید تا نظر دکتر زیبا کلام را در ارتباط با پاسخگویی در جمهوری اسلامی بشنوید.

سخنان دکتر زیبا کلام را بشنوید که در راستای زلزله کرمانشاه ایراد شده است و همین طور در رابطه با کمک های مردمی که به واسطه ایشان جمع آوری شده است . دعوت میکنم با ما همراه باشید تا در زمینه ی چگونگی ساماندهی و رفع مشکلات مردم در این منطقه گوش فرا دهید

جان گرگان و سگان از هم جداست متحد جانهای شیران خداست در ایران چند سالی هست که پدیده ای بوجود آمده به نام مطالعات صلح و در واقع این نشست انجمن صلح با حضور صادق زیباکلام به تعبیر خود او در واقع تجلی همین امر است. او مدعی است که پدیده ی صلح، صلح گرایی، دوست داشتن صلح و حتی فکر کردن به صلح یک پدیده ی جدیدی است، بر خلاف اینکه در طول تاریخ همواره جنگ بوده که مقدس شمرده می شده، ارزشمندترین مدال ها به کسانی داده می شود که در جنگ افتخارآفرینی کرده اند. هر چند که در طول تاریخ بشر همواره نهضت هایی مانند CND بودند که در برابر تقدس گرایی جنگ ایستادگی می کردند تا اینکه در اوایل دهه 60 میلادی در انگلستان رشته ای در دانشگاه ایجاد شد به اسم صلح شناسی. اما چرا پدیده ی صلح شناسی در تمام طول ادوار تاریخ همچنان پدیده ی جدیدی است؟ و این حق که حکومت ها چرا باید شهروندان خود را مجبور به جنگ کنند از کجا می آید؟

این فایل صوتی سخنرانی و مناظره بین چند استاد است در دانشگاه نوشیروانی بابل راجع به تسخیر سفارت امریکا و عوامل و دلایلش و آینده روبرو و نظر و پیشنهاد سخنرانان راجع به آن. سخنرانان آقای صادق زیبا کلام و آقای قدیری ابیانه هستند و درنهایت پرسش و پاسخی حول این موضوعات انجام می شود. بحث بسیار داغی شکل گرفت...

این فایل صوتی سخنرانی و مناظره بین چند استاد است در دانشگاه نوشیروانی بابل راجع به تسخیر سفارت امریکا و عوامل و دلایلش و آینده روبرو و نظر و پیشنهاد سخنرانان راجع به آن. سخنرانان آقای صادق زیبا کلام و آقای قدیری ابیانه هستند و درنهایت پرسش و پاسخی حول این موضوعات انجام می شود. بحث بسیار داغی شکل گرفت...

در این فایل صوتی گفتگو و سوال و جوابی بین مجری برنامه و آقای علوی و دکتر زیباکلام شکل گرفته است که نظرشان در رابطه با استکبار و آمریکا ستیزی بیان می شود. دکتر زیباکلام مفهوم ایدئولوژی رو باز می کنند وعلل دشمنی ایران با امریکا را بر اساس ایدئولوژی جمهوری اسلامی بر می شمارند. نظر آقای زیباکلام درباره کودتای 28 مرداد شنیدنیست. از دست ندهید ...

در ابتدای مناظره آقای نعیمی پور از مجاهدین خلق و اینکه بعد از انقلاب رقابتی که بین مجاهدین و دیگران بود صحبت کردند و حتی اشغال سفارت هم می تواند تا اندازه ای به این موضوع مرتبط باشد. در ادامه صادق زیباکلام پیرو صحبتهای او به موضوع اشغال سفارت می پردازد و به چرایی قضیه پرداخت. «شما در فضایی پررورش فکری پیدا کردید که اگر یک مریخی به کره ی زمین می آمد و از یک متولد دهه 60 یا 70 می پرسید چرا شما انقدر از امریکا متنفرید؟ او در جواب خواهد گفت: طبیعی است باید باشم، برای اینکه امریکایی ها قبل از انقلاب کودتای 28 مرداد را به راه انداختند، حکومت مصدق را سرنگون کردند، به رژیم شاه برنامه های اقتصادی پیشنهاد می دادند که موجب رشد و صنعتی شدن کشور را می گرفت، فرهنگ و آئین و دین و تمدن ایران را خواستند از بین ببرند و جنایاتی که در زمان انقلاب و بعد آن انجام دادند، دست به ترور مردم و مسئولین حکومتی زدند، حمله ی نظامی طبس را برنامه ریزی کردند، سفارت که سفارت نبود بلکه لانه ی جاسوسی بود، به صدام که عامل و مزدور آنها بود گفتند به ایران حمله کن، و اخیرا هم که فتنه ی سال 88 بود، تحریم های ظالمانه که به ایران تحمیل کردند و .... و اگر آن مریخی بپرسد: خب ببخشید چرا این امریکایی ها انقدر با شما بد هستند؟» .... این مثال و داستانی است که زیبا کلام با آن ها صحبت خود را شروع می کند. نعیمی هم معترف است به عنوان یکی از دانشجویان آن دوره و مرتبط با اشغال سفارت امریکا، تصمیم بر این بود که فقط 2 روز سفارت را در دست بگیریم و اصلا خبری از گروگانگیری نبود. شما می توانید بخش دوم پادکست و جلسه پرسش و پاسخ را از لینک زیر بشنوید: http://shenoto.com/album/18113 *** همچنین شما عزیزان می توانید به پادکست مستند جذابِ «444، تسخیر لانه جاسوسی از گذشته تا امروز» را از لینک زیر بشنوید: http://shenoto.com/album/18076

آقای نعیمی پور که در بخش اول مناظره از مجاهدین خلق صحبت کرده بودند و صادق زیباکلام هم پیرو صحبتهای او به موضوع اشغال سفارت و به چرایی قضیه پرداخت، در بخش دوم به پرسش های دانشجویان حاضر در این رابطه پاسخ دادند. شما می توانید بخش اول پادکست و مناظره را از لینک زیر بشنوید: http://shenoto.com/album/18111 *** همچنین شما عزیزان می توانید به پادکست مستند جذابِ «444، تسخیر لانه جاسوسی از گذشته تا امروز» را از لینک زیر بشنوید: http://shenoto.com/album/18076

مناظره قاسم پورحسن و دکتر صادق زیباکلام در غرفه عصر اندیشه در نمایشگاه مطبوعات

این مناظره به همت انجمن فرهنگ و سیاست دانشکده فنی مهندسی دانشگاه زنجان در تاریخ چهارشنبه 3 آبان برگزار شد. در این رویداد دکتر صادق زیباکلام و آقای غلامرضا مصباحی مقدم درباره پاسخگویی قدرت در نظام جمهوری اسلامی مناظره کردند.

جمعه 21 مهر ، دونالد ترامپ، رییس جمهور آمریکا، نطقی رو انجام داد که با واکنشهای منفی زیادی مواجه شد. این واکنشها منحصر به ایران نبود و حتی در داخل آمریکا هم بسیاری از سیاستمداران، نطق ترامپ رو فاقد منطق دونستند. موضعی هم که اتحادیه اروپا اتخاذ کرد در راستای صحبتهای ترامپ نبود و از ماندن در برجام و یک توافقنامه بین المللی صحبت کرد. نطق آشفته ترامپ باعث شد در ایران نیز اصولگرا و اصلاح طلب همچنین موافقین یا مخالفین برجام قسمتی از سخنان ترامپ را برای تاختن به او بیابند. ▫️شاید خیلی از ایرانی ها منتظر بودند تا نظر دکتر زیباکلام را در مورد سخنرانی ترامپ بشنوند که در پایان ریاست جمهوری اوباما گفته بود که : "روزی چراغ به‌دست به دنبال آقای اوباما و جان کری خواهیم گشت". اما دکتر زیباکلام به غیر از یک توییت واکنش خاصی رو نشان ندادند. همین باعث شد که گفتگویی رو با ایشان شکل بدیم و از ابعاد سخنرانی ترامپ و آینده برجام بپرسیم.

جنگ ... جنگ ... جنگ ... چه پسوندی میتوان برای جنگ به کار برد ... پدیده ای که جان انسانها را می گیرد و زمین را می سوزاند. 37 سال از آغاز جنگ ایران و عراق می گذرد. اما چرا جنگ به ما تحمیل شد؟ ... رابطه ما با عراق در سالهای قبل از حمله آنها چگونه بود و چه شد که بعد از انقلاب اسلامی، صدام سودای اشغال کشور پهناوری چون ایران را در سر پروراند. چه تلاشهایی صورت گرفت که از وقوع جنگ جلوگیری به عمل آید؟ بعد از بازپس گیری مناطق اشغال شده چرا ایران جنگ را تمام نکرد؟ چرا این نبرد فرسایشی شد و 8 سال طول کشید؟ واکنشهای جهانی به جنگ ایران و عراق چه بود و متحدان آنها چه کسانی بودند؟ بعد از گذشت حدود سه دهه از پایان جنگ همچنان بسیاری از زوایای آن پنهان مانده است. روایتها گاه چنان ضد و نقیض می شود که تشخیص واقعه یا خیال بسیار سخت می شود. اما برای نسلی که فقط از آن دوران شنیده است راهی جز شنیدن و شنیدن باقی نمی ماند. باید تمام حرفهای جنگ را شنید شاید بتوان آن را همانگونه که بود درک کرد. پس با ما همراه باشید تا قسمت چهارم روایت و گفت و گوی متفاوت و مفصل ما را با صادق زیبا کلام در این رابطه بشنوید و جنگ را از زاویه دید ایشان بشنویم ..

جنگ ... جنگ ... جنگ ... چه پسوندی میتوان برای جنگ به کار برد ... پدیده ای که جان انسانها را می گیرد و زمین را می سوزاند. 37 سال از آغاز جنگ ایران و عراق می گذرد. اما چرا جنگ به ما تحمیل شد؟ ... رابطه ما با عراق در سالهای قبل از حمله آنها چگونه بود و چه شد که بعد از انقلاب اسلامی، صدام سودای اشغال کشور پهناوری چون ایران را در سر پروراند. چه تلاشهایی صورت گرفت که از وقوع جنگ جلوگیری به عمل آید؟ بعد از بازپس گیری مناطق اشغال شده چرا ایران جنگ را تمام نکرد؟ چرا این نبرد فرسایشی شد و 8 سال طول کشید؟ واکنشهای جهانی به جنگ ایران و عراق چه بود و متحدان آنها چه کسانی بودند؟ بعد از گذشت حدود سه دهه از پایان جنگ همچنان بسیاری از زوایای آن پنهان مانده است. روایتها گاه چنان ضد و نقیض می شود که تشخیص واقعه یا خیال بسیار سخت می شود. اما برای نسلی که فقط از آن دوران شنیده است راهی جز شنیدن و شنیدن باقی نمی ماند. باید تمام حرفهای جنگ را شنید شاید بتوان آن را همانگونه که بود درک کرد. پس با ما همراه باشید تا قسمت سوم روایت و گفت و گوی متفاوت و مفصل ما را با صادق زیبا کلام در این رابطه بشنوید و جنگ را از زاویه دید ایشان بشنویم ..

جنگ ... جنگ ... جنگ ... چه پسوندی میتوان برای جنگ به کار برد ... پدیده ای که جان انسانها را می گیرد و زمین را می سوزاند. 37 سال از آغاز جنگ ایران و عراق می گذرد. اما چرا جنگ به ما تحمیل شد؟ ... رابطه ما با عراق در سالهای قبل از حمله آنها چگونه بود و چه شد که بعد از انقلاب اسلامی، صدام سودای اشغال کشور پهناوری چون ایران را در سر پروراند. چه تلاشهایی صورت گرفت که از وقوع جنگ جلوگیری به عمل آید؟ بعد از بازپس گیری مناطق اشغال شده چرا ایران جنگ را تمام نکرد؟ چرا این نبرد فرسایشی شد و 8 سال طول کشید؟ واکنشهای جهانی به جنگ ایران و عراق چه بود و متحدان آنها چه کسانی بودند؟ بعد از گذشت حدود سه دهه از پایان جنگ همچنان بسیاری از زوایای آن پنهان مانده است. روایتها گاه چنان ضد و نقیض می شود که تشخیص واقعه یا خیال بسیار سخت می شود. اما برای نسلی که فقط از آن دوران شنیده است راهی جز شنیدن و شنیدن باقی نمی ماند. باید تمام حرفهای جنگ را شنید شاید بتوان آن را همانگونه که بود درک کرد. پس با ما همراه باشید تا قسمت دوم روایت و گفت و گوی متفاوت و مفصل ما را با صادق زیبا کلام در این رابطه بشنوید و جنگ را از زاویه دید ایشان بشنویم ..

جنگ ... جنگ ... جنگ ... چه پسوندی میتوان برای جنگ به کار برد ... پدیده ای که جان انسانها را می گیرد و زمین را می سوزاند. 37 سال از آغاز جنگ ایران و عراق می گذرد. اما چرا جنگ به ما تحمیل شد؟ ... رابطه ما با عراق در سالهای قبل از حمله آنها چگونه بود و چه شد که بعد از انقلاب اسلامی، صدام سودای اشغال کشور پهناوری چون ایران را در سر پروراند. چه تلاشهایی صورت گرفت که از وقوع جنگ جلوگیری به عمل آید؟ بعد از بازپس گیری مناطق اشغال شده چرا ایران جنگ را تمام نکرد؟ چرا این نبرد فرسایشی شد و 8 سال طول کشید؟ واکنشهای جهانی به جنگ ایران و عراق چه بود و متحدان آنها چه کسانی بودند؟ بعد از گذشت حدود سه دهه از پایان جنگ همچنان بسیاری از زوایای آن پنهان مانده است. روایتها گاه چنان ضد و نقیض می شود که تشخیص واقعه یا خیال بسیار سخت می شود. اما برای نسلی که فقط از آن دوران شنیده است راهی جز شنیدن و شنیدن باقی نمی ماند. باید تمام حرفهای جنگ را شنید شاید بتوان آن را همانگونه که بود درک کرد. پس با ما همراه باشید تا قسمت اول روایت و گفت و گوی متفاوت و مفصل ما را با صادق زیبا کلام در این رابطه بشنوید و جنگ را از زاویه دید ایشان بشنویم ..

«از هویت تا بحران هویت» فایل صوتی برنامه 180درجه شبکه افق مناظره صادق زیباکلام و موسی نجفی

فایل صوتی سخنرانی صادق زیباکلام در همایش «صلح، دموکراسی و حقوق ‌شهروندی» در دانشکده علوم اجتماعی

در دوران جوانی ما خدمت به وطن، به ایران، به آب‌وخاک و به مردم ایران بخشی از ارزش‌های اجتماعی‌مان محسوب می‌شد. پزشک خوب، پزشک مردمی، پزشک انسان، پزشک شرافتمند، پزشکی بود که زندگی راحت در غرب، در اروپا و امریکا را رها کند و برگردد به ایران تا به مردم محروم آن خدمت کند. مهندس خوب، مهندس شرافتمند و... مهندسی بود که بازگردد به ایران و در ایران خدمت کند. روزی که در سال 1369 از رساله‌ام در دانشگاه برادفورد انگلستان دفاع کردم، استاد راهنمایم وقتی شتر را کشتند و داشتیم چایی و قهوه و شیرینی می‌خوردیم به من گفت که یک کادو برایم دارد. نگاه کردم و چیزی در دستانش نبود. فردایش «مارگارت» منشی رییس دانشکده‌مان یک پاکت به من داد. دیدم توی پاکت یک نامه رسمی دانشکده صلح‌شناسی است و از من دعوت به همکاری کرده. البته می‌دانستم که استاد راهنمایم و برخی اساتید دیگر دانشکده از من راضی هستند. یکی دو سالی می‌شد هر وقت جایی از دانشکده در خصوص ایران و خاورمیانه سخنران می‌خواستند مرا می‌فرستادند و مدتی هم می‌شد که یک کلاس به من داده بودند. خیلی شگفت‌زده نشدم. تنها فکری که به مخیله‌ام راه نیافت این بود که آن دعوت را لبیک بگویم. تیروتخته و جل‌وپلاسم را که مدتی می‌شد داشتم جمع‌وجور می‌کردم که عازم ایران شوم، سعی کردم زودتر جمع کنم. آن کاغذ را هم فرستادم به سفارت برای تایید. اصلش را گم کردم ولی فتوکپی‌اش را قاب گرفته‌ام و به دیوار اتاقم در دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران مثل عقده‌ای‌ها آویزان کرده‌ام. سال‌ها بعد یک‌شب دخترانم که حالا بیست‌وچند ساله‌شان شده بود از من پرسیدند: «بابا شما وقتی درستان تمام شد چطور شد که آن‌قدر سریع برگشتید ایران؟» گفتم: «یعنی چی؟ خب باید برمی‌گشتم» گفتند: «چی می‌شد ما می‌ماندیم انگلیس بهتون کار هم که داده بودند؟» گفتم: «نمی‌شد و من باید برمی‌گشتم.» بعد با حالت نیمه‌جدی و نیمه‌شوخی به من گفتند که البته شما باید برمی‌گشتید که خدمت کنید...» و به‌طعنه اضافه کردند که «جالب است که کسی هم اصلاً قبول ندارد که شما دارید خدمت می‌کنید. فی‌الواقع خیلی‌ها معتقدند که اگر شما برنمی‌گشتید و در همان انگلستان می‌ماندید برای جامعه خیلی بهتر می‌بود.» این را البته به مزاح می‌گفتند؛ اما بعدش مطلبی را گفتند که مرا تکان داد و تا به امروز هم جوابی برای آن پیدا نکرده‌ام. به من گفتند که: «شما حق داشتید که انتخاب کنید که کجا دوست دارید و می‌خواهید زندگی کنید. ولی ما چی؟ آیا ما حق نداشتیم که نخواهیم در ایران زندگی کنیم؟ آیا همان‌قدر که شما حق داشتید و اعتقاد داشتید که باید به ایران برمی‌گشتید و در ایران زندگی می‌کردید یا بقول خودتان خدمت می‌کردید، آیا ما حق نداشتیم که نخواهیم به ایران بازگردیم و در ایران زندگی کنیم؟» البته بچه‌های من زندگی بدی در ایران ندارند و شاید در مقایسه با خیلی‌ها زندگی‌شان بسیار هم خوب باشد. علت اینکه آن سوال مرا در خود فروبرد ابعاد اخلاقی و فلسفی آن بود. من به‌غلط یا درست معتقد بودم که باید به ایران بازمی‌گشتم و در ایران خدمت کنم یا کارکنم. فکر اینکه یک روز در انگلستان خواسته باشم زندگی کنم برایم اصلاً غیرقابل‌تصور بود. من اعتقاد داشتم باید به ایران برمی‌گشتم؛ اما سوال این است که اگر فرد دیگری این اعتقاد را نداشت، دوست نداشت در ایران کار کند یا بقول نسل ما «خدمت کند»، آیا ما می‌توانیم او را مقید کنیم که او هم باید در ایران زندگی کند؟ فی‌الواقع سوال دخترانم آن شب از من این بود که آیا آن‌ها «حق انتخاب» نداشتند؟ به‌بیان‌دیگر، این باور که یک انسان، یک پزشک، یک معلم، یک مهندس، یک حسابرس و... حکماً باید در مملکت خودش بماند تا کارش «خدمت به همنوعان»‌اش باشد مبتنی بر چه منطق و اصولی است؟ این قید «باید» که هرکس «باید» در جایی که متولد شده خدمت کند، کار کند، یا زندگی کند از کجا آمده و منشا آن چیست؟ اینکه یک جراح مغز و اعصاب به‌جای اینکه در کالیفرنیا کار کند اگر در علی‌آباد کتول خدمت کند البته که برای اهالی علی‌آباد کتول مفیدتر است؛ اما یک پرسش اساسی این وسط می‌ماند. آیا آن جراح مغز و اعصاب خود حق انتخابی نباید داشته باشد که کجا دوست دارد و مایل است زندگی کند؟ اگر آن جراح مغز و اعصاب درس نخوانده بود و یک آدم معمولی می‌بود که فی‌المثل در اداره آب یا برق کالیفرنیا کار می‌کرد، آیا ما بازهم از او این انتظار را می‌داشتیم که به‌جای زندگی در کالیفرنیا باید به علی‌آباد کتول بازگردد؟ قطعاً خیر. پس صورت‌مسیله به این شکل درمی‌آید که آنان که می‌توانند مصدر خدمات اجتماعی باشند باید آن خدمت را در کشور خودشان و نسبت به هم‌میهنان خودشان انجام دهند؛ یعنی همان طرز فکری که ما در دوران جوانی‌مان داشتیم. سوال اساسی آن است که اولاً حق انتخاب فردی این وسط چه ...

چاپ ششم کتاب «هاشمی بدون روتوش» که در بهمن‌ماه 95 توسط نشر روزنه انتشاریافته شامل آخرین مصاحبه با مرحوم آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی است پیرامون این پرسش که «چرا و چه شد که مواضع مرحوم امام بعد از انقلاب نسبت به آمریکا آن‌چنان خصمانه شد و به‌تبع ایشان آمریکاستیزی و غرب‌ستیزی به‌سرعت تبدیل به گفتمان اصلی انقلاب شد؟» این گفتگو چند ماه قبل از فوت ایشان صورت گرفته است. صادق زیباکلام

سخنرانی صادق زیباکلام در نشستِ دیدار و گفتگو با محمدعلی همایون کاتوزیان به مناسبت انتشار کتاب «عاشقی‌های سعدی» اثر دکتر محمدعلی همایون کاتوزیان، نشست پنجشنبه، نوزدهم اسفندماه کتاب‌فروشی آینده به دیدار و گفتگو با دکتر کاتوزیان اختصاص داشت. به گزارش خبرنگار رویداد فرهنگی، دراین نشست به کتاب‌های دیگر کاتوزیان درباره سعدی و آثار دیگر ایشان در زمینه ادبیات پرداخته شد. کاتوزیان به سوالات علی دهباشی سردبیر مجله بخارا پاسخ گفت و صادق زیبا کلام درباره ویژگی‌های کاتوزیان اظهار نظر کرد. در پایان کاتوزیان به سوالات حضار پاسخ گفت. همایون کاتوزیان 26 آبان‌ماه سال 1321در تهران به دنیا آمده است. پس از فراغت از تحصیل در دبیرستان البرز و گذراندن یک سال در دانشگاه تهران، برای خواندن رشته اقتصاد به انگلستان رفت. او در سال 1967 لیسانس خود را از دانشگاه بیرمنگام دریافت کرد. در سال 1968 فوق لیسانس را از دانشگاه لندن و در سال 1984 دکترایش را از دانشگاه کنت در کانتربری گرفت. در سال‌های بین 1968 تا 1986 در انگلستان، ایران، کانادا و ایالات متحده اقتصاد درس داد. دکتر کاتوزیان در حال حاضر در کالج سنت آنتونی مشغول به پژوهش است و عضو هییت علمی موسسه شرق شناسی دانشگاه آکسفورد است.

سومین همایش جامعه‌شناسان ایرانی و جامعه ایرانی ویژه دکتر غلام‌عباس توسلی روز گذشته با حضور استادان حوزه‌های علوم سیاسی و جامعه‌شناسی در دانشکده علوم‌اجتماعی دانشگاه تهران برگزار شد. به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، دکتر صادق زیباکلام، استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران در این همایش به مفهوم توهم توطیه و گرایش زیاد به آن در جامعه ایران اشاره کرد و گفت: «سال 1357 است، کشور درگیر مبارزه و انقلاب اسلامی است، راهپیمایی‌ها و اعتصابات به راه افتاده و در این راهپیمایی‌ها اگر از مردم ایران می‌پرسیدید که اسباب و علل نارضایتی شما چیست؟ دلایلی را می‌گفتند، اما اگر از شخص اول مملکت محمدرضا پهلوی می‌پرسیدید که چرا مردم ایران علیه شما شورش می‌کنند؟ ایشان سوال شما را تصحیح می‌کردند و می‌گفتند اینها برنامه‌هایی است که خارجی‌ها علیه من به راه انداخته‌اند و می‌گفت خارجی‌ها، آمریکایی‌ها و انگلیسی‌ها هستند که خواهان سرنگونی منند.» این عضو هیات علمی دانشگاه تهران ادامه داد: «محمدرضا شاه مدام می‌گوید اینها می‌خواهند من را سرنگون کنند، اما در پاسخ چرایی این کار می‌گوید من چون دارم کشور را به سرعت صنعتی می‌کنم و تا چند سال دیگر ایران از صادرکنندگان تولیدات صنعتی خواهد بود و غربی‌ها این را برنمی‌تابند، می‌خواهند من را سرنگون کنند. دلایل زیادی می‌آورد، اما نکته خیلی مهم این است که او به طور قاطع معتقد بود که من را انگلیسی‌ها و آمریکایی‌ها سرنگون کردند.» زیباکلام افزود: «الان من نمی‌دانم شاه در بهشت است یا جهنم؛ آیا خداوند توبه او را قبول کرده است یا خیر؟ ولی می‌دانم که اگر من اکنون هم از او بپرسم باز هم همان حرف‌ها را تکرار می‌کند.» او در ادامه گفت: «این صورت مساله است. اگر شما تا 12 فروردین 58 که رفراندوم جمهوری اسلامی آری یا نه برگزار شد، نظرسنجی می‌کردید، شاید کمتر از یک درصد مردم ایران می‌گفتند این انقلاب توطیه آمریکا و انگلیس است و آن یک درصد هم افراد نظامی و... بودند. حالا ما همان نظرسنجی را می‌خواهیم بعد از سی و چند سال دوباره انجام دهیم. من در دانشگاه با افراد مختلفی از دهه‌های 70 و 80 و قبل از آنها برخورد می‌کنم و هرسال که می‌گذرد تعداد دانشجویانی که به دیده شک و تردید به این موضوع می‌نگرند به طور منظم بالا می‌رود.» زیباکلام این سوال را که چرا امروزه تعداد کسانی که می‌گویند انقلاب چی و چرا؟ و ... به طور منظم بیشتر می‌شود، طرح کرد و گفت: «آیا ما مردم ایران را چه می‌شود که چنین اتفاقی می‌افتد؟ آیا در نتیجه اسناد و مدارکی که به دست آمده است این روند به وجود آمده؟ من تا جایی که می‌دانم هیچ سندی که بگوید دست‌هایی در کار بوده که این انقلاب توطیه بوده و مسایل دیگر از هیچ جایی بیرون نیامده است؛ اما اگر هیچ شواهد و دانش، آگاهی و اطلاعاتی به دست نیامده است چرا منظما تعداد کسانی که به اصالت انقلاب و منشا داخلی آن شک می‌کنند بیشتر می‌شود؟» این فعال سیاسی در پایان گفت: «من نمی‌خواهم به پاسخ بپردازم و بیشتر به صورت حدس و گمانه‌زنی این را مطرح کرده‌ام. من می‌خواهم بدانم که آیا کسان دیگری هم در اطراف خودشان با این مساله‌ای که من مطرح کردم همراهی می‌کنند؟ آیا واقعا کسانی هستند که دارند به هویت انقلاب شک می‌کنند؟»...

پرونده هسته‌ای ایران از نقطه‌ای تبدیل به یک بحران بین‌المللی در سیاست خارجی کشور شد که تندروها آن را به‌عنوان سوختی برای «آمریکاستیزی» به کار گرفتند. وقتی در سال1382 موضوع فعالیت‌های هسته‌ای ایران آشکار شد، سیاست دولت اصلاحات «کج‌دار و مریز» بود. آنان فعالیت‌های هسته‌ای را به‌گونه‌ای ‌پیش بردند که غرب را در برابر ایران قرار ندهند. با پیروزی اصولگرایان در انتخابات سال84 آن برنامه کنار گذارده شد. رییس‌جمهور جدید آقای احمدی‌نژاد با پشتیبانی قاطع از سوی همه اصولگرایان، سیاست‌های هسته‌ای دولت آقای خاتمی را «خاینانه» خواند. او به دنیا اعلام کرد که ایران انقلابی با تمام سرعت و توان به‌پیش خواهد برد و غرب هم مختاراست هر آنچه می‌خواهد انجام دهد. ازاینجا به بعد بود که مناقشه هسته‌ای در خدمت سیاست‌های انقلابی آمریکاستیزان قرار گرفت. همه استدلال تندروها آن بود که چون ایران اسلامی یک کشور انقلابی و مستقل است لذا استکبار جهانی به رهبری آمریکای جنایتکار نمی‌گذارد که ایران اسلامی بدل به یک قدرت هسته‌ای شود؛ اما مردم آزاده و انقلابی ایران از نظام می‌خواهند که با تمام توان و به کمک دانشمندان جوان و انقلابی‌مان برنامه‌های هسته‌ای را به‌پیش ببریم و از تحریم‌ها هراسی به خود راه ندهیم. چنین شد که ماجرای هسته‌ای بدل شد به ابزاری در خدمت آمریکاستیزی و هسته‌ای بدل شد به یک شعار انقلابی «انرژی هسته‌ای حق مسلم ماست». اصولگرایان هرگز اجازه ندادند تا علت اصلی مخالفت غربی‌ها با برنامه هسته‌ای ایران برای مردم بازگو شود. مابقی داستان را می‌دانیم. پرونده هسته‌ای از شورای حکام در وین به شورای امنیت در نیویورک رفت و تحریم‌هایی که کمر اقتصاد کشور را خم کردند. اگرچه تندروها همچنان به بهره‌برداری سیاسی از بحران هسته‌ای مشغول بودند و قطعنامه‌های شورای امنیت را «ورق‌پاره» می‌خواندند. دولت آقای روحانی همه بهره‌برداری‌های سیاسی و ایدیولوژیک از هسته‌ای در خدمت آمریکاستیزی و استکبارستیزی را یکسره رها نمود و دست همکاری به‌سوی غربی‌ها دراز نمود. خوشبختانه رهبران کاخ سفید هم، آن دست را به گرمی فشردند و حاصل 22ماه مذاکرات نفس‌گیر باعث شد تا تیم مذاکره‌کننده ایران، کشور را از چاه ویل هسته‌ای بیرون آورند. صدالبته که تندروها از همان آغاز مذاکرات در شهریور92 بنای مخالفت را گذاردند و تیم مذاکره‌کننده را به انواع و اقسام اتهامات متهم ساختند. هرگز هم نگفتند که چه هزینه هولناکی برای ماجراجویی‌های هسته‌ای در آن 8سال بر کشور متحمل شد.

بسمه‌تعالی حضرت حجت‌الاسلام جناب آقای منصور زارعی نماینده محترم مقام معظم رهبری در دانشگاه بین‌المللی امام خمینی(ره) قزوین با سلام و تحیات، در انتقاد از سخنرانی اینجانب که در سوم اسفند در دانشگاه قزوین به مناسبت بزرگداشت مرحوم آیت‌الله هاشمی رفسنجانی و به دعوت انجمن اسلامی دانشجویی فرهنگ و سیاست آن دانشگاه صورت می‌گیرد مواردی را فرموده بودید که شایسته دیدم توضیحاتی به محضرتان ارایه دهم. نخست آنکه بنده را متهم کرده بودید که خواسته‌ام از مجلس ترحیم آن مرحوم سوءاستفاده نموده و «ایشان را در کنار مارکسیست‌ها و مسعود رجوی(منافقین)» قرار دهم. ایراد دومتان آن بود که چرا گفته بودم که مرحوم امام خمینی با جریان «مک فارلین» موافقت کرده بودند. ایراد سومتان در خصوص به‌کارگیری لفظ تندرو در رابطه با حوادث سال 88 بود؛ و بالاخره نتیجه‌گیری کرده بودیدکه چرا نظرتان در مخالفت با آمدن افرادی نظیر بنده به دانشگاه صایب می‌باشد. در خصوص انتقاد اولتان می‌بایستی اشاره نمایم که به نظر نمی‌رسد حجم آگاهی‌های‌ شما پیرامون مبارزات قبل از انقلاب خیلی عمیق باشد والا آن ایراد را نمی‌گرفتید. آنچه گفتم تحلیل و حدس و گمان نبود بلکه بخشی از رویدادهایی بود که در سال 1354 و به دنبال اعترافات باورنکردنی رهبری دستگیرشده سازمان مجاهدین خلق اتفاق افتاد. رهبران سازمان در مصاحبه رادیو تلویزیونی اعلام کردند که ایدیولوژی سازمان از اسلام به مارکسیسم تغییر یافته. آنچه بر تحیر و شگفتی همگان افزود آن بود که آنان اعتراف کردند که درجریان آن تغییر برخی از رهبران سازمان ‌که برروی اسلامیت همچنان پافشاری می‌کرده اند را به قتل رسانیده اند. در سخنرانی‌ام گفتم که آن رویداد همچون زلزله‌ای مبارزین و مخالفین رژیم شاه در داخل و خارج از کشور بعلاوه درون و بیرون اززندان را به لرزه درآورد. رژیم شاه می‌خواست تا از آن رویداد باورنکردنی حداکثر بهره برادری را در ایجاد دشمنی و شکاف که خواهی‌نخواهی بعد از اطلاع از آن ماجرا درمیان مبارزین مسلمان و مارکسیست پیش می آمد ببرد. می‌خواست تا مبارزین اسلام گرا و چپ گرا را که تا قبل از آن تحول در کنار یکدیگرعلیه رژیم شاه مبارزه می‌کردند را در مقابل یکدیگر قرار دهد و درنتیجه شکاف و بحران عظیمی در میان اپوزیسیون ایجاد نماید. برخی از زندانیان سیاسی اسلام‌گرا که هم با رهبری سازمان مجاهدین اختلافاتی می‌داشتند و هم به شدت ازمارکسیست‌ها مکدر بوده و حاضر به هیچ نوع همکاری با آن‌ها نمی‌بودند، تغییر ایدیولوژی در رهبری سازمان را دستاویز قرار داده و خواهان ایستادگی و مقابله با مارکسیست‌ها شدند. آن‌ها می‌خواستند که مارکسیست‌ها ‌»نجس» اعلام شوند و هرگونه همکاری و ارتباط با آن‌ها قطع شود(یعنی دقیقا همان‌که رژیم شاه به دنبالش بود). برخی از آنان حتی مبارزه با مارکسیست‌ها را مهمتر و ضروری‌تر از مبارزه با رژیم شاه می‌دانستند اما مرحوم هاشمی رفسنجانی به کمک برخی روحانیان دیگر از جمله مرحوم آیات منتظری و طالقانی و مهدوی کنی در برابر آن موضع‌گیری تند ایستادگی کردند و نگذاشتند مبارزین اسلام‌گرا در برابر مبارزین مارکسیست قرار گیرند. بنده این را به‌عنوان یکی از دلایلم مبنی بر نشان دادن اعتدال و میانه‌روی مرحوم آقای هاشمی رفسنجانی مطرح نمودم؛ اما جنابعالی که واضح است علم و اطلاع چندانی از تاریخ مبارزات انقلاب ندارید بنده را متهم به استفاده ابزاری از مرحوم آقای هاشمی رفسنجانی می‌نمایید و اینکه ایشان را در کنار مارکسیست‌ها و مسعود رجوی قرار داده‌ام.جسارتا پیشنهاد می‌کنم با برخی از آقایان‌ که در آن سال‌ها در زندان بوده‌اند رایزنی بفرمایید تا دریابید که چگونه ماه‌ها آقای هاشمی رفسنجانی تلاش می‌کردند تا مانع از تحقق اهداف رژیم شاه شوند. در خصوص جریان «مک فارلین» هم متاسفانه آگاهی تان به نظر نمی‌رسد خیلی زیاد باشد. فقط خدمتتان عرض کنم که بعد از آن‌که جریان مک فارلین توسط برخی عناصر حزب‌الله در لبنان لو رفت و در ایران هم افراد تندرویی آن را برملا نمودند، هشت تن از نمایندگان مجلس دوم خواهان احضار وزیر خارجه وقت یعنی آقای دکتر علی اکبر ولایتی به مجلس شدند تا پیرامون مذاکرات با آمریکایی‌ها توضیح دهند. آن‌ها با واکنش تند مرحوم امام خمینی مواجه شدند که آنان را احمق خواندند. در خصوص حوادث سال 88 و فتنه بنده توضیحی ندارم. بیش از 7 سال است که شما هرچه خواسته‌اید به آن‌ها نسبت داده اید. لاکن 7‌ثانیه هم به آن‌ها فرصتی نداده‌اید تا در قبال انبوه اتهامات شما از خود دفاع نمایند. بالاخره روزی به آنچه که در سال 88 گذشت منصفانه پرداخته خواهد شد. درپایان و با اشاره به سخنرانی اینجانب، نتیجه‌گیری کرده بودید که نظرتان مبنی بر مخالفت با آمدن بنده به دانشگاه درست می‌بوده و مسیولین دانشگاه مقصر بوده ان...

ماجرای سخنرانی صادق زیباکلام در دانشگاه قزوین در تاریخ سوم اسفند 1395 از زبان صادق زیباکلام

فایل صوتی مصاحبه صادق زیباکلام با خبرگزاری کتاب ایران صادق زیباکلام: کتاب «رضاشاه» فرضیه‌های دایی‌جان ناپلیونی درباره کودتا را زیر سوال می‌برد. “روح انگلستان هم از کودتای رضاخان خبر نداشت. سوم اسفند 1395

قسمت دهم فایل صوتی کتاب «دکتر محمد ملکی استادی برای همه فصول»، انتشارات روزنه با صدای نویسنده کتاب «صادق زیباکلام» ضبط در استودیو «شنوتو»

قسمت هفتم فایل صوتی کتاب «دکتر محمد ملکی استادی برای همه فصول» با صدای نویسنده کتاب «صادق زیباکلام» ضبط در استودیو «شنوتو»

قسمت پنجم فایل صوتی کتاب «دکتر محمد ملکی استادی برای همه فصول» با صدای نویسنده کتاب «صادق زیباکلام» ضبط در استودیو «شنوتو»

قسمت نهم فایل صوتی کتاب «دکتر محمد ملکی استادی برای همه فصول»، انتشارات روزنه با صدای نویسنده کتاب «صادق زیباکلام» ضبط در استودیو «شنوتو»

قسمت ششم فایل صوتی کتاب «دکتر محمد ملکی استادی برای همه فصول» با صدای نویسنده کتاب «صادق زیباکلام» ضبط در استودیو «شنوتو»

قسمت هشتم فایل صوتی کتاب «دکتر محمد ملکی استادی برای همه فصول» با صدای نویسنده کتاب «صادق زیباکلام» ضبط در استودیو «شنوتو»

قسمت سوم فایل صوتی کتاب «دکتر محمد ملکی استادی برای همه فصول» با صدای نویسنده کتاب «صادق زیباکلام» ضبط در استودیو «شنوتو»

قسمت چهارم فایل صوتی کتاب «دکتر محمد ملکی استادی برای همه فصول» با صدای نویسنده کتاب «صادق زیباکلام» ضبط در استودیو «شنوتو»

قسمت دوم فایل صوتی کتاب «دکتر محمد ملکی استادی برای همه فصول» با صدای نویسنده کتاب «صادق زیباکلام» ضبط در استودیو «شنوتو»

قسمت اول فایل صوتی کتاب «دکتر محمد ملکی استادی برای همه فصول» با صدای نویسنده کتاب «صادق زیباکلام» ضبط در استودیو «شنوتو»

فایل صوتی سخنرانی صادق زیباکلام در «موسسه فرهنگی هنری ندای تاریخ»

یادداشت «شاه، آمریکا و انگلیس را حامی انقلاب می‌دانست» که به مناسبت 26دی‌ماه، سالگرد خروج ایشان از کشور در سال 57، درج شده بود مقادیر زیادی لعن و نفرین برایم به همراه داشت. من البته مدت‌هاست که به توهین‌های رکیک و غیر رکیک خو گرفته‌ام. منتهی همچون «طوبی خانم» هیچ‌وقت آن‌ها را واقعاً قبول نکرده‌ام، اما همچون او که دست بلند کردن دایم «آقا مرتضی» همسرش به‌صورت بخشی از زندگی‌اش درآمده بود، من هم به‌عنوان بخشی از واقعیت‌های جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنم قبول کرده‌ام که منظما به‌واسطه بیان نظراتم می‌بایستی مورد توهین واقع شوم. قبول کرده‌ام که نظری را در نهایت ادب و احترام و بدون آنکه به کسی کوچک‌ترین اسایه ادب و بی‌احترامی‌کرده باشم، ابراز می‌کنم و دفعتاً طوفانی از هتاکی و دشنام به سمتم به راه می‌افتد. نمی‌دانم در جوامع دیگر، مثلاً در نروژ، ژاپن، هند، ترکیه، گینه بیسایو یا حبشه (که هیچ‌یک از داعیه‌های رهبری جهانی ما را هم ندارند) هم آیا این طور است که یک نفر نظری سیاسی و اجتماعی بدهد و در واکنش به آن گردبادی از فحاشی به خواهر، مادر، مرده، زنده و جدوآبادش نثار شود؟ شاید هم عقب‌ماندگی فقط محدود به تولید پیکان و پراید نمی‌شود. بگذریم. من پاسخم را به دو بخش جداگانه تقسیم کرده‌ام.بخش نخست در خصوص توهین‌ها و درست‌تر گفته باشم جامعه‌شناسی توهین‌کنندگان به خودم؛ و بخش دیگر اصل موضوع آن یادداشت: اینکه چرا عده‌ای، ازجمله محمدرضا پهلوی، باور دارند که انقلاب اسلامی توطیه قدرت‌های خارجی می‌بوده؟ این بخش را انشاالله در پست جداگانه‌ای خواهم آورد. اما توهین‌هایی که سر این پست به من شد واقعاً دردم آورد. درست مثل کشیده‌ای که آن روز «طوبی خانم» از «آقا مرتضی» همسرش خورد و این بار بهش واقعاً گران آمد چون هرچه فکر کرد که «آقا مرتضی» این دفعه دیگه به چه بهانه‌ای دست بر رویش بلند کرده بود عقلش به جایی نرسید، من هم هرقدر فکر کردم که هتاکی‌ها و فحاشی‌های این دفعه به چه جرمی علیه‌ام سرازیر ‌شدند را واقعاً درک نکردم. دوستان عزیز، در آن یادداشت من صرفاً آنچه را که محمدرضا پهلوی در مورد انقلاب سال57 اعتقاد می‌داشته را بیان کرده بودم. هرچه گفته‌ بودم تصویر و تصور شاه در قبال ناآرامی‌های سال 57 می‌بوده. نه یک کلام از خودم گفته بودم و نه تحلیلی، تفسیری و تبیینی کرده بودم. هرچه بوده، زشت، زیبا، غلط، درست، حق یا ناحق تصویر و تصور شاه از انقلاب سال 57 بوده است. در ثانی، نه گفته‌ بودم آنچه او باور می‌داشته درست بوده و نه نوشته بودم غلط می‌بوده. اساساً هیچ داوری در قبال برداشت و فهم شاه نکرده بودم. بلکه صرفاً و فقط آنچه را که شاه تصور می‌کرده و باور داشته را نقل کرده بودم. البته در فضای ایدیولوژیک‌زده و سیاست‌زده‌ ما، معمولاً کم اتفاق می‌افتاد که نویسندگان باور سوژه‌شان را دست‌نخورده و آن‌گونه که سوژه خود باور داشته روایت نمایند. معمولاً اگر با آن روایت مخالف باشند، آن را به‌صورت «له و لَوَورده» شده و با انواع و اقسام تحریف، دست‌کاری و کم‌وزیاد کردن روایت می‌کنند؛ اما من این کار را نکرده بودم؛ و معمولاً هم نمی‌کنم. اگر کسی امروز که 36 سال از فوت محمدرضا پهلوی می‌گذرد، در آن دنیا از ایشان بپرسد که اعلیحضرت، صادق زیباکلام می‌گوید که شما اعتقادی به اصالت و خودجوش بودن آن حوادث و رویدادها نمی‌داشته‌اید، آیا او درست می‌گوید؟ شاه یقیناً پاسخ خواهد داد که «آری درست می‌گوید و آن انقلاب توطیه غربی‌ها علیه من بود.» اگر این صغری و کبری درست باشد، در آن صورت من نمی‌دانم آن‌همه فحش چرا نثارم شد؟ آن مقدار که من توانستم کامنت‌ها را دسته‌بندی نمایم، بیشترِ توهین‌ها از همان دو گروه مخالفین همیشگی‌ام بود. خیلی کلی گفته باشم، من دو گروه مخالفین بسیار جدی و تندرو دارم: گروه نخست مخالفین سرسخت انقلاب و نظام هستند؛ و گروه دوم موافقین قسم‌خورده انقلاب و نظام. دوگروهی که اتفاقاً مقابل یکدیگر هستند، اما در خصوص مخالفت‌ و بغض و کینه‌شان نسبت به من اتفاق‌نظر کامل دارند. گروه اول (مخالفین انقلاب) نفرتشان از من به‌واسطه آن است که اولاً متهمم می‌کنند در به وجود آوردن انقلاب؛ ثانیاً، من را شریک و در حقیقت «شریک جرم» همه رویدادهای تلخ و البته به ندرت شیرین که در این 38ساله در کشور اتفاق افتاده می شمارند؛ ثالثاً مقصر در وضعیتی که ایران امروزه به آن گرفتار آمده می‌دانند. جدای از کیفرخواست تاریخی‌ام پیرامون انقلاب، منظما هم به من یادآور می‌شوند که «فکر نکنم خیلی زرنگ هستم و توانسته‌ام آن‌ها را با انتقاداتم از عملکرد نظام و مسیولین فریب دهم». آن‌ها دست من را خوانده‌اند و کاملاً فهمیده‌اند که همه آن انتقادات «جنگ زرگری» است و من در حقیقت دارم نقش بازی می‌کنم و «سوپاپ اطمینان» رژیم جمهوری اسلامی ه...

یادداشت صادق زیباکلام در روزنامه شرق با عنوان: «شاه، آمریکا و انگلیس را حامی انقلاب می‌دانست.» https://t.me/sadeghZibakalam/1293

شاید نخستین مطلبی که می‌بایست درخصوص این کتاب گفت پیرامون آن چیزی باشد که آن نیست. این کتاب نه مصاحبه با آقای هاشمی رفسنجانی است، نه گفتگوست، نه تاریخ شفاهی و نه نقل خاطرات. از این بابت این کتاب هیچ ارتباطی با سایر کتب و آثار متعددی که تاکنون از آقای هاشمی تالیف شده ندارد. در تمامی آن آثار، چه در قالب خاطرات و یا مصاحبه، آقای هاشمی متکلم وحده هستند. به این معنا که ایشان یا مطالبی را به صورت خاطرات نوشته‌اند و یا آنکه از ایشان پرسش‌هایی شده و آقای هاشمی هم پاسخ داده‌اند. کتاب حاضر اساساً این‌گونه نیست. این کتاب فی‌الواقع گفتگو با آقای هاشمی است؛ یا درست‌تر گفته باشیم، بحث و گفتگو با ایشان است. بحث و گفتگوهایی که در مواردی بدل به جدل و گفتگوهایی صریح شده است. سرگذشت به وجود آمدن این کتاب هم همچون فضا و محتوای آن غیرمترقبه و برخلاف تصور بسیاری «تصادفی» بود. داستان آن بازمی‌گردد به سال‌های 78 ـ 1377؛ سال‌های طلایی دوم خرداد، اصلاحات، جامعه مدنی و سایر رویاهای شیرین آن سال‌ها. سرمست و مغرور از پیروزی و فضای بعد از دوم خرداد، برخی از «دوم خردادی»های جوان‌تر، رادیکال‌تر، مغرورتر و درعین‌حال کم‌تجربه‌تر که فکر می‌کردند کار تمام شده است، نه‌تنها به سروقت برخی از بنیان‌ها، ارزش‌ها و مفاهیم نظام و انقلاب رفتند، بلکه در ادامه آن شماری از چهره‌ها و شخصیت‌های محوری نظام را نیز هدف گرفتند. نقد یا درست‌تر گفته باشیم، به زیر سوال بردن ارزش‌ها و چهره‌های شاخص نظام، ابزاری شده بود برای کسب محبوبیت، شهرت و بر سر زبان‌ها افتادن. چنین شد که شماری از رادیکال‌های دوم خردادی پدیده هاشمی رفسنجانی را کشف کردند. هاشمی بدل به ابزاری گردید که منتقدین تلاش می‌کردند تا با حمله و بی‌اعتبار ساختن وی اسباب شهرت، تشخص و اعتبار بخشیدن به خویش را فراهم آورند. به‌تدریج در نزد برخی مطبوعات و محافل دوم خردادی، هاشمی بدل شد به عاملی برای آنکه همه خرابی‌ها، ناکامی‌ها و هر آنچه بعد از انقلاب سیاه و نامطلوب بود بر سر وی ریخته شود. اگر دولت موقت (دولت مرحوم مهندس بازرگان) یا لیبرال‌ها ناکام مانده بودند، اگر روحانیت بعد از انقلاب سعی کرده بوده تا پست‌های اجرایی را قبضه نماید، اگر سفارت آمریکا به اشغال درآمده و کارکنان آن به گروگان گرفته شده بودند، جملگی زیر سر هاشمی قلمداد شد. اگر جنگ بعد از فتح خرمشهر (خرداد 1361) تا مرداد 1367 ادامه پیدا کرده بود به‌واسطه هاشمی بود؛ اگر فضای سیاسی جامعه تنگ شده بود، مقصر هاشمی بود؛ اگر در ایران بعد از انقلاب افرادی به‌واسطه عقیده و ابراز آن گرفتار شده بودند، به خواست و اراده هاشمی صورت گرفته بود؛ اگر قتل‌های زنجیره‌ای اتفاق افتاده بود نام «عالیجناب سرخپوش» در میان بود؛ اگر فساد و رانت‌خواری گسترش یافته بود، به‌واسطه سیاست‌های اقتصادی هاشمی بود؛ اگر... در یک‌کلام، همه خوب، شایسته و نیک عمل کرده بودند الا هاشمی که یک‌تنه همه مشکلات و مصایب را آفریده بود. مجریان و مسیولینی که آن روزها در کسوت اصلاح‌طلبان درآمده بودند، این‌گونه به مردم معرفی می‌شدند که آنان در گذشته و از ابتدای انقلاب فکر و ذکرشان آزادی، جامعه مدنی و قانون‌گرایی بود، اما هاشمی به‌عکس آنان، به‌واسطه اصرارش بر باقی ماندن بر سر قدرت به دنبال استبداد و اختناق رفت. نه‌تنها سخنی از هاشمی و نقشی که در پیدایش دوم خرداد داشته در میان نبود، که در حقیقت دوم خرداد واکنشی به سیاست‌های هاشمی تحلیل می‌شد. با نزدیک شدن انتخابات مجلس ششم در بهمن 1378، «حمله» و «زدن» هاشمی از سوی رادیکال‌های دوم خرداد شتاب بیشتری به خود گرفت. تلاش هرچه بیشتر در مخدوش کردن چهره هاشمی عملاً بدل به استراتژی انتخاباتی رادیکال‌های دوم خرداد شده بود. معمرین و عقلای اصلاح‌طلب، اگرچه وارد این جریان نشده بودند، درعین‌حال نیز چندان به روی خود نمی‌آوردند که دارد چه اتفاقی می‌افتد؛ گویی آن جریان در کشور دیگری دارد روی می‌دهد. محافظه‌کاران که بعدها بخش‌هایی از آنان بدل به اصول‌گرایان شدند نیز در آن جریانات سکوت رضایت‌آمیزی کرده بودند و شاید در دل خیلی هم از برخاستن امواج ضد هاشمی بدشان نمی‌آمد. من با دوستانی که در مرکز استراتژی «زدن هاشمی» قرار داشتند، دو مشکل پیدا کردم. نخستین اشکالم اخلاقی بود و مشکل دوم از نگاه ماکیاولی به سیاست بود. من تا به آن روز و برخلاف تصورات و شایعاتی که بعدها پیرامون این حقیر و ارتباطم با آقای هاشمی در سطح جامعه به وجود آمد، نه‌تنها هیچ آشنایی با آقای هاشمی نداشتم، که اساساً هیچ مراوده و ارتباطی نیز میانمان نبود. اگر کسی قبل از دوم خرداد و پیدایش مطبوعات دوم خردادی، از ایشان می‌پرسیدند که شما فردی به نام صادق زیباکلام را می‌شناسید، پاسخ قطعاً منفی می‌بود. نه خودشان، نه هیچ‌یک از اطراف...

ما و غرب: روایت یک کج فهمی تاریخ فایل صوتی فصل اول کتاب «غرب چگونه غرب شد؟» با صدای نویسنده کتاب: صادق زیباکلام

گزارش سخنرانی صادق زیباکلام در پارلمان بریتانیا: گام‌های کوچک برای اصلاحات سیاسی 29 نوامبر 2016 بیژن فرهودی - صادق زیباکلام استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران غروب سه‌شنبه 29 نوامبر 2016 در جلسه‌ای که به همت گروه پارلمانی «تمام‌حزبی در امور خارجی» در پارلمان بریتانیا و اندیشکده لگاتوم ترتیب یافته بود در یکی از اتاق‌های کنفرانس این پارلمان دیدگاه‌های خود را در مورد وضعیت کنونی ایران در حضور عده‌ای از ایرانیان و بریتانیایی‌ها ابراز داشت. زیباکلام در آغاز سخنرانی تقریبا نیم‌ساعته خود به زبان انگلیسی گفت، به نظر من مهم‌ترین مسیله امروز ایران بحران هویت است که نسل جوان دارد تجربه می‌کند. وی افزود: زمانی که نسل ما 37 سال پیش انقلاب کرد می‌دانستیم که چه می‌خواهیم و عمیقاً فکر می‌کردیم که می‌توانیم آینده را بنا کنیم. باورمان این بود که اسلام یک سیستم سیاسی دارد و پاسخگوی همه مسایل ازجمله مشکلات اقتصادی خواهد بود. همه ما چه ملی‌گرا چه هوادار (امام) خمینی چه کمتر مذهبی و چه بیشتر مذهبی، همه فکر می‌کردیم که اسلام می‌تواند جایگزینی برای رژیم شاه باشد و کشوری مانند ایران در قرن بیستم می‌تواند به‌درستی توسط اسلام اداره شود. وی ادامه داد: اکنون نسل‌های دوم و سوم بعد از انقلاب گیج و سردرگم هستند و مسلماً از بسیاری جهات سیستمی که در ایران جاافتاده به‌درستی کار نمی‌کند. زیباکلام مهم‌ترین مسیله در ایران را دموکراسی و آینده آن در کشور توصیف کرد و گفت: «گذار به دموکراسی» در بطن تحولات سیاسی آینده ایران قرار دارد. این استاد دانشگاه تهران اذعان داشت که بسیاری از ایرانیان با او موافق نیستند و می‌گویند شما دارید همان اشتباهی را مرتکب می‌شوید که در دوران اصلاحات و زمانی که محمد خاتمی رییس‌جمهور بود مرتکب شدید. آنان اصلاح‌طلبان را متهم می‌کنند که هیچ توجهی به اقتصاد نکردند و همّ و غم خود را مصروف توسعه سیاسی ساختند. آنان می‌گویند شما اکنون نیز روی تحولات سیاسی متمرکز هستید. صادق زیباکلام تاکید کرد که بااین‌همه او هیچ گزینه‌ای غیر از پرداختن به توسعه سیاسی سراغ ندارد. زیباکلام معتقد است فارغ از اینکه چه‌کارهایی برای اقتصاد انجام شود نمی‌توان انتظار تغییرات و یا اصلاحات عمده‌ای را در عرصه اقتصاد کشور داشت و دلیل آن نیز سیاسی است. به گفته وی، روحانی در سه سال و نیمی که از عمر دولتش می‌گذرد در امور اقتصادی با ناکامی روبرو شده است. وی به‌طور نمونه به میزان بیکاری در کشور اشاره کرد و گفت: شمار جوانان بیکار قبل از دولت روحانی بین 5 تا 6 میلیون نفر بود و به عقیده من این تعداد نه‌تنها کاهش نیافته بلکه افزایش نیز نشان داده است. بااین‌همه وی گفت که نباید دولت روحانی را به خاطر مشکلات اقتصادی سرزنش کرد چراکه بخش بزرگی از اقتصاد کشور توسط نهادها و بنیادهایی اداره می‌شود که خارج از کنترل قوه مقننه و دولت منتخب مردم هستند. زیباکلام اصلاح اقتصاد کشور را مستلزم اصلاحات سیاسی می‌داند تا دولت بتواند بر این نهادها و بنیادها کنترل داشته باشد. زیباکلام اظهار داشت که در رابطه با مسیله توسعه و تحول سیاسی دو مکتب فکری در ایران وجود دارد: کسانی که می‌گویند هیچ امید واقع‌بینانه‌ای برای انجام اصلاحات در محدوده نظام کنونی وجود ندارد و قدم برداشتن در این راه اتلاف وقت است. گروه دوم کسانی هستند مانند من که می‌گویند ما هیچ گزینه دیگری پیش رو نداریم به‌جز آنکه در راه اصلاحات گام برداریم هرچند این حرکت آهسته باشد. صادق زیباکلام پیش‌بینی کرد که در صورت سرنگونی نظام کنونی ایران وضعیت به‌مراتب بدتر ازآنچه امروز هست خواهد شد و حتی شاهد وضعیتی بدتر از افغانستان، عراق و سوریه امروز خواهیم شد. به گفته وی، اگر درجه آزادی در ایران امروز 10 تا 12 واحد از حداکثر 20 واحد باشد بعد از سرنگونی نظام، این میزان به 2 تا 3 واحد تقلیل خواهد یافت. زیباکلام علت خوش‌بینی خود را به آینده کشور پیشرفت‌هایی در عرصه سیاسی و اجتماعی دانست که به گفته وی در این 37 سال شاهدش بوده‌ایم. وی به‌طور نمونه به تعداد زندانیان سیاسی در پایان دوره شاه اشاره کرد و گفت در آن زمان که ایران 30 تا 32 میلیون نفر جمعیت داشت شمار زندانیان سیاسی حدود 5000 نفر بود اما اکنون‌که جمعیت کشور حدود 80 میلیون نفر است شمار زندانیان سیاسی بیش از 100 نفر هم نیست! وی گفت در سال 1357 که انقلاب شد ما در ایران روزنامه غیردولتی نداشتیم اما امروز حداقل 6 روزنامه در ایران فعال‌اند ازجمله اعتماد و شرق که هیچ وابستگی دولتی ندارند‌. در همان سال انقلاب از 100 هزار دانشجو در کشور تنها 20 درصدشان مونث بودند حال‌آنکه امروز صاحب 4 میلیون دانشجو هستیم که 60 درصد آن‌ها زن هستند. با همه این تفاصیل، زیباکلام اعتراف کر...

بسمه‌تعالی سرور مکرم جناب آقای حاج حسین شریعتمداری مدیرمسیول روزنامه وزین کیهان زیدت توفیقاته با سلام و تحیات رجاء واثق دارم که جنابتان در جریان استنکاف حقیر از پای گذاردن بر روی پرچم‌های آمریکا و اسراییل هستند. آنچه مرا بر آن داشت تا این چند سطر را به محضر بزرگوارتان مرقوم دارم، استقبال ستایش‌انگیز و باورنکردنی کسر قابل‌توجهی از هم‌میهنانمان از آن حرکت بود. جناب شریعتمداری عزیز، ای‌کاش وسیله‌ای می‌بود تا بنده می‌توانستم ستایش‌های مردم را به شما نشان می‌دادم. شگفت‌انگیزتر آنکه بسیاری از آن‌ها جوانان و نسل‌های بعد از انقلاب بودند؛ یعنی نسلی که تا چشم بازکرده در معرض حملات شبانه‌روزی علیه آمریکا قرار داشته. نسلی که شرح جنایات آمریکا علیه کشورش از تریبون‌های رسمی و غیررسمی کشور منظما به او یادآوری می‌شده. نسلی که از خردسالی و وقتی پای به نخستین نهاد اجتماعی بیرون از خانه گذارده و وارد مدرسه می‌شود «مرگ بر آمریکا» قبل از تعلیم و تربیت به وی آموخته می‌شود؛ و همچنان که بزرگ‌تر می‌شود، یک‌ لحظه تبلیغات ایدیولوژیک «آمریکاستیزی» او را رها نمی‌سازد؛ اما آنچه برای من شگفت‌انگیز و باورنکردنی بود اتفاقاً تمجید و احترام این نسل به اقدامم در خودداری از اهانت به پرچم آمریکا بود. شاید اگر کسی بگوید که «ازقضا سرکنگبین صفرا فزوده» و آن‌همه تبلیغات یک‌سویه، مغرضانه، عاری از حقیقت و آکنده از تحریف علیه آمریکا نتایج عکس به بار آورده، سخنی به‌گزاف نرفته. بنده انتظار ندارم که به‌واسطه استقبال مردم از عمل بنده جنابعالی تغییر رویه دهید؛ اما اگر می‌دیدید زنان و مردانی را که در کوچه و برزن با دیدن بنده به طرفم آمده و چگونه از اقدامم ستایش و قدردانی می‌کردند، دست‌کم این پرسش برایتان پیش می‌آمد که چرا مردم مثل گذشته‌ها، مثل سال دهه نخست انقلاب که «مرگ بر آمریکا» را باور کرده بودند، دیگر خریدار آن نیستند؟ یا دست‌کم بسیاری از اقشار و لایه‌های تحصیل‌کرده‌تر جامعه، جوانان، دانشجویان، نویسندگان، فعالین سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، مدنی و... دیگر مثل گذشته‌ها حاضر نیستند زیر بیرق آمریکاستیزی، استکبارستیزی، غرب‌ستیزی، صدور انقلاب، نابودی اسراییل و...اجتماع نمایند؟ جناب شریعتمداری عزیز و بزرگوار، نسل جدید نمی‌دانند اما من و شما می‌دانیم که مبارزه علیه رژیم شاه و انقلاب اسلامی نه به قصد دشمنی با آمریکا بود، نه نابودی اسراییل و نه به‌منظور صدور انقلاب. بلکه برای تحقق اهداف و آرمان‌های دمکراتیک بود. خواسته‌های مردمی که علیه رژیم شاه بپا خاسته بودند عبارت بودند از آزادی زندانیان سیاسی، آزادی بیان، آزادی قلم، لغو سانسور، انتخابات آزاد، حاکمیت قانون و این دست مطالبات؛ اما بنا بر دلایلی که ظرف 37سال گذشته کمتر بررسی و پژوهشی در خصوص آن صورت گرفته، امواج نیرومند گفتمان «آمریکاستیزی»، «غرب‌ستیزی»، «استکبارستیزی»، «رسالت نابودی اسراییل» و «صدور انقلاب» به‌سرعت در ماه‌های نخست بعد از انقلاب بدل به گفتمان غالب نظام شد و با همان سرعتی که ظاهرشده بود گفتمان اصلی انقلاب را به حاشیه راند. شالوده این گفتمان دشمنی با غرب و آمریکا می‌بود و به همین خاطر آمریکاستیزی بدل به روح و جسم ایران اسلامی شد. دشمنی با آمریکا هم ترسیم‌کننده سیاست خارجی ما شد وهم تعیین‌کننده روابط ما با همسایگانمان. در عرصه داخلی هم آمریکاستیزی فرمان هدایت نظام و جهت‌گیری‌های آن را به دست گرفت. به‌گونه‌ای‌ که هیچ جریانی که قایل به دشمنی با آمریکا نمی‌بود عملاً نمی‌توانست جایی در مدیریت اجرایی کشور داشته باشد. طبیعی می‌بود که لازمه پیشبرد گفتمان «آمریکاستیزی» باور به وجود یک دشمنی و تضادی بنیادی و نهادینه‌شده میان نهضت اسلامی از آغاز حرکت آن توسط مرحوم امام خمینی در اوایل دهه1340 با آمریکا می‌بود. این تضاد سپس در دوران انقلاب ادامه یافته و بعد از انقلاب گسترده‌تر و کینه‌توزانه‌تر هم می‌شود. حسب روایت رسمی نظام، آمریکا از فردای انقلاب بنای دشمنی با ما را گذارده و توطیه‌های گوناگونی علیه انقلاب تدارک می‌بیند: نفوذ لیبرال‌ها در دولت موقت؛ انتخاب بنی‌صدر؛ ضبط اموال و دارایی‌های ایران در آمریکا؛ طراحی کودتای نظامی؛ به راه انداختن جنگ‌های داخلی در کردستان، خوزستان و مناطق سنی نشین؛ حمله نظامی طبس؛ بردن شاه سابق به آمریکا به‌منظور طراحی بازگشت وی(تکرار سناریوی 28مرداد سال 32)؛ ترور و بمب گزاری توسط سازمان مجاهدین؛ به راه انداختن 8سال جنگ تحمیلی با عراق توسط صدام که عامل و دست‌نشانده آمریکا بود(و البته کمک‌های تسلیحاتی و اطلاعاتی به صدام در طول جنگ)؛ زدن هواپیمای ایرباس ایران؛ تلاش در پیاده نمودن الگوی بانک جهانی در دوران سازندگی؛ تهاجم فرهنگی؛ ناآرامی‌های 18تیر78 و فتنه بزرگ 88؛ به راه انداختن طالبان...

بسمه‌تعالی نظارت شورای نگهبان بر نمایندگان مجلس خلاف قانون اساسی است سرور عزیز و مکرم جناب آقای دکتر عباسعلی کدخدایی استاد ارجمند حقوق دانشگاه تهران و سخنگوی شورای محترم نگهبان با سلام و تحیات، از پشت انتخابات مجلس دهم در اسفندماه1394 که علیرغم ردصلاحیت‌های گسترده نامزدهای اصلاح‌طلب، «امیدی»ها توانستند در بسیاری از حوزه‌ها ازجمله در تهران آن نتایج شگفت‌انگیز را رقم بزنند، موضوع «نظارت مستمر بر عملکرد نمایندگان مجلس در طول دوره نمایندگی‌شان» مطرح شده است. اینکه آیا شورای محترم نگهبان می‌بایستی «نظارت» را برعهده بگیرد یا نهاد دیگری، فرع بر مسیله اصلی است. مهم اصل موضوع «نظارت مستمر بر نمایندگان» است، صرف‌نظر از آن‌که کدام نهاد یا دستگاه می‌بایستی متولی آن باشد. جناب دکتر کدخدایی عزیز من روی سخنم در اینجا با حضرت‌عالی نه به‌عنوان سخنگوی شورای محترم نگهبان بلکه به‌عنوان یک استاد حقوق و همکار دانشگاهی‌ام در دانشکده حقوق می‌باشد. فصل ششم قانون اساسی‌مان از اصول 62تا90 پیرامون قوه مقننه، مجلس شورای اسلامی و حدود اختیارات، وظایف و مسیولیت‌های نمایندگان مجلس می‌باشد. حتی یک‌بار در این 28 اصل کلامی و سخنی چه مستقیم و چه غیرمستقیم، تصریحاً یا تلویحاً یا به هیچ شکل و صورت دیگری پیرامون ضرورت یا لزوم «نظارت بر نمایندگان مجلس در طی دوره نمایندگی‌شان» چه از جانب شورای محترم نگهبان و چه از جانب هیچ دستگاه و نهاد دیگری نرفته است. ایضاً در9 اصلی که وظایف و مسیولیت‌های شورای محترم نگهبان تشریح شده باز هیچ سخنی در خصوص وظیفه آن شورا مبنی بر «اعمال نظارت در طی دوره چهارساله نمایندگان» به میان نیامده. به‌عنوان یک استاد رشته حقوق، از کجای این مجموعاً 37 اصلی که پیرامون شرح وظایف و مسیولیت‌های مجلس و شورای محترم نگهبان می‌باشد جنابعالی یا اعضاء محترم شورای نگهبان لزوم یا ضرورت «نظارت بر نمایندگان مجلس» را استنباط می‌فرمایید؟ اتفاقاً و برعکس نظر جنابعالی که اصرار بر لزوم نظارت بر نمایندگان مجلس دارید، دست‌کم دو اصل از وظایف نمایندگان مجلس در تناقضی آشکار با دیدگاه حضرت‌عالی قرار می‌گیرند. اصل76 قانون اساسی اشعار می‌دارد: «مجلس شورای اسلامی حق تحقیق و تفحص در تمام امور کشور را دارد.» اصل 86 اشعار می‌دارد: «نمایندگان مجلس در مقام ایفای وظایف نمایندگی در اظهارنظر و رای خود کاملاً آزادند و نمی‌توان آن‌ها را به سبب نظراتی که در مجلس اظهار کرده‌اند یا آرایی که در مقام ایفای وظایف نمایندگی خود داده‌اند تعقیب یا توقیف کرد». جناب دکتر کدخدایی عزیز قانون اساسی صراحتاً می‌گوید «نماینده مجلس را در مقام ایفای وظایف نمایندگی‌اش نمی‌توان مورد پیگرد قرارداد». چگونه با قرار دادن یک شمشیر داموکلس تحت عنوان «نظارت مستمر» در بالای سر نمایندگان می‌توان انتظار داشت که آنان هراسی نداشته باشند و همچنان قرص و استوار از آنچه فکر می‌کنند برحق است به دفاع برخیزند؟ اساساً چه ضرورتی و چه نیازی بر «نظارت مستمر» بر نمایندگان می‌رود؟ طبیعی است هر نماینده‌ای که مرتکب خطایی شود که مصداق نقض قانون را پیدا کند، در حال حاضر هم قوه قضاییه همانند یک شهروند معمولی با آن نماینده برخورد می‌نماید. واضح است که مراد شورای نگهبان از «نظارت مستمر» این دست کنترل‌ها و نظارت‌ها نیست بلکه هدف «نظارت سیاسی» است. مراد آن است که نمایندگانی که توانسته‌اند از چفت‌وبست‌های شورای نگهبان عبور کرده و به مجلس راه یابند نتوانند آن‌گونه که می‌خواهند آزادانه و مستقل رفتار نمایند. جناب دکتر کدخدایی عزیز بخش عمده‌ای از توان، استقلال، جسارت و شهامت مجلسیان را مع‌الاسف شورای نگهبان به‌تدریج از طریق به‌کارگیری ناصواب «نظارت استصوابی» و ردصلاحیت‌های فراقانونی از بین برد. تتمه آن را هم بنا دارید با اهرم «نظارت مستمر» از میان بردارید. حاصل این راه و روش‌ها آن خواهد شد که بجای «مدرس»ها، «مستوفی‌الممالک»ها، «موتمن‌الملک»ها، «مصدق»ها و «مهدی بازرگان"ها، «وکیل الدوله»ها به مجلس راه می‌یابند که تنها هنرشان «بله قربان» گویی است و تنها دغدغه‌شان آن است که جوری سخن نگویند و یا موضع‌گیری نکنند که نامشان در لیست سیاه شورای نگهبان برود و در دور بعدی «رد صلاحیت»شوند. جنابعالی بارها فرموده‌اید که «در همه نظام‌ها به‌هرحال یک سازوکاری برای کنترل نامزدهای انتخاباتی وجود دارد. در ایران هم تحت عنوان نظارت استصوابی است.» حضرت‌عالی سال‌ها در فرانسه تحصیل می‌کردید، کدام نهاد در انتخابت آن کشورمی گفت این افراد صلاحیت نامزد شدن ندارند؟ هیچ تردیدی به خودتان راه ندهید که مردم‌سالاری را هر طور که تعریف کنیم، «نظارت استصوابی» در تناقضی فاحش با آن قرار می‌گیرد. همان استدلال کاذب را که «در سایر کشورها هم بال...

بسمه‌تعالی استاد ارجمند جناب آقای دکتر محمدرضا مخبر دزفولی دبیر ارجمند شورای عالی محترم انقلاب فرهنگی با سلام و تحیات، همان‌طور که مستحضر هستید چند سالی می‌شود که پدیده نگارش و فروش پایان‌نامه، مقالات ISI‌، مقالات علمی پژوهشی، انجام تحقیقات دانشگاهی، ترجمه و سایر اموری که جنبه‌ تحقیقات دانشگاهی و آکادمیک پیدا می‌کنند متاسفانه به‌صورت یک امر رایج و جاافتاده در جامعه ما درآمده است. در پیاده‌رو جلو دانشگاه تهران ده‌ها نفر با تابلو اعلانات سرگرم تبلیغ این موضوعات هستند. ایضاً در جلو دانشگاه‌های بزرگ دیگر. افزون بر این دست تبلیغات، صدها آگهی‌های ازاین‌دست بر درودیوارهای اطراف دانشگاه‌ها و فضاهای آموزش عالی خودنمایی می‌کنند. فی‌الواقع برخی از فارغ‌التحصیلان خوش‌فکر و بااستعدادترمان سال‌هاست که از این طریق ارتزاق می‌کنند. البته اینکه شورای عالی انقلاب فرهنگی سرانجام به فکر برخورد با این موضوع افتاده امر بسیار مبارکی است؛ اما تدبیر و چاره‌جویی‌تان به‌عنوان بالاترین نهاد و مرجع فرهنگی نظام انسان را مبهوت می‌سازد. اگرچه باورنکردنی است، اما دبیر و سخنگوی شورای عالی انقلاب فرهنگی که از صدر تا ذیل مسایل فرهنگی، آموزشی و تحقیقاتی کشور از سطح ابتدایی تا دانشگاه‌های کشور را برنامه‌ریزی، سیاست‌گذاری و تصمیم‌گیری می‌نماید، علت به وجود آمدن این بحران یا پدیده را این‌گونه توصیف فرموده‌اند: «برداشت این است که این جریان سازمان‌یافته و طراحی‌شده با پشتیبانی خارجی‌ها و عناصر مسیله‌دار و برخی اوقات هم به‌وسیله عناصر غافل، نادان و ناآگاهی به راه افتاده است». و بالطبع وقتی این جریان یک «توطیه طرح‌ریزی‌شده توسط خارجی‌ها» می‌باشد راه‌حل شورای عالی انقلاب فرهنگی هم مشخص است. فرموده‌اید: «مقرر شد با همکاری وزارت کشور، قوه قضاییه برخورد لازم را داشته باشد. ...» جناب آقای دکتر مخبر دزفولی عزیز؛ جنابعالی نظرات بنده را در مورد شورای عالی انقلاب فرهنگی می‌دانید. بنده اولین مشکلم با شورا جایگاه حقوقی آن می‌باشد. در هیچ بخشی از قانون اساسی نه نامی از نهادی به نام شورای عالی انقلاب فرهنگی آمده، نه ذکری از اعضای آن رفته و نه شرح وظایف و مسیولیت‌های چنین نهادی تعریف شده. مشکل بعدی‌ام با شورا مشخص نبودن پاسخگویی آن در قبال سیاست‌ها و تصمیماتش است. آیا این امکان یا احتمال وجود ندارد که تصمیمات شورا ممکن است موجه و درست نباشند؟ در آن صورت تصمیمات شورا چگونه و توسط کدام نهاد مورد ارزیابی قرار می‌گیرند؟ شورا به چه نهادی پاسخگو می‌باشد؟ در یک نظام مردم‌سالاری هر نهادی که درآمد آن از محل بودجه عمومی کشور می‌باشد، هم به‌واسطه بودجه‌ای که از محل درآمد عمومی دریافت می‌کند و هم در قبال قدرت و اختیاراتی که از آن برخوردار است می‌بایستی به یک‌نهادی پاسخگو باشد که این نهاد معمولاً پارلمان می‌باشد. شورای عالی انقلاب فرهنگی نه به‌واسطه بودجه‌ای که دریافت می‌دارد و نه در قبال تصمیمات، سیاست‌ها و اختیاراتش به هیچ کجا پاسخگو نیست. اگر تصمیماتش درست باشند (که انشاالله هستند)، بسیار عالی است و دستشان درد نکند؛ اما اگر خدای‌ناکرده تصمیمات و سیاست‌های اجرایی شورا با ضعف‌ها و اشکالاتی همراه باشد، در کجا و در کدام نهاد امکان بررسی و ارزیابی از تصمیمات شورا وجود دارد؟ ظاهراً فرض بر این است که این نهاد دانای مطلق است و مصون از خطا. لذا هرگز در اخذ تصمیمات و سیاست‌گذاری‌هایش خطایی اتفاق نمی‌افتاد؛ که البته اگر امثال تصمیم به تاسیس «دانشگاه ایرانیان» (به زعامت آقای احمدی‌نژاد در دوران ریاست‌جمهوری‌شان) نمی‌بود شاید می‌شد «خطاناپذیر» بودن آن را باور کرد. تصمیم جلسه 786 مورخ 27مهرماه آن شورا که در مورد مواجهه با «فروش مقالات، انجام رساله و...» اتخاذ شده تردیدهای جدی در خصوص مبرا بودن شورای عالی انقلاب فرهنگی از «خطا» به وجود می‌آورد. اینکه به راه افتادن بازار خریدوفروش مقاله، نگارش رساله و تهیه و انجام تحقیقات دانشگاهی را یک توطیه خارجی بدانیم؛ و درنتیجه راه‌حل آن را هم در برخورد نیروی انتظامی (وزارت کشور) و مجازات توسط قوه قضاییه بدانیم، نشان می‌دهد که شورا نه اساساً درک درستی از چگونگی به وجود آمدن این پدیده دارد و نه آگاهی از ریشه‌های عمیق‌تر این ناهنجاری گسترده در دانشگاه‌های کشور؛ و درنتیجه تصور می‌کند که با گرفتن، زدن و بستن، مسیله ریشه‌کن خواهد شد. این اظهارات حضرت‌عالی به‌وضوح نشان می‌دهد که متاسفانه شورای عالی انقلاب فرهنگی به‌عنوان متولی و همه‌کاره آموزش عالی کشور، چقدر از واقعیات مسایل آمورش عالی و دانشگاه‌های کشور به دور است. واضح هم است که چرا در مواجهه با این پدیده جنابعالی به دنبال «تیوری‌های توطیه» و «فرضیه‌های دایی جان ناپلیونی» رفته‌اید. در همان مصاحبه می‌فرمایی...

سخنرانی صادق زیباکلام در دانشگاه علم و صنعت سوم آبان 1395: 13 آبان و آمریکاستیزی

دو، سه سال پیش بود و در دانشگاه گرگان سخنرانی داشتم. هفته بعد از سخنرانی‌ام آغاز محرم بود. حسب معمول تجمعات دانشجویی در این سال‌ها، برنامه با یک کلیپ آغاز می‌شد. هر بار که در طول کلیپ چهره‌های «سید ممنوع‌التصویر» و یا «سمبل اشرافیت» ظاهر می‌شدند سالن یکپارچه غرق در ابراز احساسات می‌شد. ایضاً تصاویر دو نخست‌وزیر سرسپرده، اولی «عامل پنهانی انگلیس» در جریان نهضت ملی شدن نفت و دومی،«عامل نفوذی آمریکا» بعد از انقلاب که ظاهر می‌شدند باز دانشجویان جاهل، ناآگاه و فریب دشمن را خورده، با کف زدن‌های بیشتر ابراز احساسات می‌کردند. کلیپ که تمام شد من به پشت تریبون رفتم و بی‌مقدمه به دانشجویان فریب‌خورده گفتم «من دین و ایمان درست‌وحسابی ندارم، اما به حرمت فرارسیدن محرم و اباعبدالله(ع) می‌خواستم ازتان خواهش کنم امشب را برمن منت نهید و کف نزنید ». جالبه که دانشجوها هم که فریب‌خورده بودند، باز دومرتبه و این بار توسط من هم فریب خوردند و تا آخر برنامه آن شب کف نزدند. آن شب در فرودگاه گرگان یا بقول امروزی‌ها گلستان منتظر طیاره بودم که دیدم خبرگزاری‌های «تسنیم » و «فارس» که انصافاً در خبررسانی سمبل و اسوه تقوا، صداقت و امانت‌داری هستند تیتر زده بودند «صادق زیباکلام در دانشگاه گرگان گفت دین و ایمان ندارد». فردا شبش هم الگو، الهه و رب‌النوع دیگر صداقت، تعهد و پایبندی به حقیقت، 20.30 همان مطلب را بازگو نمود. بیخود نیست که 20.30 «بی‌بی‌سی فارسی» و «من و تو» را سکه یک پول و عملاً تعطیل شون کرده. بگذریم. پریشب در دانشگاه بوعلی در بلاد همدان باز بساط پهن کرده بودم؛ باز ایام عزاداری اباعبدالله(ع) بود و بازنشان دادن کلیپ و باز ظاهر شدن «فتنه گران» و همکاران «جورج سوروس یهودی صهیونیست» و باز غریو کف زدن‌ها و ابراز احساسات دانشجویان بازی‌خورده؛ و باز پشت میکروفن که قرار گرفتم از دانشجویان خواستم به حرمت این ایام کف نزنند. در حدود یک ساعت و اندی کف نزدند؛ اما در سه‌ربع آخر و زمانی که پرسش و پاسخ‌ها شروع شد جوشش غلیان احساساتشان بر تقاضای من چربید و کف زدن‌ها به راه افتاد. نصف شب که داشتم توی راه برمی‌گشتم از خودم پرسیدم ما واقعاً به کدام سمت و سوء داریم می‌رویم؟ یک‌زمانی بود که در دانشگاه‌های ما و برای دانشجویانی که تعلق‌خاطری به اسلام داشتند مرحوم آیت‌الله طالقانی، مهندس مهدی بازرگان، محمدتقی شریعتی، دکتر علی شریعتی، مرتضی مطهری، علامه محمدتقی جعفری، آیت‌الله بهشتی، عبدالکریم سروش و این دست متفکرین جلوداری فکری می‌کردند؛ اما امروز کدامین چهره‌ها جایگزین آن‌ها شده‌اند؟ نگاهی به شماری از مداحان، خطباء و روحانیون رسمی، انسان را به این فکر، یا درست‌تر گفته باشم، با این پرسش روبرو می‌سازد که جای بازرگان، شریعتی، مطهری طالقانی، استاد جعفری و... را چه کسانی توانسته‌اند پر کنند؟ ایام به کام باد صادق زیباکلام سی‌ام مهرماه یک هزار و سیصد و نودوپنج ...

نسیم بیداری شماره 19 – مرداد 1390 حکایت یا سرنوشت مجاهدین خلق یکی از تلخ‌ترین تراژدیهای تحولات سیاسی و اجتماعی ایران معاصر می‌باشد. هیچ‌چیز مثبت و ارزندهای در داستان مجاهدین نیست. هرچه هست، مصیبت و سوگنامه و تراژدی یک ملت است؛ چه بسیاری از شخصیت‌هایی که توسط مجاهدین ترور شدند و چه بسیاری از نیروهای خود مجاهدین. بررسی چهره‌ها و شخصیت‌هایی که بعد از انقلاب به دست مجاهدین ترور شدند حکایت از آن دارد که شماری از معتدل‌ترین و میانهروترین نیروها به دست آنان از بین رفتند. چه از بابت نیروهایی که از هر دو طرف پرپر شدند و چه از بابت خسارت هنگفتی که تراژدی مجاهدین بر روند رشد و توسعه دمکراسی بر ایران وارد کرد. بدون هیچ تردیدی یکی از عوامل مهمی که جلوی رشد و توسعه سیاسی بعد از انقلاب را گرفت و مانع جدی شد برای تحقق آزادی و دموکراسی که بزرگ‌ترین آرمان‌های انقلاب اسلامی به شمار می‌رفت عملکرد مجاهدین بود. سخنی به‌گزاف نرفته اگر ادعا شود که اساساً انقلاب اسلامی به خاطر ایجاد یک نظام دموکراتیک، قانون‌گرا، مردمی و آزاد در ایران به وجود آمده بود. مع‌الاسف ترورها و در سطحی عمیق‌تر عملکرد سازمان مجاهدین یکی از عمده‌ترین موانع تحقق آن آرمان‌ها گردید. مجاهدین باعث شدند تا خشونت در ایران بعد از انقلاب به مهم‌ترین ابزار سیاسی تبدیل شود. درعین‌حال و از سویی دیگر شماری از متدین‌ترین، تحصیل‌کرده‌ترین و متعهدترین نیروهای سیاسی جوان ایران نیز در قالب اعضا و هواداران سازمان نیز قربانیان دیگر آن خشونت شدند. به بیان ساده‌تر، چه نیروهایی که به دست مجاهدین از بین رفتند و چه نیروهای خودشان، جملگی هزینه هولناکی بود که به ایران و این مملکت وارد شد. وقتی انسان نیروهای ارزشمندی را که توسط مجاهدین ترور شده و از بین رفتند را با نیروهای خود مجاهدین که اعدام شدند جمع می‌کند و به حاصل جمع ضربه هولناکی که عملکرد مجاهدین به نهال تازه شکفته شده آزادی و دموکراسی در کشور بعد از انقلاب وارد نمود را اضافه می‌کند، می‌رسیم به همان جمله نخستین این یادداشت: سرنوشت مجاهدین یکی از تلخ‌ترین و دردناک‌ترین فصول تاریخ معاصر ایران است؛ اما چرا چنین شد و ریشه‌های این تراژدی اسفبار را در کجا می‌بایستی جستجو نمود؟ یکی از پیامدها و مصیبت‌هایی که استبداد و دیکتاتوری رژیم پهلوی در ایران به وجود آورد و یا یکی از مصیبت‌های توسعه‌نیافتگی ایران عصر پهلوی را می‌بایستی در ظهور گروه‌هایی سراغ گرفت که از اوایل دهه1340 و بعد از سرکوب خونین قیام و اعتراضات 15خرداد1342 به سمت‌وسوی مشی مبارزه مسلحانه رفتند. در هر جامعه توسعه‌یافته‌ای تظاهرات خیابانی از ناحیه ناراضیان، منتقدین و مخالفین امری بدیهی است که هر از گاهی اتفاق می‌افتاد؛ اما در جامعه توسعه‌نیافته و عقب‌مانده ایران در دهه1340 و حاکمیت حکومتی که خود را کامل و مخالفین خود را برعکس مزدور، خاین، مرتجع، وابسته و فریب‌خورده می‌پنداشت، نگاه به معترضین سیاسی این‌گونه نبود. در جوامع توسعه‌یافته تظاهرات خیابانی معترضین را با ماشین‌های آب‌پاش یا حداکثر با گاز اشک‌آور متفرق می‌کنند؛ اما در جامعه‌ عقب‌مانده ایران تظاهرات معترضینی را که در روزهای 14و15خرداد1342 و به دنبال بازداشت مرحوم امام خمینی در قم به خیابان‌ها ریخته بودند را با زره‌پوش، تانک و مسلسل متفرق کردند. عقب‌ماندگی که شاخ و دم ندارد. رژیمی که علیرغم همه ادعاهای پیشرفت و ترقی، مردمش را که برای تظاهرات به خیابان‌ها آمده بودند به گلوله می‌بندد آیا مظهر عقب‌ماندگی سیاسی و اجتماعی نبود؟ سرکوب قیام 15خرداد سال1342 سبب شد تا بسیاری از مبارزین و مخالفین جوان‌تر رژیم شاه به این جمع‌بندی برسند که به‌جز مشی مسلحانه راه دیگری برای مبارزه با این رژیم نمانده است. آن «پیرمرد» روشن‌ضمیر، آزادی‌خواه، عاقل و متدین در دادگاهش در همان سال‌ها گفته بود که ما آخرین کسانی هستیم که با دست‌خالی و در چارچوب قانون، خواسته و حرفمان را می‌زنیم اما شما (رژیم پهلوی) نگذاشتید و ما را به اتهام «اقدام علیه امنیت کشور» به محاکمه کشاندید و روانه زندان کردید. مبارزین بعد از ما دست‌خالی به میدان نخواهند آمد. پیش‌بینی که به‌زودی اتفاق افتاد. آنچه مرحوم بازرگان نگفت آن بود که این رخداد فقط در یک جامعه توسعه‌نیافته و عقب‌مانده اتفاق می‌افتد که مردمانی را که در اعتراض به بازداشت رهبر مذهبی‌شان به خیابان آمده و اعتراض می‌کنند را آن‌گونه به گلوله می‌بندند. به‌هرروی آن کشتار سبب شد تا شماری از مبارزین به سمت مبارزه مسلحانه بروند. در میان آن‌ها هم اسلام‌گرایان بودند و هم چپ‌ها که آن زمان جملگی مارکسیست بودند. از میان گروه‌های مذهبی که بعد از سال1342 تشکیل شده و به سمت مبارزه مسلحانه رفتند، تنها سازمان مجاهدین موفق شد تا تشکیلات متناسب به راه ا...

فایل ویدیویی منتشر شده درباره محرم را در آدرس ذیل مشاهده کنید: http://www.aparat.com/v/hEGld

نقد روزنامه اعتماد به قلم محسن شکوهی درباره فصل آخر کتاب تولد اسراییل http://zibakalam.com/news/2290 متن کامل پاسخ صادق زیباکلام به یادداشت روزنامه اعتماد http://zibakalam.com/news/2291 فایل صوتی فصل چهاردهم(فصل پایانی) کتاب تولد اسراییل با صدای نویسنده کتاب صادق زیباکلام: http://shenoto.com/podcast/5053 فایل صوتی را علاوه بر آدرس فوق از کانال تلگرام دانلود کنید: https://telegram.me/sadeghZibakalam/1035 فایل متنی فصل چهاردهم را از آدرس ذیل دانلود کنید: https://telegram.me/sadeghZibakalam/1036

فصل 14(فصل پایانی) کتاب تولد اسراییل فایل متنی فصل چهاردهم را از آدرس ذیل دانلود کنید: https://telegram.me/sadeghZibakalam/1036

مقدمه فصل چهاردهم (فصل آخر) کتاب تولد اسراییل با صدای نویسنده کتاب صادق زیباکلام

داستان طوبی خانوم را در آدرس ذیل بشنوید: http://shenoto.com/podcast/4871

طوبی خانوم با صدای نویسنده: صادق زیباکلام

فصل سیزدهم کتاب تولد اسراییل را از آدرس ذیل دانلود کنید https://telegram.me/sadeghZibakalam/991 فصل‌های اول تا دوازدهم کتاب تولد اسراییل را از آدرس ذیل دانلود کنید: https://telegram.me/sadeghZibakalam/988

فایل صوتی سخنرانی صادق زیباکلام در شهر کتاب پاسداران 10 شهریور 1395

صادق زیباکلام، استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران در گفتگو با بخش فارسی رادیو بین‌المللی فرانسه درباره ممنوعیت برگزاری کنسرت‌های موسیقی در مشهد و در برخی شهرهای دیگر به دو وجه فقهی-شرعی و قانونی این موضوع اشاره می‌کند و می‌گوید یک مجتهد و حتی یک فقیه نمی‌توان و نباید به خود اجازه دهد که فراتر از قوانین حاکم بر نظام جمهوری اسلامی درباره یک موضوع اجتماعی اتخاذ تصمیم کند. نحوه برگزاری کنسرت‌های موسیقی با توجه به قوانین حاکم بر جمهوری اسلامی تعریف شده و صدور مجوز برای اجرای آن به عهده دولت و وزارت ارشاد گذاشته شده است. صادق زیباکلام به عملکرد بسیار ضعیف علی جنتی دراین‌باره اشاره می‌کند و می‌گوید درصورتی‌که هر مجتهدی بخواهد با اتکا به نظر شخصی بدعت تازه‌ای گذاشته و قوانین کشور را نقض کند، اوضاع کشور آشفته شده و سنگ روی سنگ بند نخواهد شد. او تاکید می‌کند که قانون اساسی کشور این اجازه را به هیچ مجتهد و یا فقیهی نمی‌دهد که نظر خود را برخلاف قانون اعمال کند. صادق زیباکلام همچنین می‌گوید که چرا آقای علم الهدی در زمان ریاست جمهوری آقای احمدی‌نژاد چنین رویکردی را اعمال نمی‌کرد و به‌یک‌باره در زمان ریاست جمهوری آقای روحانی فریاد وا فرهنگا و از بین رفتن حریم شریعت را سر داده است. صادق زیباکلام در پشت‌صحنه این رویکرد تازه تندروها در نظام اسلامی، مخالف‌های سیاسی سازمان‌یافته علیه دولت آقای حسن روحانی را می‌بیند...

27 مرداد 1395

مناظره سیاسی خبرآنلاین برای بررسی دیدگاه‌های مطرح شده درباره واقعه 28مرداد سال32 برگزار شد و محمود کاشانی فرزند آیت‌الله کاشانی و صادق زیباکلام نظرات خود را راجع به این واقعه تاریخ معاصر ایران مطرح کردند. امید کرمانی‌ها: واقعه 28 مرداد را می‌توان از پررمز و رازترین وقایع تاریخی ایران معاصر خواند که توصیفات متنوع و بعضا متضاد درباره آن مطرح می‌شود. برخی آن را کودتا یا اجرای برنامه‌ دربار با حمایت خارجی برای ساقط کردن نهضت ملی ایران می‌نامند، بعضی به تغییر عادی دولت معتقدند که مصدق شکل دراماتیک و تراژیک به آن داد تا قهرمانانه از عرصه قدرت خارج شود و در مقابل این دو دیدگاه، دیدگاه سومی هم وجود دارد که مربوط به رژیم پهلوی است. رژیم پهلوی تا 25 سال واقعه 28 مرداد 32 را نه کودتا و نه تغییر عادی دولت توصیف می‌کرد بلکه می‌خواست با تبلیغات وسیع القاء کند در این روز قیام ملی مردم برای خروج کشور از بحران اتفاق افتاد. خبرگزاری خبرآنلاین در آستانه شصت و سومین سالگرد 28 مرداد 32 از دکتر محمود کاشانی فرزند آیت الله کاشانی و دکتر صادق زیباکلام دعوت کرد تا دیدگاه‌های یادشده را به نقد و بحث بگذارد. محمود کاشانی پسر آیت الله کاشانی با آوردن اسناد مختلف بر این باور است که مصدق از زمانی که سکاندار دولت شد طرح مرموز و پیچیده انگلستان برای براندازی نهضت ملی ایران را به اجرا درآورد و روز 28 مرداد قدرت را با اراده خود تحویل زاهدی داد. در مقابل زیباکلام معتقد است: مصدق به شکل مردمی از کار برکنار و از قدرت ساقط نشد بلکه تخریب‌های حزب توده، ناامیدی مردم از توانمندی دولت ملی مصدق برای خارج کردن کشور از بحران اقتصادی و هرج و مرج، همدستی آیت الله کاشانی و همفکرانش با دربار و تحریکات انگلیس و آمریکا از جمله عواملی موثر در سقوط دولت ملی مصدق بود. مشروح این مناظره دو ساعته را در ادامه مطالعه فرمایید؛ *** خبرآنلاین:روایت‌هاز از 28 مرداد 32 متفاوت است، از نگاه شما دو بزرگوار 28 مرداد قیام ملی بود یا کودتا؟ کاشانی: باید یک مقدمه کوتاهی بگویم و آن اینکه چرا فقط روز 28 مرداد انتخاب شد چون دوران نخست وزیری مصدق از 10 اردیبهشت سال 1330 شروع شد و پایانش هم برحسب اسناد و مدارک روز 23 مرداد 1332 بود بنابراین این هم یک پرسشی است که چرا فقط روز 28 مرداد و نقطه پایان باید محور بحث ها باشد. احساسم این است که به دلیل تبلیغات یکسویه که در خلال 63 سال گذشته به ویژه بعد از انقلاب انجام شد، یک پیش داوری به جامعه القا شد و خبرنگاران در حقیقت گرفتار این پیش داوری هستند و فقط از روز 28 مرداد سخن می گویند اما چرا رویدادهای با اهمیت 2 سال و 4 ماه نخست وزیری دکتر مصدق و ناکامی نهضت ملی ایران درباره اش بحثی نمی شود. نکته بعد اینکه هر دو احتمال «قیام ملی یا کودتا» قابل اعتراض هستند. من معتقدم 28 مرداد نه قیام ملی بود نه کودتا. خبرآنلاین: آقای دکتر زیباکلام شما بفرمایید چرا روز 28 مرداد جمع نقیضین شده است و همه نوع گمانه، تحلیل و خبر بعضا متضاد درباره آن مطرح می شود؟ زیباکلام:من هم با یک مقدمه صحبتم را شروع می کنم. قبل از انقلاب اسلامی روایت درباره 28 مرداد و نهضت ملی شدن نفت مشخص بود. 28 مرداد در ایران روز قیام ملی و تعطیلی رسمی بود، زندانیان مورد عفو ملوکانه قرار می گرفتند، در واقع روز شادی و شادمانی بود اما در خارج کشور اپوزیسیون، جبهه ملی، انجمن های اسلامی، کنفدراسیون و دیگر جریانات اپوزیسیونی نظر متفاوت داشتند. بعد انقلاب هم روی دیگر این سکه مطرح شد و به شکل دیگری مسیله 28 مرداد هیچ وقت مورد کنکاش و بررسی و مطالعه جدی قرار نگرفت. امروز ما در آستانه شصت و سومین سالگرد سقوط دولت ملی دکتر مصدق هستیم، معتقدم 25 سال قبل از انقلاب و 38 سال بعد از انقلاب هم مسیله نهضت ملی شدن صنعت نفت و سقوط دولت دکتر مصدق مورد بررسی قرار نگرفته است. چند پرسش اساسی مطرح است که هیچ گاه به آنها ورودی نشد. نخست اینکه ما قرارداد با شرکت نفت انگلیس داشتیم نفت ما را می گرفتند و می بردند در مقابلش به ما 16 درصد از مبلغ فروش نفت را می دادند، مدتها بود که ایرانی ها متوجه شده بودند که بین آنچه شرکت نفت دولت انگلستان نفع می برد و آنچه به ما پرداخت می کند، خیلی فاصله زیاد است چون قراردادهایی با کشورهای دیگر بسته می شود که به کشور صاحب نفت بیشتر از ایران پول می دهند بنابراین لغتی در آن سال ها تحت عنوان استیفای حقوق ملت ایران از نفت باب شد و معنایش گرفتن حق ایران و ایرانیان از شرکت نفت انگلستان بود، در سال های 25، 26، 27 تا اواخر دهه 20 و اوایل دهه 30 که نفت ملی شد هر روز استیفای حقوق ملت ایران در موضوع نفت جدی تر شد. اولین حرف من این است که همه متفق هستیم بهترین راه و مناسبترین راه بر...

رادیو فرانسه: حسن روحانی شب گذشته 10 مرداد 1395، در تصمیمی، سهمیه‌های تبعیض‌آمیز جنسیتی آزمون استخدامی را به تعویق انداخت؛ این سهمیه‌ها برای 13دستگاه دولتی درنظر گرفته شده‌اند که با انجام آزمونی در خردادماه تلاش بر استخدام نیرو‌های تازه می‌کنند. با صادق زیبا کلام، استاد علوم سیاسی در دانشگاه تهران، پرسش‌هایی چون چه کسانی مسیول برقراری این تبعیض‌ها هستند و آیا تبعیض خود بی‌عدالتی نیست را مطرح کردم. از او همچنین پرسیدم آیا سپردن مشاغل به افراد کم‌کیفیت به جای زنان شایسته، در همه زمینه‌ها و ازجمله زمینه‌های اقتصادی و اجتماعی، به منافع کشور آسیب وارد نمی سازد؟ صادق زیباکلام می‌گوید، با در نظر گرفتن این که بخش دولتی نخستین بخش استخدام کننده در کشور است، این تبعیض و استخدام های انجام گرفته بر پایه معیارهای دیگری به جز شایسته سالاری بسیار به وضع اقتصادی کشور لطمه وارد آورده است و از این رو واحدهای تولیدی دولتی و یا وابسته به دولت، سودآور نیستند و نمی‌توانند با مشابه ترک، چینی، کره‌ایِ خود، و شماری دیگر از کشورها رقابت کنند. این تصمیمات توسط نمایندگانی در مجلس گرفته می‌شود که خود کارشناسی لازم را ندارند چون صلاحیتشان بر پایه معیارهایی به جز معیارهای تخصصی و علمی تایید شده است. از این روست که بخش‌های دولتی در وضع بدی به سر می برند، در حالی که بخش خصوصی که سهم اندکی در استخدام ها دارد، مسایل جنستی را در نظر نمی‌گیرد و کارشناسی فرد را مد نظر قرار می‌دهد. صادق زیبا کلام می افزاید که به هر رو تعیین سهمیه خود برقراری بی‌عدالتی است.

فایل صوتی با صدای صادق زیباکلام به مناسبت 14 مرداد سالگرد صدور فرمان مشروطیت

روزنامه آرمان 25 اردیبهشت 1395 احسان اسقایی: صحنه انتخابات 96 درایران برای نخستین‌بار بسیار زود‌تر از انتخابات‌های گذشته جلوه‌گیری می‌کند. اصولگرایان تمامی مهره‌های خود را از دست داده‌اند و از سوی دیگر در سه سال گذشته سعی کرده‌اند که عملکرد احمدی‌نژاد را از دامن اصولگرایی بزدایند. برخی اصولگرایان معتقدند که اگر قرار باشد به صورت جدی با روحانی رقابت کنند، چاره‌ای جز حمایت از محمود احمدی‌نژاد ندارند. به بهانه انتخابات ریاست‌جمهوری 96 «آرمان» تصمیم گرفت میزگردی میان صادق زیباکلام استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران وتحلیلگر مسایل سیاسی و عبدالرضا داوری که از چهره‌های نزدیک به رییس‌جمهور سابق است و این روز‌ها بیش از هر شخصیت سیاسی درباره انتخابات سال96 و نیز از احتمال کاندیداتوری احمدی‌نژاد سخن می‌گوید، برگزار نماید. آنچه در ادامه می‌خوانید متن نظرات این دو فعال سیاسی در میزگرد «آرمان» است: صادق زیبا کلام: در ابتدا و قبل از هر چیزی لازم می‌دانم برنکته‌ای تاکید کنم. درعالم سیاست و درایران زمانی که فعالان سیاسی بنا به هر دلیلی از قدرت دور می‌شوند نشان می‌دهند که دارای صفت وفاداری نیستند. البته و به صورت نادرآقای دکتر داوری از این خصیصه بد مستثنا هستند. لشکر بزرگی در طول هشت سال ریاست‌جمهوری احمدی‌نژاد با وی همراه بودند ولی بعد از 24 خرداد 92 به گونه‌ای رفتار می‌کنند که گویا هیچ‌گاه احمدی‌نژاد را نمی‌شناسند و از وی حمایت نکردند، درصورتی که مردم به یاد دارند که آنها سینه چاکان وی بودند. آقای دکتر داوری نقطه مقابل این صفت هستند و وفادارند، صفتی که‌‌ همان‌طور که گفتم در میان فعالان سیاسی اصولگرا دیده نمی‌شود. واقعیت این است که تعداد وفاداران به احمدی‌نژاد بسیارکم و تعداد آنها به اندازه انگشتان دست هم نمی‌رسد و آقای داوری از جمله این افراد است. آرمان: احمدی‌نژاد هشت سال رییس‌جمهور ایران بود. آیا در این هشت سال تغییری در اصولگرایی ایجاد نکرد؟ عبدالرضا داوری: برای دریافت نسبت آقای احمدی‌نژاد با اصولگرایی به نظر می‌رسد باید نوعی بازخوانش از جریان اصولگرایی ارایه شود. اینکه اصولگرایی چگونه شکل گرفت؟ چگونه عمل کرد و به کدام سمت در حال حرکت است؟ جریان اصلاحات بعد ازسال76 به تدریج شکل‌گرفت و درحدود سال 77 کلیدواژه اصلاحات وارد فضای سیاسی ایران شد. اگرگفتمان رییس دولت اصلاحات را در سال76 بررسی کنیم به یقین کلید واژه اصلاحات را در ادبیات ایشان نمی‌بینیم. این‌کلید واژه از حدود سال 77 از طریق مطبوعات اصلاحات وارد صحنه سیاسی ایران شد و یک فضای گفتمانی به وجود آورد. جریان مشهوراصولگرایی ازحدود سال 78 و بعد از واقعه کوی دانشگاه به عنوان واکنش در برابر جریان تجدیدنظر طلبی که در جریان دوم خرداد 76 ایجاد شده بود شکل گرفت. حدود پاییز 78 نخستین جلسات جریان اصولگرایی در روزنامه کیهان تشکیل شد و طیف رسانه‌ای نزدیک به گفتمان اصولگرایی مانند جریان روزنامه رسالت و شلمچه و با حضور آقای محمدعلی رامین و سجاد‌پور جلساتی را برگزار می‌کردند و بنده از ایسنا درآن جلسات شرکت می‌کردم و مسیولیت جلسه هم با آقای حسین شریعتمداری بود. لایه اولیه گفتمان اصولگرایی در این جلسات و در پاییز 78 شروع شد وحدود سال‌های 79 و 80 این واژه پررنگ شد. بنابراین، جریان اصولگرایی درابتدای شکل‌گیری خود یک جریان واکنشی بود. اگر به مبانی شانزده گانه این جریان نگاه کنید این مبانی براساس اسلام، انقلاب و رهبری است؛ زیرا احساس می‌شد جریان مقابل به این چند عنصر بی‌توجه است. این جریان واکنشی اصولگرایی دارای رویکرد‌های امنیتی بود. اما درسال 81 با پیروزی جریان آبادگران درانتخابات شورای شهر دوم و فعال شدن جریان اصولگرایی در صحنه سیاسی، آقای احمدی‌نژاد تلاش کرد که گفتمان اصولگرایی را از کانال راهبرد‌ها و رویکرد‌های امنیتی به راهبرد‌ها و رویکرد‌های اجتماعی وارد کند. در این معنا که عنصر مردم توسط احمدی‌نژاد درگفتمان اصولگرایی پررنگ شد. من اعتقاد دارم تفاوت گفتمان احمدی‌نژاد با سایرگفتمان‌های اصولگرایی تفاوت در رویکرد‌هاست. جریان اصولگرایی ابتدایی در این اندیشه بود که مسایل و مشکلات را باید با رویکرد امنیتی حل کرد. این جریان به تدریج توانست کمک کند که مجلس هفتم تا حدودی دراختیار اصولگرایان قرار بگیرد و بعد در ریاست‌جمهوری نهم آقای احمدی‌نژاد با این‌گفتمان پیروز شدند. در این روند رویکرد امنیتی و اجتماعی در چالش با هم بودند. البته جریان اصولگرایی به بن بست رسیده است. دراواخر دهه دوم انقلاب چیزی به عنوان ادبیات اصولگرایی و اصلاح‌طلبی به وجود آمد که هر دوی این جریانات به آخر راه رسیده‌اند. اما نکته قابل اهمیت این است که در سال 90 بخشی ازاصولگرایی علیه احمدی‌نژاد متحد شد، با این تصور که بعد از 9 دی چیزی از جریان ها...

فایل صوتی مناظره صادق زیباکلام و حجت الاسلام حمید رسایی دانشگاه تربیت مدرس 6 اردیبهشت 1395

سخنرانی صادق زیباکلام در حمایت از لیست امید انتخابات مجلس دهم شهرستان فارسان - 2 اردیبهشت 1395

سخنرانی صادق زیباکلام در حمایت از لیست امید انتخابات مجلس دهم ارومیه - 4 اردیبهشت 1395

گفت‌وگو با صادق زیباکلام درباره چشم‌انداز رابطه ایران با غرب فروردین 1395 | آوریل 2016 هم‌زمانی سفر فدریکا موگرینی، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا ، به ایران با تمدید یک ساله تحریم‌های اروپا علیه ۸۲ مقام ایرانی به دلیل نقض حقوق بشر، پرسش‌ها و نگرانی‌هایی را درباره ارتباط ایران با غرب ایجاد کرده است. رابطه ایران و اروپا از این پس چگونه پیش خواهد رفت؟

شب دکتر آمبیدکار .. از شبهای مجله بخارا بود که با همکاری سفارت هند و بنیاد فرهنگی ملت عصر پنجشبه ۲۶ فروردین ماه در کانون زبان فارسی برگزار شد.

مناظره صادق زیباکلام و محمدعلی رامین،مشاور مطبوعاتی دولت محمود احمدی نژاد، با موضوع «توهم توطیه یا هجوم همه جانبه؟» با موضوع « #توهم_توطیه یا هجوم همه جانبه؟» دوشنبه، 23 فروردین 1395 ساعت13:30 آمفی تیاتر مرکزی دانشگاه صنعتی شریف

نوروز در سال‌هاي نخست انقلاب همان «نوروز»ي بود كه هميشه بود؛ اما دو عامل به‌تدریج نوروز را احيا كرد؛ همان دو عاملي كه باعث نضج گرفتن و احياي شديد پارسي‌گرايي و توجه به ايران قبل از اسلام شدند. نخست رويكرد منفي و تا حدودی از سر كبر و غرور برخي از چهره‌ها و شخصيت‌ها نسبت به ايران قبل از اسلام بود؛ امري كه نه ضرورتي داشت و نه به صلاح بود. عامل دوم برخي سرخوردگي‌هاي سياسي و اجتماعي بود كه بالأخص در ميان اقشار و لايه‌هاي مرفه‌تر و تحصیل‌کرده‌تر جامعه دیده مي‌شد. رفتن به سمت پارسي‌گرايي و فرهنگ و تمدن قبل از اسلام به‌تدریج بدل ‌شد به يك نوع مكانيسم دفاعي در برابر بسياري از نيروهاي سياسي كانون‌هاي قدرت. هرقدر كه سرخوردگي سياسي و اجتماعي در سطح جامعه بيشتر مي‌شد، به همان ميزان هم گرايش به پارسي‌گرايي و توجه به فرهنگ و تمدن قبل از اسلام هم افزايش پيدا كرد. براي بسياري از ايرانيان پارسي‌گرايي در حقيقت بيش از آنكه معلول و مولود اعتقادات عميق فلسفي، تاريخي و تمدني با فرهنگ و تمدن قبل از اسلام باشد، در حقيقت یک‌جور تقابل و رويارويي با ايدئولوژي دولتي حاكم در ايران بود. اين قاعده كلي شامل نوروز هم مي‌شد. براي بسياري از اقشار و لايه‌هاي سنتي‌تر و مذهبي‌تر جامعه كه لزوماً يا مشكل سياسي ندارند يا كمتر آن را احساس مي‌كنند، نوروز همچون گذشته‌ها همان نوروز باقی ماند؛ نه چيزي بيشتر، نه چيزي كمتر. نگاهشان به نوروز همان نگاهي است كه 50سال پيش يا قبل از انقلاب بود؛ اما براي بسياري ديگر، نوروز، چهارشنبه‌سوري، سيزده‌بدر و هر نماد و سمبل ديگر ايران قبل از اسلام، همچون درفش و علامتي براي نشان دادن مخالفتشان با بسياري از سياست‌هاي حاكم است. دولتمردان نيز متوجه اين مسئله شده‌اند. يك واكنش آنان اين بوده كه مثل گذشته‌ها سعي نكنند در برابر تمدن ايران قبل از اسلام جبهه‌گيري نمايند. برخي در حقيقت تا آنجا پيش رفته‌اند كه بيرق ايران، ايران‌گرايي و پارسي‌گرايي را خود به دست گرفته‌اند؛ اما اين همه واكنش‌ها نبود. يك واكنش عمومي‌تر اين بود كه بسياري از مسئولان به اين تفكر رسيده‌اند كه چرا اساساً ما در برابر ايران قبل از اسلام و نمادهاي آن همچون نوروز موضع‌گيري مي‌كرديم؟ حالا كه نمي‌شود نوروز را محدود كرد، سيزده‌بدر را منسوخ كرد، چهارشنبه‌سوري را جمع كرد وقس‌علی‌هذا، سعي كنيم آن‌ها را مصادره و به‌اصطلاح «اسلامی» كنيم. سيزده‌بدر شد روز طبيعت، نوروز هم شد يك جشن ملي- اسلامي و دست‌كم برخي از مسئولان و صاحب‌نظران سعي كردند براي چهارشنبه‌سوري هم يك لباس، اگر نگفته باشيم ديني، لااقل لباسي كه مغاير با شريعت نباشد بدوزند. (ازجمله اينكه شيعيان براي دادن علامت به يكديگر آتش روشن مي‌كرده‌اند كه همان بزرگداشت چهارشنبه‌سوري است.) چنين شده كه امروز رسيده‌ايم به نقطه‌اي كه مملكت دو، سه هفته تعطيل مي‌شود و نوروز دارد كم‌كم بدل مي‌شود به يك سنت اسلامي- ديني. مسئولان براي اينكه از زهر به كار گرفته شدن نوروز، چهارشنبه‌سوري يا سيزده‌بدر به‌عنوان يك حربه سياسي عليه‌شان بكاهند، خودشان هم افتاده‌اند به تلاش در جهت بزرگداشت اين آئين‌ها. بعضاً در «اسلاميزه» كردن نوروز و... آن‌چنان متوسل به حجيت‌ها و انگاره‌هاي ديني مي‌شوند كه بعيد نيست چند سال ديگر نوروز بدل شود به يك پديده اسلامي. راستي را آن است كه نوروز هيچ ارتباطي به اسلام ندارد. تنها اعيادي كه رسول اكرم(ص) بزرگ مي‌داشته، در درجه اول عيد فطر و در مرتبه بعدي عيد قربان بوده. برخلاف ايران در تمامي كشورهاي اسلامي ديگر، عيد فطر يك مناسبت بسيار بزرگ و مفصل است و معمولاً دو، سه روز تعطيل هستند؛ لباس‌هاي الوان و بعضاً نو مي‌پوشند، به ميهماني و ديدار يكديگر مي‌روند و به معناي واقعي جشن مي‌گيرند. ما تنها كشور اسلامي هستيم كه به عيد بزرگ فطر اهميت زيادي نمي‌دهيم و فقط يك روز تعطيل هستيم. تنها مسئله مهم برایمان در عیدی که در سنت رسول‌الله(ص) و صحابه صدیقشان مهم‌ترین عید بوده آن است که آیا هلال ماه رویت شده یا نه. بدون اينكه آن رفتار و بزرگداشت را كه مسلمين در كشورهاي ديگر براي اعیاد فطر و قربان قائل‌اند را انجام بدهيم. گفتن اين سخن كه عيد نوروز هيچ ربطي به اسلام ندارد و آن‌قدر تلاش نكنيم كه آن را به شريعت بچسبانيم، به‌هیچ‌روی به معناي آن نيست كه از آن‌طرف پشت‌بام بيفتيم. در برابر آن جبهه‌گيري كنيم و خواسته باشيم آن را خوار كنيم (همچنان كه برخي تلاش كردند بعد از انقلاب اين‌گونه كنند). خيلي سنت‌ها و آداب‌ورسوم ديگر هم، چه در عربستان و چه در جوامع ديگر بوده‌اند كه ربطي به اسلام نداشتند اما درعین‌حال آداب‌ورسوم خوبي بودند و منافاتي هم با اسلام نداشتند و نه رسول‌الله (ص)، نه صحابه صديق و نه خلفاي راشدين خواهان جمع شدن اين آداب‌ورسوم نشدند. به‌بیان‌د...

از اواخر دهه1320 رقیب نیرومندی برای چپ و حزب توده سر برون آورد؛ قیام دکتر محمد مصدق و نهضت ملی شدن نفت؛ اما نه مصدق و نه نهضت ملی شدن نفت ایدئولوژی و جهان‌بینی که بتواند مارکسیسم- لنینیسم را به چالش بکشند با خود به همراه نیاوردند. مصدق سمبل دموکراسی و آزادی‌خواهی و ایستادگی در برابر امپراتوری بریتانیا شد و در جامعه‌ای که قدرت همواره معطوف به زیر پا گذاشتن قانون و قرار گرفتن در ورای قانون بوده، به قدرت رسیدن رهبری که حاضر نبود مخالفانش را قلع‌وقمع کند، حکایتی بود. مشکل چپ با مصدق به‌واسطه جهان‌بینی او نبود که پیرمرد، مبلغ هیچ مکتب و مرامی نبود، الا احترام به قانون و آزادی. مشکل چپ با مصدق به کاریزمای او بازمی‌گشت. جالب است که مصدق هم همچون چپ به دنبال آدرس ایران قبل از اسلام نرفت. نه سعی کرد داریوش را بزرگ کند، نه کوروش را بر روی سرش گذاشت و نه حتی برای بازدید به تخت جمشید رفت و نه در دو سالی که نخست‌وزیر بود سعی کرد نوروز و آئین جمشید و کیقباد را ارج بنهد. مارکسیسم حزب توده و کاریزمای ملی مصدق عملاً جایی و چیزی از باستان‌گرایی باقی نگذاشتند. اما اگر هنوز کورسویی از باستان‌گرایی عصر رضاشاه باقی‌مانده بود، این بار به دست پیرمرد دیگری به‌کل و به جزء و به اصل و به فرع، حداقل در میان بسیاری از تحصیل‌کرده‌ها از بین رفت. این هم از بخت و اقبال طرفداران کوروش، داریوش، شاهنامه و نوروز بود که جایگزین مصدق پیر، لیبرال میان‌سال دیگری شد به نام مهندس مهدی بازرگان. او برخلاف مصدق دارای مکتب و جهان‌بینی بود؛ مکتب و جهان‌بینی به نام اسلام. او توانست یک‌تنه پا جای پای حزب توده بگذارد. اگر در دهه1320 حزب توده توانسته بود دانشجویان و تحصیل‌کرده‌های کشور را که به مسائل سیاسی و اجتماعی علاقه‌مند بودند به سمت مارکسیسم جلب کند، بازرگان موفق شد اسلام را برای بسیاری از آنان جایگزین چپ نموده و اسلام را برای نخستین بار به دانشگاه ببرد. اسلامِ بازرگان، اسلامی معتدل، میانه‌رو و همسو با دموکراسی بود. درعین‌حال ضمن آنکه بغض و کینه‌ای نسبت به ایران قبل از اسلام نداشت، همانند حزب توده و مصدق خیلی هم اصراری بر زدن سنگ آن بر سینه نداشت. پهلوی دوم در دهه1340 و نیمه دوم دهه1350 که درآمدهای نفتی‌اش چندین برابر قبل شده بود تلاشی در جهت توجه به ایران قبل از اسلام یا باستان‌گرایی نمود؛ اما تلالو اسلام که حالا افزون بر بازرگان، مرحوم امام خمینی، مرحوم دکتر علی شریعتی و مجاهدین هم آن را بدل به یک نیروی عظیم اجتماعی ساخته بودند، عملاً جایی نه برای اسطوره و فرهنگ و تمدن قبل از اسلام گذاشت، نه جایی برای پارسی‌گرایی و توجه به آئین نوروز و جشن‌های ایران باستان. تا رسیدیم به انقلاب. در سال‌های نخست انقلاب همان‌طور که اشاره کردیم، تلالو اسلام و فرهنگ و روحیه انقلابی آن‌قدر خروشان بود که نه کسی به فرهنگ و تمدن قبل از اسلام خیلی توجهی داشت و نه کسی به نوروز به‌عنوان بزرگداشت آداب و سنن پارسی یا ایرانی می‌نگریست. ...

همچنان که گفتیم نوروز، نوروز بود و اسلام هم اسلام بود. برای ایرانیان هر دو مطرح بودند. مثل امروز نبود که عده‌ای با تمسک به نوروز خواسته باشند بغض و کینه‌شان را به اسلام نشان دهند و یا برعکس با تمسک به اسلام، ایران قبل از اسلام را تحقیر کنند. اساساً نگاه به این دو، نگاهی از سر بغض، رقابت و سیاست نبود. رجال، درباریون، سلاطین، پادشاهان و اعیان و اشراف هنگام آغاز سال نو جلوس می‌کردند و دیگران به دیدارشان می‌رفتند. احتمالاً همین وضعیت برای بزرگان دین هم می‌بود و مردم هنگام حلول سال جدید به دیدارشان می‌رفتند. چون بوروکراسی و به تعبیر درست‌تر، کارمند جماعت (اعم از شاغل در بخش خصوصی یا دولتی) وجود نداشتند، احتمالاً تعطیلی به معنای امروزه نبوده. بنابراین بعد از روز نخست که دیدار با بزرگان صورت می‌گرفته از فردا یا یکی دو روز دیگرش خلق به وضعیت سابق برمی‌گشتند. تا رسیدیم به عصر پهلوی‌ها و قرن بیستم. یکی از سیاست‌های فرهنگی رضاشاه احیای فرهنگ و تمدن ایران قبل از اسلام یا باستان‌گرایی بود. توجه به ایران قبل از اسلام برای رضاشاه و بسیاری از دولتمردانش بیش از آنکه از باب رویارویی و رقابت با اسلام باشد، برای فراهم آوردن یک‌جور ایدئولوژی ایران باستان برای سلطنت می‌بود؛ ایجاد یک‌جور «هویت ملی» برای نظام سیاسی تازه ‌تاسیس‌شده (سلسله پهلوی) بود. قطعاً این سیاست در جهت رویارویی با اسلام نبود چراکه دست‌کم در آن مقطع اسلام هیچ خطر، تهدید و تعارضی با حاکمیت جدید نداشت. رضاشاه در تهران حکومت می‌کرد و علما در قم و نجف به دنبال امور حوزوی خودشان بودند. مابینشان انس و الفت چندانی نبود اما درعین‌حال دشمنی و درگیری و تعارضی هم نبود. البته ممکن است در میان برخی از مسئولان و صاحب‌نظران دوره احیا یا توجه به ایران قبل از اسلام، یک رگه‌هایی از ضدیت با اسلام و اعراب بوده باشد. به‌هرحال آنچه مهم بود ابعاد عملی و اجرایی «باستان‌گرایی» بود. زدودن لغات عربی از فارسی و جایگزین کردن آن‌ها با ترکیبات و الفاظ فارسی (کاری که امروزه فرهنگستان جمهوری اسلامی هم انجام می‌دهد)، توجه به مراسم، سنت‌ها، آداب‌ورسوم ایران قبل از اسلام، بزرگداشت شاهنامه و فردوسی، نوروز، آداب‌ورسوم جمشید و... البته فراموش نکنیم که هدف اصلی حکومت رضاشاه از احیای ایران قبل از اسلام نه رویارویی با شریعت، بلکه همان‌طور که گفتیم ایجاد یک پشتوانه ایدئولوژیک برای سلطنت و حکومت تازه بود. رضاشاه و مردانش بیش از آنکه هدفشان در احیای گذشته رویارویی با اسلام باشد در حقیقت به دنبال ایجاد این فضا بودند که ایران درمانده، تحقیرشده و عقب‌مانده عصر قاجار به سر آمده و هوایی تازه و فرهنگی تازه و عصری نوین در ایران به وجود آمده. بگذریم. ازآنجاکه حکومت نه تلویزیون داشت، نه ماهواره‌ای بود و رادیو هم مختص خواص بود و شاید در تهران پنج یا 10درصد مردم بیشتر رادیو نداشتند (چه برسد به شهرستان‌ها)، احیای فرهنگ و تمدن قبل از اسلام فقط در حد شمار معدودی از اعیان و اشراف بالاخص آنان که مرتبط با حکومت بودند و یا در زمره بوروکراسی، قوای مسلحه و رجال بودند، رسوخ کرد. مردم عادی نه خیلی مجذوب و مفتون فرهنگ و تمدن ایران قبل از اسلام شدند، نه مفاتیح، زیارت شب جمعه، مراسم شب احیا و شام غریبان، تاسوعا و عاشورا را کنار گذاشتند و نه شاهنامه‌خوان شدند و نه اسامی فاطمه‌، زهرا، محمد، علی، حسن، حسین، جواد و حسینعلی را کنار گذاشتند و به‌جای آن طهمورث، جمشید، کیکاووس، فریدون، منیژه، بیتا، شیوا یا پوراندخت را بر روی بچه‌هایشان گذاشتند. اما این همه داستان نبود. قشر یا گروه اجتماعی که علی‌القاعده مشتری و یا خریدار فرهنگ پارسی می‌شد، یعنی تحصیل‌کرده‌ها و دانشگاهیان، اکسیر حقیقت و شراب رهبانی را در جای دیگری یافتند. دکتر تقی ارانی و سایر روشنفکران و نخبگان سیاسی عصر رضاشاه که ازنظر رژیم علی‌القاعده مشتریان بالقوه پارسی‌گرایی باید می‌شدند، بیش از آنکه مفتون اوستا، شیفته تخت جمشید و عید نوروز شوند دل درگرو عشق با کارل مارکس و اندیشه‌های فوئر باخ باختند؛ روال و روندی که بعد از سقوط رضاشاه در شهریور1320 و فروپاشی دیکتاتوری خفقان‌آور حاکم بر ایران و ظهور فضای باز سیاسی در کشور شتاب‌ بیشتری به خود گرفت. اقبال پرشور و گسترده روشنفکران، دانشجویان، نویسندگان، نخبگان سیاسی، هنرمندان، فعالان سیاسی و آزادیخواهان به ادبیات چپ و مارکسیسم نه جایی برای فرهنگ و تمدن ایران قبل از اسلام باقی گذاشت و نه پارسی‌گرایی و باستان‌گرایی سکه‌ای داشت. بنابراین نوروز همچنان همان نوروز بود، نه چیزی به آن افزوده شده بود و نه ارج‌وقرب آن کاهش یافته بود. سالروز اول ماه مه (روز کارگر- 11اردیبهشت)، سالروز انقلاب اکتبر (در روسیه)، سالروز «شهادت» دکتر تقی ارانی، سالروز تولد کارل مارکس ...

برخی از پرسش‌ها به‌گونه‌ای هستند که به نظر می‌رسد مطرح نشوند بهتر است تا اینکه کسی مَتّه به خشخاش بگذارد و درصدد یافتن پاسخ آن‌ها برآید. «اسلامی بودن نوروز» هم به نظر می‌رسد ازاین‌دست پرسش‌ها باشد. بیشتر توجه ما به سمت قالب و پوشش ظاهری آن رفته و ترجیح می‌دهیم خیلی به عمقِ نسبت آن با اسلام وارد نشویم. امروزه پاسخ بسیاری از ایرانیان به این پرسش روشن است: نوروز خیلی ربطی به اسلام ندارد. این گروه از ایرانیان سعی می‌کنند با بزرگداشت هرچه بیشتر نوروز و اهمیت دادن به آن، شکاف یا درست‌تر گفته باشیم، دوگانگی اسلام و نوروز را به نمایش بگذارند. این دسته از ایرانیان نوعاً هم خیلی انس و الفتی با اسلام ندارند و با تاکید گذاشتن بر روی نوروز، بزرگ کردن هرچه بیشتر آن و افزودن عناصر و خصیصه‌های غیردینی به آن، می‌خواهند مخالفت خود با اسلام را نشان دهند. در سال‌های نخست انقلاب این‌گونه نبود؛ اما هرقدر که اصرار و تاکید مسیولان بر روی اسلامیت افزایش یافت، شماری از ایرانیان متقابلاً به سمت ایرانیت و فرهنگ و تمدن ایران قبل از اسلام رفتند. ازجمله بزرگ شدن نوروز و اهمیت دادن به آن در حقیقت واکنش سیاسی و اجتماعی ایرانیانی شد که تاکید پررنگ و سنگین بر روی اسلام را به‌نوعی مغایر با ایرانیت می‌دیدند. به‌عبارت‌دیگر، برای بسیاری از ایرانیان، رفتن به سمت نوروز و فرهنگ و تمدن ایران قبل از اسلام در حقیقت با انگیزه‌های سیاسی بود و به‌نوعی می‌خواستند مخالفت خود را با موضع‌گیری‌ها و رفتارهای سیاسی حاکمیت بعد از انقلاب نشان دهند. هیچ مقام حکومتی نمی‌توانست توجه به فرهنگ و تمدن ایران باستان (ایران قبل از اسلام)، عید نوروز، چهارشنبه‌سوری و سیزده‌بدر را به‌عنوان ضدیت با نظام بگیرد. بنابراین بسیاری از مخالفان با تمسک به آن تمدن و جلوه‌های عملی آن ازجمله مهم‌ترین آن‌که نوروز باشد، در حقیقت مخالفت سیاسی خود را بروز می‌دادند، بدون آنکه نگرانی و ترسی از واکنش حکومت داشته باشند. البته برخی از مسیولان هم با بی‌توجهی و احیاناً موضع‌گیری‌های نه‌چندان دوستانه نسبت به ایران قبل از اسلام و نوروز، آب به آسیاب مخالفان می‌ریختند و باعث می‌شدند که آنان با تعصب و تاکید خیلی بیشتری به سمت نوروز و بزرگداشت آن بروند. البته این وضعیت، یا درست‌تر گفته باشیم رویارویی، بیشتر در دهه نخست انقلاب که عنصر ایدیولوژیکِ اسلام‌خواهی طبعاً پررنگ‌تر بود، وجود داشت. به‌تدریج مسیولان متوجه شدند که نه اصراری داشته باشند تا ایران قبل از اسلام را در برابر اسلام قرار دهند و نه اصراری داشته باشند که نوروز را جشن و مناسبتی مربوط به ایران قبل از اسلام بدانند. کم‌وبیش از اوایل دهه دوم انقلاب وضعیت نوروز و ایران قبل از اسلام در برابر اسلام کنار گذاشته شد اما این کنارگذاری بیشتر از ناحیه حاکمیت بود. آن دسته از ایرانیان که نوروز و ایران قبل از اسلام برایشان ابزاری شده بود برای نشان دادن مخالفت و نارضایتی‌شان از رفتارهای سیاسی مسیولان، همچنان به نوروز و ایران قبل از اسلام چسبیدند. بعضاً به‌عنوان واکنشی در برابر این دسته از ایرانیان و بعضاً از سر اعتقاد، برخی از مسیولین از آن‌طرف پشت‌بام افتادند و با اصرار و تلاش خستگی‌ناپذیری، ظرف سال‌های اخیر سعی کرده‌اند که برعکس سال‌های اوایل انقلاب نوروز را بچسبانند به اسلام. اگر از کالبدشکافی «نوروز و اسلام» و قبض و بسط‌های سیاسی این دو، بعد از انقلاب صرف‌نظر نماییم از بعد یا منظر تاریخی در خصوص «اسلام و نوروز» چه می‌توان گفت؟ آنچه خیلی کلی می‌توان گفت این است که تا بوده نوروز، نوروز بوده و اسلام هم اسلام. نه این دو را ایرانیان رقیب یکدیگر می‌پنداشتند، نه ارجحیت و تعصبی نسبت به یکی در مقابل دیگری داشتند و نه اصراری داشتند (همچنان که مسیولان امروزی دارند) که نوروز را با هزار مصیبت به اسلام بچسبانند. (همچنان که مسیولان امروزی می‌کنند). ...